နံပါတ္-၄ ေပမယ္႕...

     အႀကိတ္အနယ္ယွဥ္ၿပိဳင္ရတဲ႕ တာေ၀းအေျပးၿပိဳင္ပြဲတစ္ခုမွာပါ။ ၿပိဳင္ပြဲ၀င္ေတြကေတာ႕ အေယာက္ ၂၀-၃၀ ေလာက္ရွိတယ္။ အားလံုးကေတာ႕ သက္ဆိုင္ရာအုပ္စုပြဲေတြကေန ေရြးခ်ယ္ျခင္းခံထားတဲ႕ လက္ေရြးစင္ေတြပါ။

     ေနာက္ဆံုးဆုရမယ္႕လူက ၃-ေယာက္ထဲဆိုေတာ႕ ၿပိဳင္ပြဲက ေတာ္ေတာ္ေလးကို အႀကိတ္အနယ္ပါပဲ။

     အဲဒီမွာ လက္ေ႐ြးစင္တစ္ေယာက္က ေျခတစ္လွမ္းစာေလာက္ေလး ေနာက္က်သြားလို႕ နံပါတ္-၄ ေနရာကိုပဲ ရသြားတယ္။

     ဒါေပမယ္႕ သူခံရတဲ႕ ေ၀ဖန္မႈေတြကေတာ႕ သူ႕ထက္ညံ႕တဲ႕ လက္ေ႐ြးစင္ေတြထက္ ပိုေတာင္ဆိုး၀ါး ပါတယ္။

     ‘‘တကယ္႕ကို အလဟသတ္ပဲ။ ဒီလိုေျပးပံုနဲ႕မ်ားကြာ၊ ေနာက္က ျပန္ေရရင္ ၁-ရတဲ႕သူနဲ႕ ဘာမ်ားထူးလို႕တုန္း။’’  ဒါကေတာ႕ လူအမ်ားရဲ႕ အျမင္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

     ဒီလက္ေ႐ြးစင္ကေတာ႕ ဘာမွမျဖစ္သလိုနဲ႕ ေျပာပါတယ္။ ‘‘ဆုမရေပမယ္႕ ဘာအဆင္႕မွမခ်ိတ္တဲ႕ လက္ေ႐ြးစင္အားလံုးထဲမွာေတာ႕ ကၽြန္ေတာ္က နံပါတ္-၁ ပဲဗ်။’’

     လူေတြရဲ႕တာ၀န္ကင္းမဲ႕တဲ႕ ေလွာင္ေျပာင္သံေတြကို ကၽြန္ေတာ္ ေစာဒက မတက္လိုပါဘူး။ ဘာျဖစ္လို႕လဲဆိုေတာ႕ တစ္ဖက္သားကို အထင္အျမင္ေသးတတ္တဲ႕ လူေတြရဲ႕ တစ္ဖက္ေစာင္းနင္း အျမင္ေတြဟာ ခြန္းတုံ႕ျပန္ဖို႕ မတန္လို႕ပါ။ ဒါေပမယ္႕ ေအးေအးေဆးေဆး ရယ္ေမာေျပာဆိုေနတဲ႕ ဒီလက္ေ႐ြးစင္ကိုေတာ႕ ကၽြန္ေတာ္ စိတ္ထဲက လိႈက္လိႈက္လွဲလွဲ ေလးစားမိပါတယ္။ သူ႕ရဲ႕ ဟာသေႏွာတဲ႕ အေကာင္းျမင္ စိတ္ထားဟာ အဆင္႕ခ်ိတ္တာ၊ ဆုရတာေတြထက္ အဆေပါင္းမ်ားစြာ တန္ဖိုးရွိလွပါတယ္။

     ၿပိဳင္ပြဲထဲမွာလည္း သူဟာ ေပါ႕ေပါ႕ေလ်ာ႕ေလ်ာ႕မေနခဲ႕သလို ၿပိဳင္ပြဲျပင္ပမွာလည္း သူဟာ ယွဥ္ၿပိဳင္စြမ္းရည္ ပိုလို႕ေတာင္ျပည္႕စံုပါေနေသးတယ္။ ႐ႉံးလည္း႐ႉံးရဲသလို ႏိုင္လည္းႏိုင္ရဲပါတယ္။

----------------------------------------------------------------------------------------------

ဒီဘာသာျပန္ရဲ႕ မူရင္းကေတာ႕ Think Differently - Realize The Possibilities လို႕ နာမည္ေပးထားတဲ႕ 让思维转个弯（肖邦振） စာအုပ္ထဲကပါ။ ဒီပံုျပင္ရဲ႕ မူရင္း ေခါင္းစဥ္ကေတာ႕ 可敬的第四名 ဆိုတာပဲျဖစ္ပါတယ္။

ေပ်ာ္ရႊင္ၾကပါေစ

ေမာင္ေမာင္

၂၁.၁၂.၂၀၁၀ ေန႕လည္ ၄း၄၁ နာရီ

တရုတ္စာအတြက္ OCR အဘိဓါန္ iPhone မွာသံုးႏိုင္...

မေန႕က Yahoo သတင္းကေန Word Lens အေၾကာင္းေရးျဖစ္သြားတယ္။ ဒီေန႕လည္း တရုတ္စာေလ႕လာေနတဲ႕ သူငယ္ခ်င္းမ်ားအတြက္ OCR နည္းပညာသံုးထားတဲ႕ အဘိဓါန္ေလးအေၾကာင္းကို အမွတ္မထင္ သိလိုက္ရလို႕ ျဖန္႕ေ၀လိုက္ပါတယ္။

ေဆာ႕၀ဲနာမည္ကိုေတာ႕ Pleco လို႕ေပးထားပါတယ္။ New York ကကုမၸဏီေလးတစ္ခုက တရုတ္စာေလ႕လာဖို႕အတြက္ အေကာင္းဆံုးပစၥည္းကို ထြင္ဖို႕ကိုပဲအာ႐ံုထားၿပီး လုပ္ခဲ႕တာပါ။ တရုတ္ေ၀ါဟာရေတြကို မတူညီတဲ႕ အဘိဓါန္ ၈-မ်ိဳးေလာက္ကေန ရွာလို႕ရေအာင္လုပ္ေပးထားပါတယ္။ iPhone, iPod Touch, iPad, Windows Mobile နဲ႕ Palm OS ေတြအားလံုးမွာ သံုးလို႕ရေနပါၿပီ။ ဒီ ပစၥည္းေတြရဲ႕ screen ေပၚမွာလက္နဲ႕ေရးတာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ Pinyin နဲ႕ရွာရင္ပဲျဖစ္ျဖစ္ ရပါတယ္။ အသံလည္းထြက္ေပးႏိုင္ၿပီး စုတ္ခ်က္အစဥ္လိုက္ေရးတဲ႕ ဇယားေတြလည္းပါပါတယ္။ e-book ေတြကို ဖတ္လို႕ရေအာင္ document reader ကိုလည္း ထည္႕သြင္းေပးထားပါတယ္။ ၿပီးေတာ႕ မိမိဖာသာ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲလို႕ရတဲ႕ flashcard စနစ္ေတြကိုလည္း ထည္႕သြင္းေပးထားတဲ႕ အဆင္႕ျမင္႕ဆံုးတီထြင္မႈတစ္ခုျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေတြအားလံုးကို phone စတဲ႕ ပစၥည္းကိရိယာေလးတစ္ခုထဲမွာ ထည္႕သြင္းေပးထားတဲ႕အတြက္ သြားေလရာအိတ္ထဲေဆာင္ႏိုင္ပါတယ္။

ဒါကေတာ႕ Pleco ရဲ႕ မူရင္း web site ပါ။ http://www.pleco.com/

ဒါကေတာ႕ ဒီေဆာ႕ဖ္၀ဲအသံုးျပဳပံုကို Youtube
မွာၾကည္႕ဖို႕ပါ။



တျခားေသာ တရုတ္စာနဲ႕ပတ္သက္တဲ႕ phone ေဆာ႕ဖ္၀ဲေတြကို လည္း ေလ႕လာႏိုင္ေအာင္ Link ေတြေပးလိုက္ပါတယ္။

Lost In China
Document Scanner

ေပ်ာ္႐ႊင္ၾကပါေစ...
ေမာင္ေမာင္
၂၁-၁၂-၂၀၁၀ ေန႕လည္ ၂း၅၅ နာရီ

iphone က ခရီးသြား ဘာသာျပန္တဲ႕...

ဒီ ပို႕စ္ကေတာ႕iphone ကေန အင္တာနက္ မခ်ိတ္ပဲ တိုက္႐ိုက္ ဘာသာျပန္ႏိုင္တဲ႕ Word Lens Application ေလးအေၾကာင္းပါ။ Yahoo သတင္းမွာ ပါလာေတာ႕ စိတ္၀င္စားတာနဲ႕ ျဖန္႕ေ၀ေပးလိုက္တာပါ။

ႏိုင္ငံျခားတိုင္းျပည္မွာ ခရီးသြားရင္း စားေသာက္ဆိုင္က ဟင္းစာရင္းေတြ၊ လမ္းျပ အမွတ္အသားေတြကို ဖတ္ဖို႕ အခက္အခဲျဖစ္ေနပါသလား? Word Lens ဆိုတဲ႕ (AR - Augmented Reality)*  (ရုပ္ပံုစာသားမ်ားကို လက္ေတြ႕ေလာကတြင္ အသံုးခ်ႏိုင္ေအာင္ ဒီဂ်စ္တယ္ပစၥည္းမ်ားျဖင္႕ ျပဳျပင္ခ်ဲ႕ထြင္ထားေသာ )* ဘာသာျပန္ အသံုးခ်ေဆာ႕ဖ္၀ဲ ေလးက သင္႕ကို ကယ္ဆယ္ႏိုင္ပါလိမ္႕မယ္။

ဒီအသံုးခ် ေဆာ႔ဖ္၀ဲေလးကိုသာ ဖြင္႕လိုက္ပါ။ ၿပီးရင္ ကိုယ္ဘာသာျပန္ခ်င္တဲ႕ စာသားကို iphone ကင္မရာနဲ႕ ခ်ိန္လိုက္တာနဲ႕ Word Lens က မ်က္စိတမွိတ္အတြင္းမွာပဲ မ်က္လွည္႕ျပလိုက္သလို ဘာသာျပန္ေပးသြားပါလိမ္႕မယ္။ ပံုထဲမွာ ရွိတဲ႕စာသားကလြဲရင္ အားလံုးက နဂိုအတိုင္းက်န္ေနမွာပါ။ ဘာသာျပန္ကိုေတာ႕ အေ၀းကေနလုပ္ေပးသြားမွာပါ။ ဒါေပမယ္႕ အင္တာနက္တို႕ ဖုန္းခ်ိတ္ဆက္မႈတို႕ လုပ္စရာမလိုပါဘူး။

ဒီအသံုးခ် ေဆာ႕ဖ္၀ဲေလး အလုပ္လုပ္သြားပံုကေတာ႕ ဒီလိိုပါ။ (OCR - Optical Character Recognition)* (စာအုပ္၊ ရုပ္ပံုမွ စာသားမ်ားကို ဒီဂ်စ္တယ္အျဖစ္ တိုက္ရိုက္ကူးယူဖတ္မွတ္ၿပီး ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲႏိုင္ေသာ)* ဆိုတဲ႕ နည္းပညာကို အသံုးျပဳၿပီး iphone ကင္မရာကေန စာသားေတြကို ဖတ္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ႕ ခ်က္ခ်င္း ဘာသာျပန္တယ္။ ၿပီးရင္ ႏိုင္ငံျခားဘာသာစာလံုးေတြကို အဓိပၸါယ္တူ အဂၤလိပ္စာသားနဲ႕ အစားထိုးေပးလိုက္ပါတယ္။ အဂၤလိပ္သာသာကေန ႏိုင္ငံျခားဘာသာစကားကိုလည္း ဒီလိုပဲ အျပန္အလွန္ အစားထိုးေပးပါတယ္။

 

စိတ္ေတြကို တုန္လႈပ္သြားေစတဲ႕ ဒီဘာသာျပန္နည္းပညာကို Quest Visual ကို တည္ေထာင္ခဲ႕တဲ႕ အိုတာဗီယိုဂြတ္ နဲ႕ ဂၽြန္ဒီ၀ီးဇ္ (Otavio Good and John DeWeese) တို႕က ၂ႏွစ္ခြဲၾကာ အခ်ိန္ယူၿပီး ေဖၚထုတ္ခဲ႕တာပါ။

