မစၥတာ ေဘဒိုဟာ ပင္စင္ယူလိုက္ၿပီးေနာက္ သူ႕ရဲ႕အ႐ြယ္အိုဘ၀ကို ေအးေအးေဆးေဆး ေနဖို႕နဲ႕ မွတ္မိရာရာေတြကို မွတ္တမ္းျပန္ေရးဖို႕အတြက္ ဘာလင္ၿမိဳ႕ျပင္နဲ႕နီးတဲ႕ေနရာမွာ အိမ္တလံုး၀ယ္လိုက္ပါတယ္။ လံုးခ်င္းအိမ္ပံုစံျဖစ္ၿပီး စတိုင္လည္းက်ပါတယ္။ အိမ္ရဲ႕ဘယ္ဘက္ေဘးမွာ ျပတင္းတစ္ခုေဖါက္ထားၿပီး အဲဒီေရွ႕မွာေတာ႕ ေရေျမာင္းတစ္ခုရွိပါတယ္။ ႏွစ္မ်ားစြာ အၿမဲေရစီးဆင္းေနၿပီး ေအာက္ေျခအထိ ျမင္ရေလာက္ေအာင္ ေရကၾကည္လင္လွပါတယ္။ မစၥတာေဘဒိုက ဒါကို အရမ္း သေဘာက်ပါတယ္။
စၿပီးေနကာစေလာက္မွာေတာ႕ အရာအားလံုးက အဆင္ေျပပါတယ္။ တိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္တဲ႕ ပတ္၀န္းက်င္ဟာ အဘိုးႀကီးရဲ႕ ေန႕စဥ္ဘ၀နဲ႕ စာေရးဖို႕အတြက္ အလြန္ေကာင္းပါတယ္။ ဒါေပမယ္႕ ဘယ္ေလာက္မွေတာင္ မေနလိုက္ရေသးဘူး အသက္ဆယ္ႏွစ္ေက်ာ္ ကေလးတစ္ခ်ိဳ႕ ေက်ာင္းလႊတ္ၿပီဆိုတာနဲ႕ ဒီေနရာမွာလာၿပီး ေဆာ႕ၾကပါတယ္။ သူတို႕ကအသံၿဗဲနဲ႕ ေရထဲမွာ ေရပက္တမ္းေဆာ႕ၾကတယ္။ အခ်င္းခ်င္းလည္း ႐ႊံ႕ေတြနဲ႕ပစ္ၾကဆိုေတာ႕ အဖိုးႀကီးအိမ္က ျပတင္းမွန္ေပၚကိုေတာင္ ႐ႊံ႕ေတြနဲ႕ေပါက္မိကုန္တယ္။ ကေလးေတြက ေန႕တိုင္းနီးပါးလိုလို ေရလာေဆာ႕ၾကတယ္။ သူတို႕က အရမ္းေပ်ာ္သေလာက္ အဘိုးႀကီးချမာမွာေတာ႕ စိတ္ညစ္ၿပီး ေနမထိထိုင္မသာ ျဖစ္ေနေတာ႕တာေပါ႕။
မစၥတာေဘဒိုဟာ ဒီလိုႏွိပ္စက္ကလူျပဳမႈကို မခံႏိုင္တဲ႕အဆံုး တေန႕မွာေတာ႕ ဒီတိုင္းထိုင္မေနႏိုင္ေတာ႕ဘဲ ၿခံျပင္ထြက္ၿပီး ကေလးေတြနဲ႕ သြားေဆြးေႏြးပါတယ္။ ကေလးေတြကိုေတာ႕ ဒီလိုေျပာပါတယ္။ ‘‘မင္းတို႕ေဆာ႕တာေတာ္ေတာ္ေပ်ာ္ၾကပံုပဲ။ ငါလည္း မင္းတို႕ ေရထဲမွာေဆာ႕တာကို ၾကည္႕ရတာ သေဘာက်တယ္။ မင္းတို႕ ေန႕တိုင္းလာကစားႏိုင္မယ္ဆိုရင္ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေန႕ တစ္က်ပ္စီေပးမယ္။’’ ကေလးေတြလည္း အရမ္းေပ်ာ္သြားၾကတာေပါ႕။ ပိုလို႕ေတာင္ စိတ္ပါလက္ပါနဲ႕ ေရလာကစားၾကပါတယ္။ ၿပီးေတာ႕လည္း တစ္ေယာက္ကို တစ္က်ပ္စီရၾကပါေသးတယ္။
