ေရွးေရွးတုန္းက လယ္ကြက္ပိုင္ဆိုင္တဲ႕ လယ္သမားတစ္ေယာက္ရွိတယ္။ (သူ႕)လယ္ေျမဟာ ေျမဆီေျမႏွစ္ညံ႕႔ဖ်င္းတဲ႕အတြက္ သူ႕ရဲ႕ႏွစ္စဥ္အထြက္ႏႈန္းက ေကာင္းတယ္ရယ္လို႕မရွိလွပါဘူး။ ဒါေၾကာင္႕ သူဟာ (အခုလို) အၿမဲပဲ ျပစ္တင္ညည္းတြားသတဲ႕။ ‘‘တကယ္လို႕မိုးနတ္မင္းကသာ ရာသီဥတုကို ငါ႕ကိုေပးထိန္းခ်ဳပ္ခိုင္းမယ္ဆိုရင္ အရာအားလံုးက ပိုၿပီးေကာင္းလာမွာ။ ငါက လယ္သမားဆိုေတာ႕ ေကာက္ပဲသီးႏွံေတြ ဘယ္လို စိုက္ပ်ိဳးရမယ္ဆိုတာ၊ ေကာက္ပဲသီးႏွံေတြ ဘယ္လို ရာသီဥတုမ်ိဳးလိုအပ္တယ္ဆိုတာ မိုးနတ္မင္းထက္ ပိုနားလည္တာကိုး။’’
မထင္မိတာက သူ႕ရဲ႕ဒီစကားေတြကို အဲဒီေနရာနားကပဲ တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ ျဖတ္သြားတဲ႕ ရာသီဥတုနတ္မင္းက ၾကားသြားေရာ။ ဒါနဲ႕ သူ႕ကို ရာသီဥတုနတ္မင္းက ‘‘အခု အခ်ိန္ကစၿပီး ကၽြႏ္ုပ္ သင္႕ကုိ ၁ ႏွစ္တာအခ်ိန္ကာလ ေပးမယ္။ ေလ၊ မိုး၊ လွ်ပ္စီးမိုးႀကိဳးေတြကို သင္ကပဲကြပ္ကဲႀကီးမႈးပါ။ ေနာက္ဆံုးမွာ သင္႕ေကာက္ပဲသီးႏွံေတြ ဘယ္လိုျဖစ္ကုန္တယ္ဆိုတာ ၾကည္႕ၾကတာေပါ႕’’ လို႕ ေျပာသတဲ႕။
လယ္သမားလည္း ၾကားၾကားခ်င္း အရမ္း၀မ္းသာ သြားတာနဲ႕ ခ်က္ခ်င္းပဲ ‘‘ေနသာေစ’’ လို႕ေအာ္ၿပီး စမ္းၾကည္႕လုိက္တယ္။ တမုဟုတ္ခ်င္းပဲ မိုးတိမ္ေတြျပည္႕ႏွက္ေနတဲ႕ေကာင္းကင္ဟာ တိမ္ေတြျမဴေတြကင္းစင္သြားသတဲ႕။ သူဟာအရမ္း၀မ္းသာသြားၿပီး ‘‘မိုးရြာေစ’’ လို႕ ထပ္ၿပီးေအာ္ၾကည္႕ျပန္တယ္။ သူ႕အသံဆံုးသြားတာနဲ႕ပဲ အရပ္ေလးမ်က္ႏွာေကာင္းကင္ထက္မွာ တိမ္မည္းေတြတက္လာၿပီး မၾကာခင္မွာပဲ မိုးေတြ ဒလေဟာရြာခ်လာတယ္။
အဲဒီလိုနဲ႕ပဲ ေနာက္တစ္ႏွစ္လံုးလံုးမွာ သူ႕ရဲအမိန္႕က ‘‘ေနသာ’’တာရယ္၊ ‘‘မိုးရြာ’’တာရယ္ၾကားထဲမွာပဲဲ ေျပာင္းလဲေနပါေတာ႕တယ္။
မ်က္စိေအာက္မွာပဲ မ်ိဳးေစ႕ေတြတျဖည္းျဖည္းႀကီးလာၿပီး ေကာက္ပဲသီးႏွံပင္ေတြျဖစ္လာတာကိုၾကည္႕လို႕ လယ္သမားစိတ္ထဲမွာေတာ႕ ပီတိျဖစ္လို႕မဆံုးဘူးေပါ႕။ ေနာက္ေတာ႕ သူတစ္ခါမွမျမင္ခဲ႕ရဖူးတဲ႕ အရြက္ႀကီးေတြနဲ႕ ယံုရခက္ေလာက္ေအာင္ပဲ စိမ္းစိမ္းစိုစိုအေရာင္ေတြကို (အပင္ေတြမွာ) ေတြ႕လာရတယ္။ ေနာက္ေတာ႕ ရိတ္သိမ္းတဲ႕ရာသီကို ေရာက္လာပါေတာ႕တယ္။