 

ဒီအသံုးခ်ေဆာ႕ဖ္၀ဲေလးက ေလာေလာဆယ္မွာေတာ႕ စပိန္ဘာသာနဲ႕ အဂၤလိပ္ဘာသာကိုသာ အျပန္အလွန္ ပံ႕ပိုးေပးႏိုင္ပါေသးတယ္။ ေနာက္ထပ္သာသာစကားေတြနဲ႕ မ်က္မျမင္ေတြအတြက္ အသံုးခ်ေဆာ႕ဖ္၀ဲေတြကိုေတာ႕ ထည္႕သြင္းဖို႕လုပ္ေနဆဲပဲျဖစ္ပါတယ္။

‘‘ေနာက္ထည္႕မယ္႕သာသာစကားကို ျပင္သစ္ ဒါမွမဟုတ္ အီတလီ လုပ္မယ္ဆိုလည္း ကၽြန္ေတာ္ကေတာ႕ မအံ႕ဩပါဘူး။ ဘာလို႕လဲဆိုေတာ႕ ကၽြန္ေတာ႕အေမက ေပၚတူဂီစကားေျပာတဲ႕ ဘရာဇီးႏိုင္ငံသူ  (Brazilian) ျဖစ္ေနလို႕ပါပဲ ’’ လို႕ ဂြတ္က ေျပာဆိုလိုက္ပါတယ္။

Word Lens ကို Apple Store မွာေတာ႕ အလကားရႏိုင္ေပမယ္႕ စာသားေတြကို Screen ကေန ျပန္ဖ်က္သြားတာကို ေတြ႕ရပါလိမ္႕မယ္။ အျပည္႕အ၀သံုးလို႕ရေအာင္ ဖြင္႕ဖို႕ကိုေတာ႕ ေလာေလာဆယ္ရႏိုင္တဲ႕ ဘာသာစကားတစ္ခုခ်င္းစီအတြက္ အေမရိကန္ ေဒၚလာ ၄.၉၉ စီေပးၿပီ ၀ယ္မွရပါမယ္တဲ႕ဗ်ား....

ဒါကေတာ႕ Youtube မွာတင္ထားတဲ႕ ဒီေဆာ႕ဖ္၀ဲအသံုးျပဳပံုနမူနာေလးပါ။

ဒါကေတာ႕ yahoo ကသတင္း Link ပါ။ 

http://sg.yfittopostblog.com/2010/12/19/new-translation-technology-will-blow-your-mind/

ေပ်ာ္ရႊင္ၾကပါေစ...

ေမာင္ေမာင္

၂၀-၁၂-၂၀၁၀ ေန႕လည္ ၂း၁၄ နာရီ

အႀကံပိုင္တဲ႕အဘိုးအို...

     မစၥတာ ေဘဒိုဟာ ပင္စင္ယူလိုက္ၿပီးေနာက္ သူ႕ရဲ႕အ႐ြယ္အိုဘ၀ကို ေအးေအးေဆးေဆး ေနဖို႕နဲ႕ မွတ္မိရာရာေတြကို မွတ္တမ္းျပန္ေရးဖို႕အတြက္ ဘာလင္ၿမိဳ႕ျပင္နဲ႕နီးတဲ႕ေနရာမွာ အိမ္တလံုး၀ယ္လိုက္ပါတယ္။ လံုးခ်င္းအိမ္ပံုစံျဖစ္ၿပီး စတိုင္လည္းက်ပါတယ္။ အိမ္ရဲ႕ဘယ္ဘက္ေဘးမွာ ျပတင္းတစ္ခုေဖါက္ထားၿပီး  အဲဒီေရွ႕မွာေတာ႕ ေရေျမာင္းတစ္ခုရွိပါတယ္။ ႏွစ္မ်ားစြာ အၿမဲေရစီးဆင္းေနၿပီး ေအာက္ေျခအထိ ျမင္ရေလာက္ေအာင္ ေရကၾကည္လင္လွပါတယ္။ မစၥတာေဘဒိုက ဒါကို အရမ္း သေဘာက်ပါတယ္။

     စၿပီးေနကာစေလာက္မွာေတာ႕ အရာအားလံုးက အဆင္ေျပပါတယ္။ တိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္တဲ႕ ပတ္၀န္းက်င္ဟာ အဘိုးႀကီးရဲ႕ ေန႕စဥ္ဘ၀နဲ႕ စာေရးဖို႕အတြက္ အလြန္ေကာင္းပါတယ္။ ဒါေပမယ္႕ ဘယ္ေလာက္မွေတာင္ မေနလိုက္ရေသးဘူး အသက္ဆယ္ႏွစ္ေက်ာ္ ကေလးတစ္ခ်ိဳ႕ ေက်ာင္းလႊတ္ၿပီဆိုတာနဲ႕ ဒီေနရာမွာလာၿပီး ေဆာ႕ၾကပါတယ္။ သူတို႕ကအသံၿဗဲနဲ႕ ေရထဲမွာ ေရပက္တမ္းေဆာ႕ၾကတယ္။ အခ်င္းခ်င္းလည္း ႐ႊံ႕ေတြနဲ႕ပစ္ၾကဆိုေတာ႕ အဖိုးႀကီးအိမ္က ျပတင္းမွန္ေပၚကိုေတာင္ ႐ႊံ႕ေတြနဲ႕ေပါက္မိကုန္တယ္။  ကေလးေတြက ေန႕တိုင္းနီးပါးလိုလို ေရလာေဆာ႕ၾကတယ္။ သူတို႕က အရမ္းေပ်ာ္သေလာက္ အဘိုးႀကီးချမာမွာေတာ႕ စိတ္ညစ္ၿပီး ေနမထိထိုင္မသာ ျဖစ္ေနေတာ႕တာေပါ႕။

     မစၥတာေဘဒိုဟာ ဒီလိုႏွိပ္စက္ကလူျပဳမႈကို မခံႏိုင္တဲ႕အဆံုး တေန႕မွာေတာ႕ ဒီတိုင္းထိုင္မေနႏိုင္ေတာ႕ဘဲ ၿခံျပင္ထြက္ၿပီး ကေလးေတြနဲ႕ သြားေဆြးေႏြးပါတယ္။ ကေလးေတြကိုေတာ႕ ဒီလိုေျပာပါတယ္။ ‘‘မင္းတို႕ေဆာ႕တာေတာ္ေတာ္ေပ်ာ္ၾကပံုပဲ။ ငါလည္း မင္းတို႕ ေရထဲမွာေဆာ႕တာကို  ၾကည္႕ရတာ သေဘာက်တယ္။ မင္းတို႕ ေန႕တိုင္းလာကစားႏိုင္မယ္ဆိုရင္ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေန႕ တစ္က်ပ္စီေပးမယ္။’’ ကေလးေတြလည္း အရမ္းေပ်ာ္သြားၾကတာေပါ႕။ ပိုလို႕ေတာင္ စိတ္ပါလက္ပါနဲ႕ ေရလာကစားၾကပါတယ္။ ၿပီးေတာ႕လည္း တစ္ေယာက္ကို တစ္က်ပ္စီရၾကပါေသးတယ္။

     ႏွစ္ရက္ေလာက္လည္းၾကာေရာ ကေလးေတြေရကစားၿပီးတဲ႕အခ်ိန္မွာ အဘိုးႀကီးက ထြက္လာၿပီးေျပာတယ္။ ‘‘ေငြေၾကးေဖာင္းပြမႈျဖစ္ေနတဲ႕အတြက္ ငါ႕ရဲ႕ ပင္စင္၀င္ေငြက တစ္၀က္ေတာင္ ေလ်ာ႕သြားတယ္ကြာ။ ဒါေၾကာင္႕ မင္းတို႕ကို တစ္ရက္ ငါးမူးစီပဲေပးႏိုင္ေတာ႕မယ္။ ’’ ကေလးေတြက သိပ္မေပ်ာ္ၾကေပမယ္႕ လက္ေတာ႕ လက္ခံလိုက္ၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ္႕ သူတို႕ရဲ႕စိတ္ပါ၀င္စားမႈက သိပ္မျပင္းထန္ေတာ႕ပါဘူး။

     ေနာက္ထပ္တစ္ပတ္ေက်ာ္သြားေတာ႕ ကေလးေတြေရကစားၿပီးတဲ႕အခ်ိန္မွာ အဘိုးႀကီးေဘဒိုဟာ ဆံပင္စုတ္ဖြားနဲ႕ထြက္လာၿပီး ကေလးေတြကို စိတ္ညစ္ေနတဲ႕ပံုစံနဲ႕ေျပာပါတယ္။ ‘‘စိတ္ေတာ႕မေကာင္းပါဘူးကြာ။ အခုတေလာ (၀င္ေငြထြက္ေငြ)မနည္းကာမိေအာင္ေနရတယ္ကြာ။ ဒါေၾကာင္႕ တစ္ေယာက္ကို တစ္ရက္ ၁၀ျပားစီပဲ ေပးႏိုင္ေတာ႕မယ္။’’

     အဲဒီမွာ ကေလးတစ္ေယာက္က စိတ္ဆိုးၿပီးေတာ႕ ‘‘၁၀ျပား၊ ဟုတ္လား? နည္းလြန္းတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ဆက္မလုပ္ႏိုင္ေတာ႕ဘူး။ သြားၾကမယ္ေဟ႕။ အ႐ူးအဘိုးႀကီးပါကြာ...’’ လို႕ေျပာၿပီး စကားဆံုးတာနဲ႕ ထြက္သြားၾကပါေတာ႕တယ္။ အဲဒီေနာက္ပိုင္းမွာ ကေလးေတြ တစ္ခါမွျပန္မလာၾကေတာ႕ပါဘူး။

     မစၥတာေဘဒိုကေတာ႕ ၿပံဳးၿပီး ‘‘ငါ႕ကိုမ်ား ႐ူးတယ္တဲ႕။ ဟား..ဟား...။ တယ္လည္းတတ္ႏိုင္တဲ႕  ေကာင္ေလးေတြပဲ...’’

     မစၥတာေဘဒိုဟာ သူ႕ရဲ႕ရည္ရြယ္ရာကို သြယ္၀ိုက္တဲ႕နည္းနဲ႕ အေရာက္သြားခဲ႕ပါတယ္။ တကယ္လို႕မ်ား ဒဲ႕ဒိုးေျပာလိုက္ရင္ မေျခမငံျဖစ္သြားႏိုင္ပါတယ္။  ကေလးေတြ နားေထာင္ႏိုင္ပါ႕မလားေပါ႕?  ဆက္ဆံရတာ ပိုခက္ခ်င္လည္း ခက္သြားႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင္႕ သူက  ကေလးေတြရဲ႕ ဆန္႕က်င္ဘက္တုံ႕ျပန္တတ္တဲ႕ စိတ္သေဘာကို ပညာပါပါနဲ႕အသံုးခ်လိုက္ၿပီး ေအးခ်မ္းတိတ္ဆိတ္တဲ႕ ေန႕ရက္ေတြကို ျပန္လည္ရ႐ွိသြားခဲ႕ပါေတာ႕တယ္။

----------------------------------------------------------------------------------------------

ဒီဘာသာျပန္ရဲ႕ မူရင္းကေတာ႕ Think Differently - Realize The Possibilities လို႕ နာမည္ေပးထားတဲ႕ 让思维转个弯（肖邦振） စာအုပ္ထဲကပါ။ ဒီပံုျပင္ရဲ႕ မူရင္း ေခါင္းစဥ္ကေတာ႕ 疯老头的计谋 ဆိုတာပဲျဖစ္ပါတယ္။