ႏွစ္ရက္ေလာက္လည္းၾကာေရာ ကေလးေတြေရကစားၿပီးတဲ႕အခ်ိန္မွာ အဘိုးႀကီးက ထြက္လာၿပီးေျပာတယ္။ ‘‘ေငြေၾကးေဖာင္းပြမႈျဖစ္ေနတဲ႕အတြက္ ငါ႕ရဲ႕ ပင္စင္၀င္ေငြက တစ္၀က္ေတာင္ ေလ်ာ႕သြားတယ္ကြာ။ ဒါေၾကာင္႕ မင္းတို႕ကို တစ္ရက္ ငါးမူးစီပဲေပးႏိုင္ေတာ႕မယ္။ ’’ ကေလးေတြက သိပ္မေပ်ာ္ၾကေပမယ္႕ လက္ေတာ႕ လက္ခံလိုက္ၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ္႕ သူတို႕ရဲ႕စိတ္ပါ၀င္စားမႈက သိပ္မျပင္းထန္ေတာ႕ပါဘူး။
ေနာက္ထပ္တစ္ပတ္ေက်ာ္သြားေတာ႕ ကေလးေတြေရကစားၿပီးတဲ႕အခ်ိန္မွာ အဘိုးႀကီးေဘဒိုဟာ ဆံပင္စုတ္ဖြားနဲ႕ထြက္လာၿပီး ကေလးေတြကို စိတ္ညစ္ေနတဲ႕ပံုစံနဲ႕ေျပာပါတယ္။ ‘‘စိတ္ေတာ႕မေကာင္းပါဘူးကြာ။ အခုတေလာ (၀င္ေငြထြက္ေငြ)မနည္းကာမိေအာင္ေနရတယ္ကြာ။ ဒါေၾကာင္႕ တစ္ေယာက္ကို တစ္ရက္ ၁၀ျပားစီပဲ ေပးႏိုင္ေတာ႕မယ္။’’
အဲဒီမွာ ကေလးတစ္ေယာက္က စိတ္ဆိုးၿပီးေတာ႕ ‘‘၁၀ျပား၊ ဟုတ္လား? နည္းလြန္းတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ဆက္မလုပ္ႏိုင္ေတာ႕ဘူး။ သြားၾကမယ္ေဟ႕။ အ႐ူးအဘိုးႀကီးပါကြာ...’’ လို႕ေျပာၿပီး စကားဆံုးတာနဲ႕ ထြက္သြားၾကပါေတာ႕တယ္။ အဲဒီေနာက္ပိုင္းမွာ ကေလးေတြ တစ္ခါမွျပန္မလာၾကေတာ႕ပါဘူး။
မစၥတာေဘဒိုကေတာ႕ ၿပံဳးၿပီး ‘‘ငါ႕ကိုမ်ား ႐ူးတယ္တဲ႕။ ဟား..ဟား...။ တယ္လည္းတတ္ႏိုင္တဲ႕ ေကာင္ေလးေတြပဲ...’’
မစၥတာေဘဒိုဟာ သူ႕ရဲ႕ရည္ရြယ္ရာကို သြယ္၀ိုက္တဲ႕နည္းနဲ႕ အေရာက္သြားခဲ႕ပါတယ္။ တကယ္လို႕မ်ား ဒဲ႕ဒိုးေျပာလိုက္ရင္ မေျခမငံျဖစ္သြားႏိုင္ပါတယ္။ ကေလးေတြ နားေထာင္ႏိုင္ပါ႕မလားေပါ႕? ဆက္ဆံရတာ ပိုခက္ခ်င္လည္း ခက္သြားႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင္႕ သူက ကေလးေတြရဲ႕ ဆန္႕က်င္ဘက္တုံ႕ျပန္တတ္တဲ႕ စိတ္သေဘာကို ပညာပါပါနဲ႕အသံုးခ်လိုက္ၿပီး ေအးခ်မ္းတိတ္ဆိတ္တဲ႕ ေန႕ရက္ေတြကို ျပန္လည္ရ႐ွိသြားခဲ႕ပါေတာ႕တယ္။
----------------------------------------------------------------------------------------------
ဒီဘာသာျပန္ရဲ႕ မူရင္းကေတာ႕ Think Differently - Realize The Possibilities လို႕ နာမည္ေပးထားတဲ႕ 让思维转个弯（肖邦振） စာအုပ္ထဲကပါ။ ဒီပံုျပင္ရဲ႕ မူရင္း ေခါင္းစဥ္ကေတာ႕ 疯老头的计谋 ဆိုတာပဲျဖစ္ပါတယ္။
ေပ်ာ္ရႊင္ၾကပါေစ
ေမာင္ေမာင္
၀၄.၁၁.၂၀၁၀ ည ၁၀း၀၄ နာရီ