ေတာင္းကိုေက်ာမွာပိုး၊ တံစဥ္ကိုေဆာင္လို႕ လယ္သမားဟာ ယာထဲကို ရိတ္သိမ္းဖို႕သြားတာေပါ႕။ ဒါေပမယ္႕ သူ႕ရဲ႕ (ေပ်ာ္ရြင္ေနတဲ႕)စိတ္ကေလးဟာ ေကာက္ပဲသီးႏွံပင္ေတြေအာက္မွာပဲ ေပ်ာက္ကြယ္သြားရပါတယ္။ (အေၾကာင္းရင္းကေတာ႕) ၾကည္႕လိုက္ရင္ ၿပိဳင္ဘက္ကင္းေလာက္ေအာင္ ထြားႀကိဳင္းတဲ႕ ေကာက္ပဲသီးနွံပင္ေတြေပၚမွာ ဘာအသီးအႏွံမွ မသီးတာပါပဲ။
လယ္သမားဟာ နားမလည္ႏိုင္ျဖစ္သြားလို႕ စိတ္ထိခုိက္ၿပီး အႀကီးအက်ယ္ငိုပါေလေရာ။ သူ႕ငိုသံကို ရာသီဥတုနတ္မင္းက သတိျပဳမိသြားေတာ႕ ‘‘ သင္႕ရဲ႕ယာထြက္ပစၥည္းေတြ ဘယ္လိုျဖစ္ကုန္တာလဲ’’ လုိ႕ ေမးသတဲ႕။
လယ္သမားလည္း အသီးတေစ႕ေတာင္မွမသီးတဲ႕ ေကာက္ပဲသီးႏွံပင္ေတြကို လက္ၫိႈးထိုးၿပီး ဘာစကားမွေတာင္ ေျပာမထြက္ေတာ႕ပါဘူး။
‘‘ရာသီဥတုကို သင္႕စိတ္တိုင္းက် ထိန္းခ်ဳပ္ခဲ႕တယ္မဟုတ္ဘူးလား’’ လုိ႕ နတ္မင္းက ထပ္ေမးျပန္တယ္။
လယ္သမားလည္း ေနာက္ဆံုးမွာ ‘‘ဟုတ္ပါတယ္။ ဒါဟာ ကၽြန္ေတာ္ အႀကံအိုက္ရတဲ႕ ေနရာပါပဲ။ ကၽြန္ေတာ္လိုခ်င္တဲ႕ ေနေရာင္နဲ႕မိုးေရကိုလည္း ရတာပါပဲ။ ဒါေပမယ္႕ ေကာက္ပဲသီးႏွံေတြကေတာ႕ ျဖစ္ထြန္းမလာဘူး’’ လို႕ ဖြင္႕ဟေျပာရပါေတာ႕တယ္။
‘‘ဒါဟာ (ေကာက္ပဲသီးႏွံပင္ေတြရဲ႕) အျမစ္ေတြကို ပိုၿပီးခိုင္မာရင္႕သန္ေစတဲ႕ ခုခံစြမ္းအားရွိေစတဲ႕ ေလထုကိုသန္႕စင္ေပးတဲ႕ အရာေတြျဖစ္တဲ႕ ေလေတြ၊ ျပင္းထန္တဲ႕မိုးေတြ၊ ႏွင္းေတြ၊ ေရခဲေတြကို သင္က ဘယ္တုန္းကမွ မေတာင္းဆိုခဲ႕တဲ႕အတြက္ေၾကာင္႕ပါပဲ။ လံုလံုေလာက္ေလာက္ဖြံ႕ၿဖိဳးတဲ႕ အျမစ္ေတြမွမရွိရင္ ေကာက္ပဲသီးႏွံပင္ေတြဟာ ဘာအသီးမွသီးမွာမဟုတ္ပါဘူး’’ လို႕နတ္မင္းက အသံခပ္တင္းတင္းနဲ႕ ေျပာလိုက္ပါတယ္။
စိန္ေခၚမႈေတြကို ေတြ႕ႀကံဳေက်ာ္ျဖတ္ၿပီးမွသာ ရွင္သန္ျခင္းရဲ႕အသီးအပြင္႕ဆိုတာ ရွိႏိုင္တာပါလားဆိုတဲ႕ သေဘာတရားကို သေဘာေပါက္သြားၿပီးတဲ႕ေနာက္မွာ လယ္သမားဟာ သူကိုေပးထားတဲ႕ ရာသီဥတုထိန္းခ်ဳပ္ခြင္႕ကို သူ႕ဆီက ျပန္လည္ရုတ္သိမ္းဖို႕ နတ္မင္းကို ေတာင္းပန္တယ္။
အဲဒီေနာက္မွာေတာ႕ ေလေတြ၊ ႏွင္းခဲေတြ၊ မိုးႀကိဳးေတြ၊ သည္းထန္တဲ႕မိုးေတြ မျပတ္ေပမယ္႕ ေကာက္ပဲသီးႏွံေတြကေတာ႕ ျပန္လည္ျဖစ္ထြန္းလာပါေတာ႕တယ္။
|
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ဒီဘာသာျပန္ရဲ႕ မူရင္းကေတာ႕ SMALL STORY, BIG PRINCIPLE လို႕ နာမည္ေပးထားတဲ႕ 小故事，大道理 စာအုပ္ထဲကပါ။ ဒီပံုျပင္ရဲ႕ မူရင္း ေခါင္းစဥ္ကေတာ႕ 生命的两极 ဆိုတာပဲျဖစ္ပါတယ္။
ေပ်ာ္႐ႊင္ၾကပါေစ...
ေမာင္ေမာင္
၂၉.၁၂.၂၀၀၉ ညေန ၀၂း၀၈