ေပ်ာ္ရႊင္ၾကပါေစ

ေမာင္ေမာင္

၀၄.၁၁.၂၀၁၀ ည ၁၀း၀၄ နာရီ

မေမွးမွိန္ႏိုင္ေသးေသာ...ေနရာ

     သာသာျပန္တာ မလုပ္ဘဲနဲ႕ ဘာသာျပန္အေၾကာင္းေလး ႀကံဳလို႕ ေျပာခ်င္ပါတယ္။ ၂၀၀၃-၂၀၀၄ ႏွစ္ပိုင္းေတြေလာက္ကေပါ႕။ ဘာသာစကား စေလ႕လာခါစက ဘာသာျပန္ကို software ေတြကေနတစ္ဆင္႕ဘာသာျပန္ႏိုင္ရင္ သိပ္ေကာင္းမွာပဲလို႕ ေတြးခဲ႕မိတယ္။ ဘာေၾကာင္႕လဲဆိုေတာ႕ ဘာသာျပန္ဖို႕ ႀကိဳးစားတိုင္း  ေခါင္းအရမ္းကိုက္တယ္။ Dictionary လွန္ရ၊ သင္႕ေတာ္တဲ႕ ေ၀ါဟာရ ႐ွာရ၊ ဟိုလူ႕ေမးဒီလူ႕ေမးလုပ္ရ၊ ဆရာေတြဆီေျပးရနဲ႕ အလုပ္အရမ္းရႈပ္ရတယ္။ (စာဖတ္ စာမွတ္ ပ်င္းတာလည္းပါပါတယ္။) ေနာက္ဆံုး မသိလို႕ေရာခ်ရတာမ်ိဳးလည္း မလုပ္ခ်င္ေတာ႕ ဆက္ၿပီး ဘာသာမျပန္ျဖစ္ေတာ႕ဘူး။ စမ္းၾကည္႕လိုက္။ ရပ္သြားလိုက္ေပါ႕။

    ဘာသာျပန္ကေတာ႕ တရုတ္နဲ႕ အဂၤလိပ္ကေန ျမန္မာကို ဘာသာျပန္တာပါ။ ဒါေပမယ္႕ Chinese-English နဲ႕ English-Chinese Dictionary စာအုပ္နဲ႕software ႏွစ္မ်ိဳးလံုးကို ကုိးကားရပါတယ္။  ဒီႏွစ္ခုသိမွ ျမန္မာလို သာသာျပန္လို႕ အဆင္ေခ်ာပါတယ္။ အဲဒီတုန္းက တရုတ္စာရိုက္တဲ႕ Software ေတြျဖစ္တဲ႕ Twin-Bridge တို႕၊ C-Star တို႕ ဆိုတာေတြနဲ႕ Word-To-Word Translation ေလာက္ကိုပဲ စမ္းၾကည္႕ရင္း ေနာင္ဆိုရင္ ၀ါက်တစ္ေၾကာင္းခ်င္း၊ စာတစ္ပိုဒ္ခ်င္း ဘာသာျပန္လာႏိုင္တဲ႕ အဆင္႕အထိ ေတြးၾကည္႕ခဲ႕မိဖူးတယ္။ ဒါဆိုရင္ ေတာ္ေတာ္သက္သာမယ္ေပါ႕။ ေတြးေပ်ာ္ခဲ႕ပါတယ္။

     အခု  ၂၀၁၀ ထဲမွာ။ ဒီ blog ေလးမွာ ဟိုေရးဒီေရးလုပ္ၾကည္႕ရင္းနဲ႕ Google ရဲ႕ Web Translation ကိုေတာ္ေတာ္ သေဘာက်မိတယ္။ ဒါေပမယ္႕ သူကေတာ႕ ႏွစ္ေတြအမ်ားႀကီးနဲ႕ ဘာသာျပန္သူေတြရဲ႕ လိုအပ္ခ်က္ကို ျဖည္႕ဆည္းေပးႏိုင္တာရယ္၊ ေန႕စဥ္အသံုးျပဳသူ လူဦးေရကလည္း မ်ားလြန္းတာရယ္ေၾကာင္႕ သူ႕ရဲ႕ Translation Log ေတြကေနတစ္ဆင္႕ အၿမဲ Update လုပ္ႏိုင္ခဲ႕ပံုရပါတယ္။ Disambiguation ေကာင္းေကာင္းလုပ္လာႏိုင္ပါၿပီ။ ေနာင္မွာ Google ဟာ ဘာသာစကားေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို ၿပည္႕စံုလုနီးပါး ဘာသာျပန္ေပးႏိုင္မယ္လို႕ ေမွ်ာ္လင္႕ရပါတယ္။

     ဒါေပမယ္႕ေပါ႕ေလ၊ ျမန္မာစာေတာ႕ Google မွာ မပါေသးဘူးလို႕ထင္ပါတယ္။ ျမန္မာေတြလည္း ကိုယ္႕နည္းကိုယ္႕ဟန္နဲ႕ ႀကိဳးစားေနၾကတာ ေတြ႕ေနရပါတယ္။ ျမန္မာေဘာ႕ေတာ႕ (mmbottalk)  ဆိုၿပီး Gtalk မွာ Dictionary အေသးစားပံုစံနဲ႕ေတာင္ ေပၚလာပါေသးတယ္။ စာရိုက္တုန္း၊ စကားေျပာတုန္း  ဒီ  Gtalk Windows ကေန အလြယ္ကိုးကားႏိုင္ေအာင္ စီစဥ္ေပးထားတာပါ။

     ဒီ ၄-၅-၆ ႏွစ္အတြင္းမွာ ဘာသာျပန္စြမ္းရည္ တိုးတက္ေအာင္လုပ္ဖို႕ အဓိကက်တဲ႕ စာမ်ားမ်ားဖတ္ျခင္း၊ ဘာသာမ်ားမ်ားျပန္ျခင္း၊ ေ၀ါဟာရေလ႕လာျခင္း၊ ရုပ္ရွင္မ်ားမ်ားၾကည္႕ျခင္း (လံုး၀သက္ဆိုင္ေၾကာင္းပါ။) စတာေတြ မ်ားမ်ား မလုပ္ႏိုင္ခဲ႕တဲ႕ ကၽြန္ေတာ္႕အတြက္ကေတာ႕ ဘာသာျပန္စြမ္းရည္တိုးတက္မလာပါဘူး။ ဒီေတာ႕ ျမန္မာစာဘာသာျပန္ႏိုင္တဲ႕ Software ေကာင္းေကာင္းတစ္ခုေပၚလာရင္ေတာ႕ သက္သာၿပီလို႕ ေတြးေနဆဲအခုိက္မွာ ျမန္မာ႕ဆက္သြယ္ေရးက ဘာသာျပန္ဆိုဒ္ တစ္ခုတင္တယ္ ဆိုလို႕ စမ္းၾကည္႕ပါတယ္။ ျမန္မာလို ဘာသာျပန္လို႕ရပါတယ္။ ဒီ Siteရဲ႕Linkပါ။ http://www.myanmarnlp.org.mm/ ။ Myanmar3 Font  ကို သံုးမွရပါမယ္။ မျပည္႕စံုေသးပါဘူး။ ေနာက္တစ္ခါ ဒီေန႕ပဲ သိပၸံႏွင္႕နည္းပညာဌာနေအာက္က ရန္ကုန္ကြန္ပ်ဴတာ တကၠသိုလ္ရဲ႕ Myanmar NLP Research Team ကေန Translation Web Site တစ္ခုတင္လိုက္ၿပီဆိုလို႕ ေတာ္ေတာ္ေပ်ာ္သြားတယ္။  သြားစမ္းၾကည္႕ပါတယ္။ မတူညီမႈေလးေတြနဲ႕ မျပည္႕စံုမႈေလးေတြေတာ႕ ရွိေနပါတယ္။ တိုက္ရိုက္ ဘာသာျပန္ႏိုင္ၿပီး (Zawgyi Font) ေဇာ္ဂ်ီစာလံုးကို အသံုးျပဳထားေတာ႕  လတ္တေလာမွာ အသံုးျပဳသူပိုႏွစ္သက္မယ္႕ သေဘာရွိပါတယ္။ ဒါကေတာ႕အဲဒီSiteရဲ႕Linkပါ။ (Under Construction State ျပန္ေရာက္ေနပါတယ္။ ေလာေလာဆယ္ ကၽြန္ေတာ္ေတာ႕ သြားၾကည္႕လို႕မရဘူး။) http://http://www.nlpresearch-ucsy.edu.mm/mtapplication.html ။ မိမိနဲ႕ အဆင္ေျပတာကို ဥာဏ္ရွိသလို ေရြးခ်ယ္သံုးႏိုင္ဖို႕ အခြင္႕အေရးကေတာ႕ ေပၚလာၿပီ ျဖစ္ပါတယ္။ 

     Develop လုပ္သူေတြကေတာ႕ လုပ္ေပးၿပီးပါၿပီ။ သူတို႕ရဲ႕ အသံုးျပဳသူအေပၚထားတဲ႕ ရည္ရြယ္ခ်က္ေတြနဲ႕ ေနာက္ပိုင္းတာ၀န္ေတြကေတာ႕ ပိုမိုေကာင္းမြန္ျပည္႕စံုတဲ႕ Translation ေတြရတဲ႕အထိ ဆက္လုပ္ၾကဖို႕ပါပဲ။ ဒါေပမယ္႕ အဲဒါေတြကို သူတို႕ခ်ည္းပဲ ျပည္႕စံုလာေအာင္လုပ္တာထက္ အသံုးျပဳသူေတြက မ်ားမ်ား၀ိုင္းသံုးမွ အႀကံမ်ားမ်ား ၀ိုင္းေပးမွ မွန္ကန္တဲ႕ ျပည္႕စံုမႈေတြရလာႏိုင္မွာပါ။ Google Translate ဟာ ဒီလိုနဲ႕ ျပည္႕စံုအသက္၀င္လာခဲ႕တာပါ။ အခုလို Theory ပိုင္းဆိုင္ရာ ျပည္႕စံုတဲ႕ ျမန္မာ႕ဂုဏ္ေဆာင္ Translation Site ေတြ ဘယ္ေလာက္မ်ားမ်ား ေပၚထြန္းလာႏိုင္သလဲလို႕လည္း ျပန္ၿပီး ေမးခြန္းထုတ္ၾကည္႕မိပါတယ္။ သိပ္မမ်ားႏိုင္ေလာက္ပါဘူး။ ဘာျဖစ္လို႕လည္းဆိုေတာ႕ ဒီလို Site တစ္ခုျဖစ္လာဖို႕ လူအားေငြအား ဘယ္ေလာက္ရင္းရမယ္၊ အခ်ိန္ဘယ္ေလာက္ေပး၇မယ္ဆိုတာ တပ္အပ္မေျပာႏိုင္ေပမယ္႕ လြယ္ကူတဲ႕အလုပ္ မဟုတ္ဘူးဆိုတာေတာ႕ေသခ်ာပါတယ္။

     ဘာပဲေျပာေျပာ ကၽြန္ေတာ္ ေတာ္ေတာ္ေပ်ာ္မိပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္႕အတြက္ေတာ႕ ႀကီးမားတဲ႕ အေထာက္အကူတစ္ခုပါပဲ။ ဒါနဲ႕တစ္ၿပိဳင္နက္ထဲ ေတြးမိတာက တကယ္လို႕မ်ား ဒီလို Translation Site တစ္ခုဟာ လံုး၀ျပည္႕စံုေအာင္ ဘာသာျပန္ႏို္င္ၿပီဆိုရင္ ဒါမွမဟုတ္ ၿပီးျပည္႕စံုတဲ႕ ဘာသာျပန္ Software တစ္ခု ေပၚေပါက္လာရင္ ဘာသာျပန္ေတြရဲ႕က႑ ေမွးမွိန္သြားေတာ႕မလားေပါ႕။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ႕ အေပ်ာ္တမ္း ဘာသာျပန္သူသက္သက္ပါ။ (ဘာသာမျပန္သေလာက္ပါပဲ။) ဒါေပမယ္႕ ဘာသာစကားကိုအရင္းတည္ၿပီး Intellectual Property အျဖစ္ ေစ်းကြက္တင္ေနတဲ႕ ဘာသာျပန္ လုပ္ငန္းလုပ္ကိုင္သူေတြရဲ႕ ဘ၀ေတြ ဘာအေျပာင္းအလဲ ျဖစ္လာႏိုင္သလဲေပါ႕။ ေလာေလာဆယ္ေတာ႕ ဘာမွမျဖစ္လာႏိုင္ေသးပါ။ ဒါေတြက သူတို႕လုပ္ငန္းကိုေတာင္ အေထာက္အပံ႕ပိုေပးႏိုင္မယ္ဆိုတာ ေသခ်ာလွပါတယ္။ ေမွးမွိန္တယ္ မေမွးမွိန္ဘူးဆိုတာကေတာ႕ နည္းပညာပံ႕ပိုးႏိုင္မႈနဲ႕ ဘာသာျပန္လုိအပ္မႈ အခ်ိဳးက်မက် ဆိုတာကို ေစာင္႕ၾကည္႕ၾကဖို႕ပါပဲ။

     ေနာက္တစ္ခုက ကြန္ပ်ဴတာဘာသာျပန္နဲ႕ လူ႕ဥာဏ္ရည္နဲ႕ ဘာသာျပန္မႈလုပ္တာ ကြာပါတယ္။ ကြန္ပ်ဴတာကို ဘာသာျပန္ခိုင္းတာဟာ ကေလးတစ္ေယာက္ကို စာသင္ေပးၿပီး စာျပန္အံခိုင္းသလိုပါပဲ။ ေၾကာင္းက်ိဳးစပ္ဆက္မႈကို ျပည္႕ျပည္႕စံုစံုမေတြးႏိုင္တဲ႕ သေဘာပါ။ အေျခအေနကို အလံုးစံု မသံုးသပ္ႏိုင္တဲ႕ အေျခအေနပါ။ (ဒီကိစၥကို ျပန္ခံျငင္းဖို႕ဆိုရင္ေတာ႕ လူဘာသာျပန္တာထက္ အရည္အေသြးပိုေကာင္းတဲ႕ ဘာသာျပန္ကို ကြန္ပ်ဴတာက ထုတ္ေပးတဲ႕လာႏိုင္တဲ႕အခိ်န္၊ Artificial Intelligence ခရီးေပါက္တဲ႕အခိ်န္ထိ ေစာင္႕ရမွာပါ။

     ဘာပဲေျပာေျပာ ဦးေမာင္ကေတာ႕ ခံစားခ်က္က ႏွစ္မ်ိဳးပါ။  Translation Site ေတြေၾကာင္႕ ဘာသာျပန္အေထာက္အပံ႕ရလာတဲ႕အတြက္ ၀မ္းသာပါတယ္။ အခိ်န္ကုန္ ေခါင္းစား သက္သာတယ္ေလ။  ဒါေပမယ္႕ မျပည္႕စံုေသးတဲ႕အတြက္ ၀ါက်ျပန္စီေနရတာရယ္ idiom ေတြ ျပန္ရွာဖို႕ Dictionary လွန္ေနရတာရယ္ကိုေတာ႕ ဘ၀င္မက်လွပါဘူး။ အႏွီ software တို႕ကို အားကိုးလိုေသာ္ျငားလည္း စာအုပ္ လက္မလႊတ္ႏိုင္ေသးေသာေၾကာင္႕ စာမ်ားမ်ားဖတ္ရန္လိုအပ္ေၾကာင္း၊ မေမွးမွိန္ႏိုင္ေသာ ေနရာတစ္ခုအတြက္ ဆက္လက္ျပင္ဆင္၇န္လိုအပ္ေၾကာင္း ေတြးမိသျဖင္႕.....(စာဖတ္ရမွာပ်င္းတယ္ဗ်ိဳ႕....)။

ေပ်ာ္႐ႊင္ၾကပါေစ...

ေမာင္ေမာင္

၂၀-၁၀-၂၀၁၀ ည ၁၀း၅၅

ထင္သေလာက္မခက္...

     ကိစၥရပ္ေတြက ခက္ခဲလို႕ ကၽြန္ေတာ္တို႕က မလုပ္ရဲတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ကိစၥရပ္ေတြကို ကၽြန္ေတာ္တို႕က မလုပ္ရဲလို႕သာ ခက္ခဲကုန္ရတာပါ။

     ၁၉၆၅ ခုႏွစ္တုန္းက ေတာင္ကိုရီးယား ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ ကိမ္းဘရစ္ခ်္တကၠသိုလ္မွာ စိတ္ပညာ အဓိကနဲ႕ ေက်ာင္းတက္ခဲ႕တုန္းကေပါ႕။ ေန႕လည္ ေကာ္ဖီေသာက္ခ်ိန္ေတြမွာ သူဟာ ေက်ာင္းက ေကာ္ဖီဆိုင္မွာ ဒါမွမဟုတ္ လၻက္ရည္၀ိုင္းေတြမွာ ေအာင္ျမင္မႈရရွိေနသူေတြ စကားေျပာတာကို အၿမဲသြားနားေထာင္ပါတယ္။ ဒီေအာင္ျမင္ေနသူေတြထဲမွာ ႏိုဘယ္ဆုရထားသူေတြ၊ တခ်ိဳ႕နယ္ပယ္ေတြနဲ႕ ပညာေရးပိုင္းဆိုင္ရာက အရာရွိႀကီးေတြ၊ စီးပြားေရးဒ႑ာရီေတြကို ဖန္တီးခဲ႕သူေတြအထိ အကုန္ပါၾကပါတယ္။ ဒီလူေတြအားလံုးက ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရြင္ ေပါ႕ေပါ႕ပါးပါးေနတတ္ၾကၿပီး သူတို႕ရဲ႕ေအာင္ျမင္မႈေတြဟာ အလိုလိုသဘာ၀က်က်နဲ႕ က်ိဳးေၾကာင္းညီညြတ္စြာ အဆင္ေျပလာတယ္လို႕ ထင္ၾကတဲ႕လူေတြခ်ည္းပါပဲ။ အခ်ိန္လည္းၾကာလာေရာ သူ႕ႏိုင္ငံမွာရွိတံဲ႔ တခ်ိဳ႕ေအာင္ျမင္သူေတြဟာ လိမ္ညာေျပာဆိုေနၾကတယ္ဆိုတာကို သူသတိထားမိသြားတယ္။ အဲဒီလူေတြက သူတို႕ေအာင္ျမင္ဖို႕အတြက္ ဘယ္ေလာက္ ပင္ပန္းၾကမ္းတမ္းခဲ႕တယ္ ဆိုတဲ႕အခ်က္ကို အက်ယ္ခ်ဲ႕ေျပာခဲ႕ၾကၿပီး လုပ္ငန္းထူေတာင္ဆဲလူေတြကို အခက္အခဲေတြေၾကာင္႕ ေနာက္ဆုတ္သြားေစခဲ႕ပါတယ္။ သူတို႕ရဲ႕ ေအာင္ျမင္မႈအေတြ႕အႀကံဳနဲ႕ ေအာင္ျမင္မႈမရေသးတဲ႕လူေတြကို ၿခိမ္းေျခာက္ခဲ႕ၾကတယ္ဆိုရင္လည္း မမွားပါဘူး။

     စိတ္ပညာဌာနက ေက်ာင္းသားပီပီ သူဟာ ေတာင္ကိုရီးယားက ေအာင္ျမင္သူေတြရဲ႕ စိတ္ေနစိတ္ထားကို အေလးထားသုေတသနျပဳဖို႕ သင္႕တယ္လို႕ ထင္လာမိတယ္။ ၁၉၇၀ ခုႏွစ္မွာ သူဟာ ‘‘ေအာင္ျမင္မႈဟာ ထင္သေလာက္မခက္ပါ’’ ဆိုတဲ႕စာတမ္းကို ဘြဲ႕စာတမ္းအျဖစ္နဲ႕ ေခတ္သစ္စီးပြားေရးစိတ္ပညာဘာသာရပ္ကို စတင္တီထြင္ခဲ႕သူ ပါေမာကၡ ေ၀လ္.ဘရာဒန္တန္(Will-Bradenton) ထံ စာတမ္းတင္သြင္းခဲ႕ပါတယ္။ ပါေမာကၡ ဘရာဒန္တန္က ဒါကို ဖတ္ၿပီးေတာ႕ အႀကီးအက်ယ္ အံ႕ဩသေဘာက်ၿပီး ဒါဟာ ေတြ႕ရွိမႈအသစ္ပဲဆိုတာ သိလိုက္ပါတယ္။ ဒီလို အျဖစ္အပ်က္မ်ိဳးေတြဟာ အာရွအျပင္ ကမာၻ႕ေနရာအႏွံ႕အျပားမွာ ပ်ံ႕ႏွံ႔တည္ရွိေနခဲ႕ေပမယ္႕ ဒီလို ရဲရဲ၀ံ႕၀ံ႔နဲ႕ သုေတသနစာတမ္းအေနနဲ႕ တင္ခဲ႕တာမ်ိဳး ဘယ္သူတစ္ဦးတစ္ေယာက္ကမွာ မလုပ္ခဲ႕ဖူးေသးပါဘူး။ အံ႕ဩ၀မ္းေျမာက္မႈနဲ႕အတူ သူဟာ အဲဒီအခ်ိန္က ကိမ္းဘရစ္ခ်္တကၠသိုလ္မွာ ေက်ာင္းတက္ေနတဲ႕ ေတာင္ကိုရီးယားႏိုင္ငံေရးဇတ္ခံုမွာ ပထမဆံုးကုလားထိုင္ကို လႊဲေျပာင္းေပးျခင္းခံထားရသူ ေက်ာင္းသား ပတ္ခ်ံဳဟီး (Park Chung-hee) ဆီကို စာေရးပါေတာ႕တယ္။ စာထဲမွာေတာ႕ ‘‘မင္းအတြက္ ဒါဟာ ဘယ္ေလာက္အကူအညီ ျဖစ္မယ္ဆိုတာေတာ႕ ငါမေျပာရဲပါဘူး။ ဒါေပမယ္႕ ဒီစာတမ္းဟာ မင္းရဲ႕ ဘယ္ႏိုင္ငံေရးအမိန္႕ထက္မဆို လူေတြကို စိတ္အားတက္ႀကြေစတယ္ဆိုတာေတာ႕ ငါအာမခံရဲတယ္... ’’ လို႕ေရးထားပါတယ္။

သေဘာတရား။     ။လူ႕ေလာကထဲက ကိစၥေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဟာ လုပ္ခ်င္စိတ္သာရွိရင္ ျဖစ္လာမွာပါ္။ ေက်ာ္လႊားရမယ္႕ အခက္အခဲေတြကိုလည္း ေက်ာ္လႊားသြားႏိုင္ပါတယ္။ သံမဏိလို ဇြဲေတြဘာေတြ ဘာမွမလိုပါဘူး။ နည္းလမ္းေကာင္းေတြ ဗ်ဴဟာေကာင္းေတြ ပိုလို႕ေတာင္ မလိုအပ္ပါဘူး။ လူတစ္ေယာက္ဟာ ရိုးရိုးရွင္းရွင္းနဲ႕ တခုခုကို စိတ္၀င္တစား လုပ္ကိုင္ေနထိုင္ရင္ကိုပဲ ေနာက္ဆံုးမွာ အဲဒီဟာက သူ႕ဖာသာ ရင္႕မွည္႕ရိတ္သိမ္းခ်ိန္ကို ေရာက္လာမယ္ဆိုတာ ေတြ႕လာရမွာပါ။

----------------------------------------------------------------------------------------------

ဒီဘာသာျပန္ရဲ႕ မူရင္းကေတာ႕ Easy Success လို႕ နာမည္ေပးထားတဲ႕ 成功可以很容易（肖邦振） စာအုပ္ထဲကပါ။ ဒီပံုျပင္ရဲ႕ မူရင္း ေခါင္းစဥ္ကေတာ႕ 成功并不像你想象的那么难 ဆိုတာပဲျဖစ္ပါတယ္။

ေပ်ာ္ရႊင္ၾကပါေစ

ေမာင္ေမာင္

၁၃.၁၀.၂၀၁၀ ည ၁၁း၃၁ နာရီ

ေစာင္႕ေ႐ွာက္ရမယ္႕ ျပတင္းေပါက္မ်ား

     အသြင္အျပင္ပံုစံ လံုး၀ခၽြတ္စြပ္တူေနတဲ႕ ကားႏွစ္စီးကို တူညီတဲ႕ပတ္၀န္းက်င္အနီးအနားမွာ ရပ္ထားလိုက္ပါတယ္။ အဲဒီထဲက ကားတစ္စီးရဲ႕ အင္ဂ်င္ေဘာနက္နဲ႕ ျပတင္းတံခါးေတြကိုေတာ႕ ေဟာင္းေလာင္းဖြင္႕ထားလိုက္ၿပီး ေနာက္တစ္စီးကိုေတာ႕ နဂိုပံုမွန္အတိုင္း ပိတ္လ်က္သားပံုစံနဲ႕ပဲ ထားလိုက္ၾကပါတယ္။

     အင္ဂ်င္အဖံုးနဲ႕ တံခါးေတြဖြင္႕ထားတဲ႕ကားကေတာ႕ ၃-ရက္အတြင္းမွာ လူေတြ၀ိုင္းဖ်က္ဆီးၾကလို႕ မွတ္မိႏိုင္စရာကားရုပ္ေတာင္ မက်န္ေတာ႕ပါဘူး။ ဒါေပမယ္႕ ေနာက္တစ္စီးကေတာ႕ ဘာမွ ထိခိုက္ပ်က္စီးမႈမရွိဘဲ အေကာင္းအတိုင္းရွိေနပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ စမ္းသပ္ခ်က္ျပဳလုပ္တဲ႔သူေတြက က်န္ေနတဲ႕ အဲဒီကားရဲ႕ ျပတင္းမွန္မွာ အေပါက္ေလးတစ္ေပါက္ ေဖာက္လိုက္ပါတယ္။ တစ္ရက္ပဲၾကာပါတယ္။ ကားမွာရွိသမွ်တံခါးေတြကို လူေတြက ရိုက္ဖ်က္ပစ္လိုက္ၾကတယ္။ ကားထဲမွာရွိသမွ် ပစၥည္းေတြလည္း အကုန္ေပ်ာက္ဆံုးသြားပါတယ္။။

     ဒါဟာ နာမည္ေက်ာ္ေနတဲ႕ ‘‘ပ်က္စီးေနေသာျပတင္းေပါက္သီအိုရီ’’ သေဘာတရားပဲျဖစ္ပါတယ္။  သူ႕ကိုေကာက္ခ်က္ခ်လိုက္ရင္ ‘‘ပစၥည္းကပ်က္စီးေနၿပီဆိုမွေတာ႕ နည္းနည္းေလာက္ ပိုပ်က္စီးသြားရင္လည္း ဘာမွမျဖစ္ေလာက္ပါဘူး’’ ဆိုတဲ႕ (ပ်က္စီးၿပီးသားပစၥည္းကို ပိုဖ်က္ဆီးတတ္တဲ႕ လူေတြရဲ႕စိတ္) သေဘာကို ေဆာင္ေနပါတယ္။ အေကာင္းအတိုင္းရွိေနတဲ႕ ပစၥည္းဆိုရင္ေတာ႕ လူေတြက မသိလိုက္မသိဖာသာနဲ႕ ကာကြယ္မႈေပးတတ္ၾကၿပီး  မဖ်က္ဆီးရက္ၾကပါဘူး။ မျပည္႕မစံုနဲ႕ အေကာင္းအတိုင္းမရွိတဲ႕ ပစၥည္းကိုေတာ႕ လူေတြက ပ်က္စီးတဲ႕ပမာဏ ပိုႀကီးသြားေအာင္ လုပ္တတ္ၾကပါတယ္။ ဒါဟာ ကိုယ္က်င္႕တရားနဲ႕ေတာ႕ သိပ္မပတ္သက္လွပါဘူး။ (စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ အေလ႕အထတစ္ခုလို႕ ဆိုလိုခ်င္ပံုရပါတယ္။) ဒီသီအိုရီကိုသံုးၿပီး လူအခ်ိဳ႕က ၿမိဳ႕တစ္ၿမိဳ႕မွာ အလားတူစမ္းသပ္မႈတစ္ခု လုပ္ဖူးၾကပါေသးတယ္။

     လမ္းတစ္ခုေပၚမွာ ေန႕စဥ္စြန္႕ပစ္ေနၾက အမိႈက္တစ္ခ်ိဳ႕ကို အရင္ပစ္ထားလိုက္ၾကပါတယ္။ ၃-၄ရက္ေတာင္ မၾကာလိုက္ပါဘူး။ ဒီလမ္းဟာ ေနရာအႏွံ႕က်ဲျပန္႕ေနတဲ႕ အမိႈက္ေတြနဲ႕ ဖံုးလႊမ္းလို႕သြားပါေတာ႕တယ္။ စကၠဴစုတ္နဲ႕ ပလတ္စတစ္ေတြဟာ ပလူကိုပ်ံေနပါေတာ႕တယ္။ တစ္ခ်ိန္တည္းမွာပဲ တစ္ျခားလမ္းတစ္ခုကိုေတာ႕ သန္႕ရွင္းသပ္ရပ္ေနေအာင္ လွည္းက်င္းထားတဲ႕အျပင္ (အမိႈက္မရွိရေအာင္) ရက္ေပါင္းအေတာ္ၾကာ ၀ိုင္းၿပီးကာကြယ္ေစာင္႕ေရွာက္ ထားလိုက္ၾကပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာေတာ႕ လမ္းေပၚမွာ ညစ္ပတ္တဲ႕ပစၥည္းနဲ႕ အမိႈက္ေတြေပၚလာတိုင္း တစ္ေယာက္ေယာက္ကေတာ႕ ကိုယ္ပိုင္အသိစိတ္နဲ႕ အမိႈက္ပံုးထဲကို ေကာက္ပစ္ေပးသြားတာခ်ည္းပါပဲ။ တကယ္လို႕ အျပင္ကခရီးသြားေတြ လမ္းေပၚကို အမိႈက္ပစ္လိုက္မိရင္လည္း တားျမစ္မယ္႕လူ တစ္ေယာက္ေယာက္ကေတာ႕ ရွိလာပါေတာ႕တယ္။

သေဘာတရား။     ။ဒါဟာလူသားေတြရဲ႕ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ အေလ႕အထတစ္ခု  ျဖစ္ေနတဲ႕အတြက္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ကလည္း ဒါကို ကိုယ္႕ဘ၀ထဲမွာ လာၿပီးအသံုးခ်ၾကရပါမယ္။ ကိုယ္႕ဘ၀ကို သန္႕သန္႕ရွင္းရွင္းေလးထားၿပီး ဘ၀လမ္းေပၚမွာ အမိႈက္ေတြ ေလွ်ာက္မပစ္ၾကဖို႕ပါ။ ၿပီးေတာ႕ ကိုယ္႕ဘ၀ထဲက ဘယ္ျပတင္းတံခါးကိုမွ အလြယ္တကူ မရိုက္ခ်ိဳးမိဖို႕ကို ပိုလို႕ေတာင္ဂ႐ုစိုက္ၾကရပါမယ္။

----------------------------------------------------------------------------------------------

ဒီဘာသာျပန္ရဲ႕ မူရင္းကေတာ႕ Believe In Yourself လို႕ နာမည္ေပးထားတဲ႕ 走自己的路（肖邦振） စာအုပ္ထဲကပါ။ ဒီပံုျပင္ရဲ႕ မူရင္း ေခါင္းစဥ္ကေတာ႕ 破窗户 ဆိုတာပဲျဖစ္ပါတယ္။

သီအိုရီကို အၾကမ္းဖ်င္းသြားေလ႕လာလို႕ရေအာင္ Link ေပးထားပါတယ္။

http://www.answers.com/topic/broken-window-thesis

ေပ်ာ္ရႊင္ၾကပါေစ

ေမာင္ေမာင္

၀၃.၀၈.၂၀၁၀ ည ၁၀း၃၂

မသိရင္မေၾကာက္

     ၁၇၉၆-ခုႏွစ္ရဲ႕ တစ္ခုေသာေန႕မွာပါ။ ဂ်ာမနီႏိုင္ငံ ဂိုတင္ဂန္(Goetingen)တကၠသိုလ္ရဲ႕ သခ်ၤာပါရမီထူးခၽြန္တဲ႕ ၁၉-ႏွစ္အရြယ္ လူငယ္ေလးတစ္ဦးဟာ ညေနစာအၿပီးမွာ သူ႕ရဲ႕ဆရာက သီးသန္႕စီစဥ္ေပးထားတဲ႕ ေန႕စဥ္တြက္ရတဲ႕ သခ်ၤာပုစာၦ ၃-ပုဒ္ကို စၿပီးလုပ္ပါတယ္။

     အရင္ရက္ေတြကလိုပဲ ပထမပုစာၦႏွစ္ပုဒ္ကိုေတာ႕ ၂-နာရီအတြင္းမွာ အဆင္ေျပေျပနဲ႕ တြက္လို႕ၿပီးသြားပါတယ္။ တတိယပုစာၦက စာရြက္ပိုင္းေလးတစ္ခုမွာ ေရးေပးထားတာပါ။ စက္၀ိုင္းဆြဲေထာက္ခၽြန္နဲ႕ အတိုင္းအတာမမွတ္သားထားတဲ႕ ေပတံတို႕ကိုသာသံုးၿပီး ၁၇-နားပါတဲ႕ ေပၚလီဂြန္ တစ္ခုကို ဆြဲဖို႕ပါ။ လူငယ္ေလးဟာ ဆြဲရင္းဆြဲရင္းနဲ႕ ေတာ္ေတာ္ေလးအားစိုက္လာရတယ္။

     အခက္အခဲက လူငယ္ေလးရဲ႕ မခံခ်င္စိတ္ကို ဆြေပးလုိက္ပါတယ္။ ငါ ဒါကို မရရေအာင္ ဆြဲမယ္ေပါ႕။ သူက စက္၀ိုင္းဆြဲေထာက္ခၽြန္နဲ႕ေပတံကိုကိုင္ၿပီး စာရြက္ေပၚမွာ အမ်ိဳးမ်ိဳးဆြဲၾကည္႕တယ္။ ပံုမွန္စည္းမ်ည္းေဘာင္ေတြကို ေက်ာ္လြန္တဲ႕ ေတြးေခၚမႈပံုစံေတြကိုပါ စမ္းသံုးၾကည္႕ၿပီး ဒီပုစာၦကို ေျဖရွင္းၾကည္႕တယ္။ ေနာက္ဆံုးမွာေတာ႕ ျပဴတင္းေပါက္ကေန အာ႐ုဏ္ဦးအလင္းေရာင္တစ္မွ်င္ ၀င္လာတဲ႕အခ်ိန္က်မွပဲ လူငယ္ေလးဟာ စိတ္သက္သာရာရသြားတဲ႕ သက္ၿပင္းရွည္ႀကီးကိုခ်ရင္း ဒီခက္ခဲလွတဲ႕ပုစာၦကို ေျဖရွင္းလိုက္ႏိုင္ပါေတာ႕တယ္။

     အိမ္စာေတြကို ဆရာ႕ဆီေပးလိုက္တဲ႕ေနာက္မွာ ဆရာျဖစ္သူဟာ ခ်က္ခ်င္းပဲ လန္႕ၿပီးမွင္သက္သြားတယ္။ သူက တုန္ယင္ေနတဲ႕အသံနဲ႕ လူငယ္ေလးကို ေျပာလိုက္တယ္ ‘‘ဒါ မင္းကိုယ္တိုင္ပဲ တကယ္လုပ္ထားလား? ႏွစ္ေပါင္း ၂၀၀၀-ေက်ာ္ သမိုင္းသက္တမ္းတစ္ေလွ်ာက္လံုး  မေျပလည္ႏိုင္ေသးတဲ႕ သခ်ၤာပုစာၦတစ္ပုဒ္ကို ေျဖရွင္းလိုက္တယ္ဆိုတာေရာ မင္းသိရဲ႕လား? အာခီးမီးဒိစ္လည္း ဒါကို မေျဖရွင္းႏိုင္ခဲ႕ဘူး။ နယူတန္လည္း အေျဖမရွာႏုိင္ခဲ႕ဘူး။ မင္းက မေမွ်ာ္လင္႕ပဲ တစ္ညတည္းနဲ႕ ေျဖရွင္းလိုက္ႏိုင္တာ။ မင္းဟာ တကယ္႕ ပါရမီရွင္ပဲ။ ငါက အခုတေလာ ဒီခက္ခံဲတဲ႕ပုစာၦကို ေလ႕လာေနတာ။ မေန႕က မင္းအတြက္ ပုစာၦေတြျပင္ဆင္ေနတုန္း ဒီပုစာၦကိုေရးထားတဲ႕ စာရြက္ပိုင္းေလးက မေတာ္တဆ မင္းကိုေပးတဲ႕ ပုစာၦေတြၾကားထဲ ညပ္ပါသြားတာကြ။’’

     ေနာက္ႏွစ္မ်ားစြာၾကာတဲ႕အခါ ဒီလူငယ္ေလးက ဒီျမင္ကြင္းကို ျပန္ေျပာင္းေအာက္ေမ႕မိတိုင္း ေျပာျဖစ္တာက ‘‘တကယ္လို႕ တေယာက္ေယာက္ကမ်ား ဒါဟာ ႏွစ္-၂၀၀၀ေက်ာ္ မေျဖရွင္းႏိုင္ေသးတဲ႕ သခ်ၤာပုစာၦပါလို႕သာ ကၽြန္ေတာ္႕ကိုေျပာခဲ႕ရင္ ကြန္ေတာ္ ဒီပုစာၦကို တစ္ညတည္းနဲ႕ ေျဖရွင္းႏိုင္ခဲ႕မွာ မဟုတ္ပါဘူး။’’

     အဲဒီလူငယ္ေလးဟာ သခ်ၤာဘုရင္ ေဂါက္စ္(Gauss)ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
 

သေဘာတရား။     ။တစ္ခ်ိဳ႕ကိစၥေတြဟာ ဘယ္ေလာက္ခက္ခဲတယ္ဆိုတာ  မသဲကြဲေသးခင္မွာမွ ကၽြန္ေတာ္တို႕က ပိုၿပီးေကာင္းေအာင္ လုပ္ႏိုင္တာေတြလည္း ရွိတတ္ပါတယ္။ ဒါဟာ လူအမ်ား အၿမဲေျပာေလ႕ရွိၾကတဲ႕ ‘မသိရင္ မေၾကာက္’ ဆိုတာပါပဲ။

----------------------------------------------------------------------------------------------

ဒီဘာသာျပန္ရဲ႕ မူရင္းကေတာ႕ Easy Success လို႕ နာမည္ေပးထားတဲ႕ 成功可以很容易（肖邦振） စာအုပ္ထဲကပါ။ ဒီပံုျပင္ရဲ႕ မူရင္း ေခါင္းစဥ္ကေတာ႕ 无知者无畏 ဆိုတာပဲျဖစ္ပါတယ္။

သခ်ၤာပါရမီရွင္ လူငယ္ေလးရဲ႕ နာမည္အျပည္႕အစံုကေတာ႕ (Johann) Carl Friedrich Gauss ျဖစ္ပါတယ္။) အင္ဂ်င္နီယာေက်ာင္းသားတိုင္း သူ႕ရဲ႕ သီအိုရီကို ေလ႕လာခဲဖူးၾကမွာပါ။ သူ႕အေၾကာင္း Link ကို ေလ႕လာဖို႕ ထည္႕ေပးလိုက္ပါတယ္။ ဒီပုစာၦကို ေျဖရွင္းပံုေလးကိုလည္း Link ေပးလိုက္ပါတယ္။

http://www.answers.com/topic/carl-friedrich-gauss
http://www.answers.com/topic/heptadecagon
http://www.youtube.com/watch?v=E2QMzRcjKkM
http://www.youtube.com/watch?v=LBgIWQcC6lM&NR=1 

ေပ်ာ္ရႊင္ၾကပါေစ

ဦးေမာင္

၂၉.၀၇.၂၀၁၀ ည ၀၈း၅၈

ျပည္႕စံုေအာင္ ျပင္ဆင္ၿပီးမွ ခရီးစရင္

     လယ္သမားတစ္ေယာက္ဟာ မိုင္၂၀-၃၀ေက်ာ္ေလာက္က နန္ဆန္း(南山)မွာ ထင္းသြားခုတ္ဖို႕ စီစဥ္ပါတယ္။ အဲဒီအတြက္ သူက ၃-၄ရက္ေလာက္ ပုဆိန္ကို တေသြးတည္းေသြးပါတယ္။ ၿပီးေတာ႔ ထမ္းပိုးျပား အသစ္စက္စက္တစ္ေခ်ာင္းကို လုပ္တယ္။ လံုေလာက္တဲ႕အရွည္ရွိတဲ႕ ေလွ်ာ္ႀကိဳးကို ျပင္ဆင္တယ္။ ၿပီးေတာ႕ ၾကက္သြန္နီမုန္႕ဆီေၾကာ္ေတြ အပံုလိုက္ႀကီး ႀကိဳျပင္ထားလိုက္ေသးတယ္။ အဲဒါေတြအားလံုးကို ထုပ္ပိုးၿပီး နန္ဆန္းကိုအေသာ႕ႏွင္လို႕ ေရာက္သြားတဲ႕အခါမွာေတာ႕ အဲဒီထင္းေတြကို အရင္ေရာက္တဲ႕သူေတြက ေျပာင္သလင္းခါေအာင္ ခုတ္ထားႏွင္႕ၿပီးေနပါၿပီ။ အဲဒီလယ္သမားလည္း ဘာမွမလုပ္ရဘဲနဲ႕ အိမ္ပဲျပန္လာခဲ႕ရေတာ႕တယ္။

     ၁၉၇၃ခုႏွစ္တုန္းက ခလတ္ေတး(Colette)နဲ႕ ဘီလ္ဂိတ္(BillGate)တို႕ ဟားဗတ္တကၠသိုလ္မွာ အတူတက္ခဲ႕ၾကပါတယ္။ ဒုတိယႏွစ္မွာ ဘီလ္ဂိတ္က ခလတ္ေတးကို အတူတူေက်ာင္းထြက္ၿပီး ေငြေၾကးနဲ႕ပတ္သက္တဲ႕ ေဆာ႕ဖ္၀ဲတစ္ခုကို ေဖာ္ထုတ္ၾကမယ္လို႕ ေျပာေတာ႕ ခလတ္ေတးက ဒီအႀကံဟာ ေတာ္ေတာ္ရယ္စရာေကာင္းတယ္လို႕ ထင္ခဲ႕မိလို႕ ဘီလ္ဂိတ္ရဲ႕ ဖိတ္ေခၚမႈကို ျငင္းလိုက္တယ္။ ေနာက္၄-ႏွစ္အၾကာမွာ ဘီလ္ဂိတ္က ဒီလိုေငြေၾကးေဆာ႕ဖ္၀ဲတစ္ခုရဲ႕ အစမ္းသံုးပံုစံတစ္ခုကို ေဖာ္ထုတ္လိုက္တယ္။ ကုိယ္ပိုင္ကုပၼဏီမွာ မွတ္ပံုတင္ၿပီးတဲ႕အခါ ေက်ာင္းၿပီးကာစျဖစ္ေနတဲ႕ ခလတ္ေတးကို သူနဲ႕ပူးေပါင္းဖို႕ ထပ္ၿပီးဖိတ္ေခၚတယ္။ ခလတ္ေတးက သူ႕မွာလံုေလာက္တဲ႕ ပညာဗဟုသုတမရွိေသးဘူးလို႕ ထင္မိတာနဲ႕ ထပ္ၿပီး ျငင္းလိုက္ျပန္တယ္။ ေနာက္၁၀-ႏွစ္အၾကာမွာေတာ႕ ခလတ္ေတးဟာ ဟားဗတ္တကၠသိုလ္ ကြန္ပ်ဴတာဌာနမွာ ေဒါက္တာဘြဲ႕နဲ႕ သုေတသနပညာရွင္ ျဖစ္လာတယ္။ ဒါေပမယ္႕ ေက်ာင္းထြက္လိုက္တဲ႕ ဘီလ္ဂိတ္ကေတာ႕ အဲဒီႏွစ္မွာပဲ အေမရိကန္ ေဖာ႕ဘ္စ္(Forbes)မဂၢဇင္းရဲ႕ ဘီလ်ံနာစာရင္းထဲကို ပါလာပါတယ္။ ၁၉၉၅-ခုႏွစ္ေရာက္ေတာ႕မွပဲ ခလတ္ေတးဟာ သူ႕မွာ အဲဒီလို ေငြေၾကးေဆာ႕ဖ္၀ဲကို ေလ႕လာႏိုင္ေဖာ္ထုတ္ႏိုင္တဲ႕ လံုေလာက္တဲ႕ ဗဟုသုတေတြ ျပည္႕စံုကံုလံုၿပီလို႕ ယူဆေတာ႕တယ္။ အဲဒီႏွစ္မွာပဲ ဘီလ္ဂိတ္ဟာ ကမာၻ႕အခ်မ္းသာဆံုးလူ ျဖစ္လို႕သြားပါၿပီ။

     ခလတ္ေတးရဲ႕ ဘ၀ဟာ ဟိုလယ္သမားလိုပါပဲ။ သူဂရုတစိုက္နဲ႕ အရာအားလံုးကို ျပင္ဆင္လို႕လဲၿပီးေရာ အဖိုးတန္တဲ႕အခြင္႕အေရးဟာ ဆံုး႐ႈံးၿပီးသားျဖစ္ေနပါၿပီ။ ဘီလ္ဂိတ္ကေတာ႕ ရဲရဲရင္႕ရင္႕နဲ႕ ေက်ာင္းထြက္ၿပီး လုပ္ငန္းထူေထာင္လိုက္ေတာ႕ ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္ေအာင္လုပ္ဖို႕ အေကာင္းဆံုးအခ်ိန္ေတြရသြားခဲ႕တာေၾကာင္႕ ေတာက္ပတဲ႕ေအာင္ျမင္မႈကို ေစာေစာေလး အေကာင္အထည္ေဖာ္ႏိုင္ခဲ႕ပါတယ္။ ေဖာ႕ဘ္စ္မဂၢဇင္းက အင္တာဗ်ဴးတဲ႕အခါ ‘‘ကၽြန္ေတာ္ လုပ္ငန္းတစ္ခုထူေထာင္သင္႕ၿပီလို႕ ခံစားမိတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းကလည္း လုပ္ငန္းထူေထာင္ရင္ ေအာင္ျမင္မယ္ဆိုတဲ႕ ေသခ်ာေရရာမႈလည္း ဘယ္ရွိပါ႕မလဲ။ ဒါေပမယ္႕ ကၽြန္ေတာ္လုပ္တဲ႕ဟာ မွန္ကန္တယ္လို႕ ထင္ပါတယ္။ အဲဒါကေတာ႕ လုပ္ငန္းထူေထာင္သင္႕တဲ႕အခ်ိန္မွာ ကိုယ္႕မွာ တစ္ခ်ိဳ႕အခ်က္အလက္ေတြ မျပည္႕စံုတာနဲ႕ေတာ႕ ေစာင္႕ဆိုင္းမေနသင္႕ဘူးဆိုတာပါပဲ။ တကယ္လို႕သာ ဟားဗတ္တကၠသိုလ္က ဘြဲ႕ရၿပီးမွ လုပ္ငန္းထူေထာင္ရင္ အခုကမာၻ႕အခ်မ္းသာဆံုးလူဟာ ေသခ်ာေပါက္ ကၽြန္ေတာ္မျဖစ္ႏိုင္ေတာ႕ပါဘူး။ ဒါကိုေတာ႕ ေသခ်ာေပါက္ေျပာရဲပါတယ္။’’

 

သေဘာတရား။     ။လုပ္ငန္းထူေထာင္တာပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ ပညာဆည္းပူးတာပဲ ျဖစ္ျဖစ္  လိုအပ္ခ်က္ေတြ လံုး၀ျပည္႕စံုသြားတဲ႕အခ်ိန္ထိ ေစာင္႕ၿပီးမွ ခရီးစလို႕မျဖစ္ပါဘူူး။ အေၾကာင္းကေတာ႕ မျပည္႕စံုေသးတဲ႕အခ်က္ေတြကို ဆည္းပူးလုပ္ကိုင္ေနတဲ႕ လုပ္ငန္းစဥ္တစ္ေလွ်ာက္မွာ နည္းလမ္းမ်ိဳးစံုနဲ႕ျဖည္႕ဆည္းၿပီး ျပည္႕စံုေအာင္ လုပ္သြားလို႕ရေပမယ္႕ အခ်ိန္နဲ႕အခြင္႕အေရးလို အရာမ်ိဳးေတြကေတာ႕ ဆံုး႐ႈံုးသြားၿပီးရင္ ဘယ္လိုမွ ျပန္ဆယ္လို႕ မရႏိုင္တာေၾကာင္႕ပါ။

----------------------------------------------------------------------------------------------

ဒီဘာသာျပန္ရဲ႕ မူရင္းကေတာ႕ Easy Success လို႕ နာမည္ေပးထားတဲ႕ 成功可以很容易（肖邦振） စာအုပ္ထဲကပါ။ ဒီပံုျပင္ရဲ႕ မူရင္း ေခါင္းစဥ္ကေတာ႕ 不要等准备好了才上路 ဆိုတာပဲျဖစ္ပါတယ္။

ေပ်ာ္ရႊင္ၾကပါေစ

ဦးေမာင္

၂၆.၀၇.၂၀၁၀ ည ၁၀း၄၁

တစ္ခုေကာင္းတတ္ရင္ရၿပီ

     ပီကင္းက ႏိုင္ငံျခားသံရံုးတစ္ခုရဲ႕ေရွ႕မွာ လူတစုရပ္ၿပီး ဗီဇာေစာင္႕ေနၾကပါတယ္။ သူတို႕ထဲမွာ ေက်ာင္းသြားတက္မယ္႕သူ လည္းပါတယ္။ စီးပြားေရးကိစၥအတြက္ သြားမယ္႕သူလည္းပါတယ္။ ေဆြမ်ိဳးေတြကို သြားေတြ႕မယ္႕သူလည္းပါတယ္။ အလည္အပတ္ သြားမယ္႕သူလည္းပါတယ္။

     အဲဒီထဲမွာ ေငြကိုေရလိုသံုးျဖဳန္းႏိုင္တဲ႕ သူေဌးတစ္ေယာက္လည္းပါတယ္။ ဆန္ေပကေနလာတဲ႕ ေက်းလက္က အေဒၚႀကီးတစ္ေယာက္လည္းပါတယ္။ သူေဌးကေတာ႕ ဗီဇာလာေလွ်ာက္တာ ဒါပထမဆံုး မဟုတ္ေတာ႕ပါဘူး။ ဒီမတိုင္ခင္ကတည္းက သံုးေလးေခါက္မက လာဖူးၿပီးပါၿပီ။ ဒါေပမယ္႕ ဗီဇာထုတ္ေပးတဲ႕ တာ၀န္ခံသံအရာရွိက ဗီဇာေပးဖို႕ ေအးစက္စက္နဲ႕ျငင္းလိုက္တာခ်ည္းပါပဲ။ ၿပီးခဲ႕တဲ႕အေခါက္  ဗီဇာေလွ်ာက္တုန္းက သံအရာရွိက သူ႕မွာ ဘာကၽြမ္းက်င္မႈရွိလဲလို႕ ေမးတာကို သူက အၾကာႀကီးစဥ္းစားၿပီးတာေတာင္ ေခါင္းတခါခါနဲ႕။ ကုိယ္႕မွာ သီးသန္႕လုပ္ငန္း ဒါမွမဟုတ္ အထူးတလည္ တတ္ကၽြမ္းမႈလို႕ ေခၚရေလာက္တာ ဘာမ်ားရွိသလဲဆိိုတာကို ကိုယ္႕ဖာသာ သေဘာမေပါက္ႏိုင္ဘူးျဖစ္ေနခဲ႕တာ။ ႏွစ္၂၀-ေက်ာ္ ၃၀-အတြင္း ပိုက္ဆံရွာတာကလြဲလို႕ သူ႕မွာ ဘာအထူးတလည္တတ္ကၽြမ္းတာမွ မရွိခဲ႕ပါဘူး။ ဒီလိုနဲ႕ပဲ သူက ဗီဇာေစာင္႕ဆိုင္းေနတဲ႕ လူတန္းရွည္ႀကီးထဲမွာရပ္ၿပီး စိတ္ထဲမွာ ရတတ္မေအးျဖစ္္ေနပါတယ္။ အဲဒီဗီဇာသံအရာရွိမ်က္ႏွာေရွ႕မွာ ေနာက္တခါရပ္လိုက္ရင္ မ်က္ႏွာမွာခံစားခ်က္ကင္းမဲ႕ေနတဲ႕ အဲဒီသံအရာရွိကမ်ား သူ႕ကိုမွတ္မိသြားၿပီး သူ႕ရဲ႕မေလွ်ာ႕တဲ႕ဇြဲကို ေလးစားၿပီးသကာလ မထင္မွတ္ထားပဲ ဗီဇာထုတ္ေပးလိုက္ပါေစလို႕ပဲ ေမွ်ာ္လင္႕ေနရေတာ႕တာေပါ႕။

     ဒါနဲ႕ သူက သူ႕ေရွ႕မွာရပ္ေနတဲ႕ ေက်းလက္ကအေဒၚႀကီးကို ေမးလိုက္တယ္။ ‘‘ခင္ဗ်ား အဂၤလိပ္စကားတတ္လား?’’ အေဒၚႀကီးက အားငယ္ငယ္နဲ႕ပဲ ေခါင္းခါလိုက္ပါတယ္။ သူက ထပ္ေမးျပန္တယ္။ ‘‘ဒါဆိုခင္ဗ်ား ဘာတတ္ကၽြမ္းမႈရွိသလဲ?’’ အေဒၚႀကီးက အားငယ္ငယ္နဲ႕ ေခါင္းထပ္ခါၿပီး ေျပာတယ္။ ‘‘ကၽြန္မတစ္သက္လံုး လယ္စိုက္တာနဲ႕ ကေလးေတြထိန္းတာပဲရွိပါတယ္။ အထူးတတ္ကၽြမ္းမႈဆိုတာ ဘာကိုေခၚမွန္းေတာင္ မသိပါဘူးရွင္။’’ သူက အရမ္းကိုယ္ခ်င္းစာသြားၿပီး အေဒၚႀကီးကို ေျပာပါတယ္။ ‘‘ဒါဆို ခင္ဗ်ား ဗီဇာေလွ်ာက္တာ ေတာ္ေတာ္႕ကိုခက္ၿပီေပါ႕။’’ အေဒၚႀကီးက စဥ္းစားလိုက္ၿပီး ‘‘ဒါေပမယ္႕ ကၽြန္မမွာ အေကာင္းဆံုး အလုပ္တခုေတာ႕ရွိတယ္ေလ။ ကၽြန္မတို႕ေနတဲ႕အိမ္ရဲ႕ အနားပတ္လည္ မိုင္ ၂၀၊ ၃၀ ေလာက္ကလူအားလံုး ကၽြန္မကို သိၾကတာပဲ။ လူငယ္ေတြ မဂၤလာေဆာင္ရင္ ျပဴတင္းေပါက္ ပန္းစကၠဴအလွကပ္ဖို႕၊ ကေလးေတြ အခါလည္လို႕ ေမြးေန႕လုပ္ရင္ ဗိုက္ကပ္အိတ္ထိုးတာတို႕၊  က်ားေခါင္းဖိနပ္ခ်ဳပ္ေပးတာတို႕။ လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ပု၀ါမွာပန္းထိုးၾကမယ္ဆို အားလံုးအတြက္ ကၽြန္မပဲ စကၠဴပန္းကြက္ ညွပ္ေပးရတာေလ။’’ သူေဌးက ဒါကိုလည္းၾကားေရာ စိတ္ထဲမွာ မေအာင္႕ႏုိင္ပဲ ရယ္မိတာေပါ႕။ စကၠဴညွပ္တယ္တဲ႕။ စကၠဴညွပ္တာကို ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး အထူးတတ္ကၽြမ္းမႈလို႕ ေျပာလို႕ရပါ႕မလဲ။

     ေနာက္ဆံုးေတာ႕ အေဒၚႀကီးအလွည္႕ ေရာက္လာပါေရာ။ ဗီဇာသံအရာရွိက အဲဒီအေဒၚႀကီးကို သူ႕မွာ အထူးတတ္ကၽြမ္းမႈ ဘာရွိလဲလို႕ ခံစားခ်က္ကင္းမဲ႕တဲ႕မ်က္ႏွာထားနဲ႕ ေမးျမန္းတဲ႕အခါမွာ  အေဒၚႀကီးက အိတ္ကပ္ထဲကေန စကၠဴနီတရြက္ကို ထုတ္လိုက္တယ္။ အရင္ဆုံး စကၠဴကို ဗီဇာသံအရာရွိေရွ႕မွာ ျပလိုက္ေသးတယ္။ ၿပီးေတာ႕မွ ကၽြမ္းက်င္စြာနဲ႕ အထပ္ထပ္ေခါက္တယ္။ လက္ေခ်ာင္းေလးေတြကို ဆန္႕ကားၿပီး စကၠဴေတြကို ၿဖဲတယ္။ မ်က္စိတမိွတ္အခ်ိန္ေလးပဲ ၾကာပါတယ္။ အဲဒီစကၠဴနီကို ျပန္ျဖန္႕လိုက္တဲ႕အခါမွာေတာ႕ အသက္၀င္လွတဲ႕ စကၠဴပန္းခ်ီတစ္ခ်ပ္ ျဖစ္လို႕ေနပါၿပီ။ ပန္းခ်ီကားထဲမွာ ၾကာပန္းတစ္ပြင္႔နဲ႕ ၾကာရြက္သံုးေလးရြက္။ ၾကာရြက္ေအာက္ဘက္မွာမွ ငါးေလးတစ္ေကာင္။ ဗီဇာသံအရာရွိဟာ အံ႕ဩသြားတာမွ ပါးစပ္အေဟာင္းသားနဲ႕။ ၿပီးေတာ႔ အားရတက္ႂကြစြာနဲ႕ ‘‘ခင္ဗ်ားဟာ တကယ္ေတာ္တဲ႕ လက္မႈအႏုပညာသည္ပဲဗ်၊ ေတာ္တယ္ဗ်ာ။ ခင္ဗ်ားတကယ္႕ကို ေတာ္တယ္။’’ တစ္ဖက္ကေျပာရင္းနဲ႕ တစ္ဖက္ကလည္း အေဒၚႀကီးအတြက္ ဗီဇာကို လုပ္ေပးလိုက္ပါတယ္။

     အေဒၚႀကီးေနာက္က သူေဌးကေတာ႕ ေနာက္တစ္ခါထပ္ၿပီး ဗီဇာအျငင္းခံလိုက္ရျပန္ပါတယ္။

 

သေဘာတရား။     ။တကယ္ေတာ႕ ဘ၀ရပ္တည္မႈရဲ႕သေဘာတရားက ဒီေလာက္ေတာင္ပဲ ႐ိုးစင္းလွပါတယ္။ ကိုယ္႕အလုပ္က ဘာပဲျဖစ္ေနပါေစ၊ ဘ၀ရဲ႕ဘယ္အဆင္႕မွာပဲ ရပ္တည္ေနရပါေစ၊ ကိုယ္႕ကံၾကမၼာကို ေျပာင္းလဲပစ္ဖို႕ဆိုရင္  ကိုယ္႕မွာ အမ်ားနဲ႕မတူတဲ႕ ေတာ္ကြက္တစ္ကြက္ ရွိကိုရွိရပါမယ္။ ကၽြမ္းက်င္တဲ႕အတတ္ပညာတစ္ခု ရွိကိုရွိရပါမယ္။ အမ်ားနဲ႕မတူတဲ႕ အတတ္ပညာတစ္ခု ရွိၿပီဆိုရင္ေတာ႕ ကိုယ္႕ကံၾကမၼာကို ေျပာင္းလဲႏိုင္တဲ႕ အေၾကာင္းတရားေတြလည္း ရွိလာမွာပါ။

----------------------------------------------------------------------------------------------

ဒီဘာသာျပန္ရဲ႕ မူရင္းကေတာ႕ Believe In Yourself လို႕ နာမည္ေပးထားတဲ႕ 走自己的路 စာအုပ္ထဲကပါ။ ဒီပံုျပင္ရဲ႕ မူရင္း ေခါင္းစဥ္ကေတာ႕ 只要有一手 ဆိုတာပဲျဖစ္ပါတယ္။

ေပ်ာ္ရႊင္ၾကပါေစ

ဦးေမာင္

၂၁.၀၇.၂၀၁၀ ည ၁၁း၁၃

ေနာက္ဆံုးသစ္ရြက္

     ဂ်င္းနီရဲ႕ေရာဂါက ကုသလို႕မရေတာ႕ပါဘူး။ ဆရာ၀န္က သူေနာက္တစ္ႏွစ္ေတာင္ မခံေတာ႕ဘူးလို႕ ေဆးစစ္ခ်က္ ထုတ္ထားၿပီးပါၿပီ။ ေရာဂါတခါတခါထရင္ အသည္းခိုက္ေအာင္ နာၾကင္တဲ႕အတြက္ က်န္တဲ႕ဘ၀ေလးကို သက္သက္သာသာနဲ႕ ျဖတ္သန္းႏုိင္ေအာင္လို႕ အိမ္သားေတြက သူ႕ကို မျဖစ္မေန ေဆးရံုမွာပဲထားၾကပါတယ္။

     ေႏြဦးရာသီလည္း ေက်ာ္လြန္ခဲ႕ၿပီ။ ေႏြရာသီကိုလည္း ျဖတ္ေက်ာ္ခဲ႕ၿပီးၿပီ။ ေဆာင္းဦးရာသီလည္း တိတ္တဆိတ္နဲ႕ ေရာက္လာခဲ႕ၿပီ။ ျပတင္းေပါက္အျပင္ဘက္က သစ္ပင္ရဲ႕ သစ္ရြက္ေတြ တျဖည္းျဖည္း စိမ္းရာက၀ါၿပီး တရြက္ၿပီးတရြက္ ေႂကြက်ကုန္တာနဲ႕အတူ ဂ်င္းနီရဲ႕စိတ္ဟာလည္း ေမွ်ာ္လင္႕ခ်က္ ကင္းမဲ႕သထက္ ကင္းမဲ႕လာပါတယ္။ ‘‘သစ္ပင္ေပၚကအရြက္ေတြ အကုန္ေႂကြသြားတဲ႕အခ်ိန္ဟာ ငါေသရမယ္႕အခ်ိန္ပဲ’’ လို႕ သူမဖာသာ ေရရြတ္ေနပါေတာ႕တယ္။

     မထင္ထားမိတာက ဒီစကားကို သူမရဲ႕ျပတင္းနားကျဖတ္သြားတဲ႕ ပန္းခ်ီဆရာက ၾကားသြားတယ္။ ဒါနဲ႕ ပန္းခ်ီဆရာက ဒီကေလးမကို ကယ္ဖို႕ သူတတ္ႏိုင္သမွ် အစြမ္းကုန္ႀကိဳးစားမယ္လို႕ စိတ္ပိုင္းျဖတ္လိုက္တယ္။ ဒီလိုနဲ႕ သူက အသက္၀င္လြန္းလွတဲ႕ သစ္ရြက္စိမ္းေလးတစ္ရြက္ပံုကိုဆြဲၿပီး ဂ်င္းနီ ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္ အိပ္ေနတုန္းမွာ အဲဒီသစ္ရြက္ကို သစ္ပင္ရဲ႕ထိပ္ဆံုးမွာ သြားခ်ိတ္ထားလိုက္တယ္။

     ေနာက္တစ္လ ေက်ာ္လြန္သြားခဲ႕ပါၿပီ။ ေရာဂါအကၽြမ္းဆံုးအခ်ိန္ ေရာက္ေနၿပီျဖစ္လို႕ ဂ်င္းနီ မထႏိုင္ေတာ႕ပါဘူး။ လူနာကုတင္ေလးေပၚမွာ လွဲရင္းနဲ႕ သူမက ျပတင္းေပါက္အျပင္ကသစ္ပင္ကို စိုက္ၾကည္႕ရင္း ရွင္သန္ျခင္းခြန္အားေတြ ခႏၶာကိုယ္ထဲကေန တမွ်င္ျခင္း ထြက္သြားေနတယ္လို႕ ခံစားေနမိတယ္။ သစ္ပင္ေပၚကသစ္ရြက္ေတြ ေႂကြရင္းနဲ႕ေလ်ာ႕ပါးသြားသလိုေပါ႕။ ‘‘အဲဒီ သစ္ရြက္ကေလး ေႂကြက်သြားၿပီဆိုရင္ ငါလည္း မ်က္စိမွိတ္လိုက္ေတာ႕မယ္။ ဘယ္ေတာ႕မွ ျပန္မထေတာ႕ဘူး။’’ ဂ်င္းနီက သစ္ပင္ထိပ္ဆံုးက သစ္ရြက္စိမ္းေလးကို စိုက္ၾကည္႕ရင္း ကိုယ္႕ဖာသာ ေျပာလိုက္ပါတယ္။

     ေနာက္ပိုင္းရက္ေတြမွာေတာ႕ အဲဒီသစ္ရြက္စိမ္းေလးဟာ ဂ်င္းနီရဲ႕ အသက္ကို ဆြဲထားေပးတဲ႕ တစ္ခုတည္းေသာအေၾကာင္းရင္း ျဖစ္ေနပါေတာ႕တယ္။ ေန႕စဥ္မနက္တိုင္း မ်က္စိပြင္႕လာၿပီဆိုတာနဲ႕ ပထမဆံုးလုပ္တာကေတာ႕ အဲဒီသစ္ရြက္ကေလး ဘာေျပာင္းလဲမႈရွိလာသလဲဆိုတာကို ၾကည္႕ရတာပါ။ ဒါေပမယ္႕ ထူးဆန္းတာက ရွိသမွ်အရြက္အားလံုး ေႂကြကုန္ေပမယ္႕ အဲဒီသစ္ရြက္ကေလးကေတာ႕ စိမ္းစိုေနတုန္းပဲ။ ခိုင္ခိုင္မာမာနဲ႕ကို သစ္ကိုင္းေပၚမွာ တြယ္ေနတုန္းပဲ။ ရြက္၀ါအျဖစ္ေျပာင္းၿပီး ေႂကြသြားမယ္႕အသြင္အျပင္ကို နည္းနည္းမွမရွိပါဘူး။

     ‘‘ဧကႏၲ၊ ဘုရားသခင္က ငါဟာ လိမ္မာတဲ႕ကေလးမွန္းသိလို႕ ငါ႕ကို မေသေစခ်င္တာလားမသိဘူး။’’ ဂ်င္းနီက ဒီလိုေတြးၿပီး မ်က္လံုးထဲမွာလည္း ေမွ်ာ္လင္႕ခ်က္အေရာင္ေတြ သန္းလာပါတယ္။

     　ခ်မ္းေအးလွတဲ႕ေဆာင္းရာသီကို ေနာက္ဆံုးေက်ာ္လြန္သြားပါၿပီ။ ဘယ္ေတာ႕မွမေႂကြေတာ႕မယ္႕ ဟိုသစ္ရြက္စိမ္းေလးလိုပဲ ဂ်င္းနီလည္း ထူးဆန္းစြာနဲ႕ပဲ အသက္ရွင္သန္ခဲ႕ပါတယ္။ ေနာက္ဆံုး ျပန္လည္က်န္းမာလာၿပီး ေဆးရံုကေနဆင္းသြားႏိုင္ခဲ႕ပါေတာ႕တယ္။ အဲဒီတခ်ိန္ထဲမွာပဲ ေဘးကပ္လ်က္အခန္းက ဟိုပန္းခ်ီဆရာကေတာ႕ မ်က္လံုးအစံုပိတ္သြားခဲ႕ပါၿပီ။ သူကေတာ႕ ဒီသစ္ရြက္ဟာ အတုဆိုတာ သိေနတဲ႕အတြက္ေၾကာင္႔ပါပဲ။

**(ကၽြန္ေတာ္တို႕ ေက်ာင္းမွာ အဂၤလိပ္လိုသင္္ယူခဲ႕ဖူးတဲ႕ The Last Leave ပံုျပင္ေလးကို ျပန္သတိရမိပါတယ္။ ) 

သေဘာတရား။     ။ ။ကၽြန္ေတာ္တို႕ေတြ အရာအားလံုးကို ဆံုး႐ႉံးသြားလို႕ရပါတယ္။ တခုတည္းေသာ ဆံုးရႉံးသြားလို႕မျဖစ္တဲ႕အရာကေတာ႕ ‘‘ေမွ်ာ္လင္႕ခ်က္’’ ပါ။  ဒါဟာ လူသားေတြရဲ႕ ရွင္သန္ျခင္းနဲ႕ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းရဲ႕ အရင္းအျမစ္ပါ။ ‘‘ေမွ်ာ္လင္႕ခ်က္’’ ရွိေနမွ ဘ၀မွာ ရွင္သန္လိုစိတ္ေတြ မျပတ္ျဖစ္ေပၚေနမွာျဖစ္ၿပီး ‘‘ေမွ်ာ္လင္႕ခ်က္’’ မရွိရင္ေတာ႕ ဘ၀ဟာ တျဖည္းျဖည္းနဲ႕ လံုးပါး ပါးသြားမွာပါ။

-----------------------------------------------------------------------------------------------

ဒီဘာသာျပန္ရဲ႕ မူရင္းကေတာ႕ SMALL STORY, BIG PRINCIPLE လို႕ နာမည္ေပးထားတဲ႕ 小故事，大道理 စာအုပ္ထဲကပါ။ ဒီပံုျပင္ရဲ႕ မူရင္း ေခါင္းစဥ္ကေတာ႕ 最后一片树叶 ဆိုတာပဲျဖစ္ပါတယ္။

ေပ်ာ္ရႊင္ၾကပါေစ

ဦးေမာင္

၁၀.၀၄.၂၀၁၀ ည ၁၀း၄၁

တရုတ္စာ သင္မယ္႕ သူငယ္ခ်င္းမ်ားသို႕

     တရုတ္စာသင္ခ်င္လို႕ေမးေနတဲ႕ အခုမွစသင္မယ္႕ သူငယ္ခ်င္းမ်ားအတြက္ ရည္ရြယ္ၿပီး ဒါေလးကိုေရးျဖစ္သြားတာပါ။ ဒါေတြေရးလို႕ ေတာ္တတ္ေနတယ္လို႕ေတာ႕ မထင္ေစခ်င္ပါ။ ဦးေမာင္လည္း ေလ႕လာဆဲ အဆင္႕မွာသာ ရွိေနေၾကာင္းပါ။

တရုတ္စာကုိ အစကေနပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ေရာက္ေနတဲ႕ေနရာကပဲျဖစ္ျဖစ္ ဆက္ေလ႕လာဖို႕ဆိုရင္ မိမိကိုယ္ကို မေမးမျဖစ္ေမးရမယ္႕ ေမးခြန္းေလးေတြပါ။

တတ္ခ်င္တာလား? မျဖစ္မေနသင္ရတာလား?
တတ္ခ်င္တာဆိုရင္ေတာ႕ တတ္လာမွာပါ။ မျဖစ္မေနသင္ရမွာဆိုရင္ေတာ႕ ကြ်န္ေတာ္တို႕ သုူငယ္တန္းထဲကေန ၁၀တန္းအထိ စာအေနနဲ႕ပဲ မျဖစ္မေနဖတ္ခဲ႕ရတဲ႕ အဂၤလိပ္စာလိုျဖစ္သြားႏိုင္ပါတယ္။ အခ်ိန္ပိုေပးရမယ္လို႕ ဆိုလိုတာပါ။

တရုတ္စာကို ဘာျဖစ္လို႕တတ္ခ်င္တာလဲ?
ဘာေၾကာင္႕ပဲ တတ္ခ်င္တတ္ခ်င္ အေၾကာင္းရင္းတစ္ခုေတာ႕ မရရေအာင္ရွာပါ။ အနည္းဆံုးေတာ႕ တရုတ္ကားေတြၾကည္႕ရင္ နားလည္ခ်င္လို႕ပါလို႕ ေျပာရင္လဲရပါတယ္။ အေၾကာင္းရင္းခိုင္မာရင္ ခိုင္မာသေလာက္  အက်ိဳးတရားလည္း ခိုင္မာတတ္လို႕ပါ။

ဘယ္ေလာက္အထိတတ္ခ်င္တာလဲ?
ဘယ္အဆင္႕အထိ တတ္ခ်င္တာလဲ? ဘာနဲ႕တိုင္းတာမွာလဲ? အေျခခံလား? အလယ္အလတ္လား? အဆင္႕ျမင္႕လား? အခ်ိန္ကာလ ဘယ္ေလာက္ေပးမွာလဲ? စကားတတ္ခ်င္တာလား? စာတတ္ခ်င္တာလား? ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ေျပာတတ္၊ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ေရးတတ္တဲ႕အထိ သင္မယ္ဆိုရင္ေတာ႕ ေပးရမယ္႕အခ်ိန္က နည္းနည္းေနာေနာမဟုတ္ပါဘူး။ YUFL မွာ ေက်ာင္းၿပီးသြားတဲ႕ စာေတာ္တဲ႕ ပုဂိၢဳလ္ေတြကို ေမးၾကည္႕ရင္သိႏိုင္ပါတယ္။ Singapore က Poly မွာေက်ာင္းၿပီးသြားတဲ႕ တရုတ္စာဖတ္တဲ႕ သူငယ္ခ်င္းေတြကိုလည္း ေမးၾကည္႕ရင္သိႏိုင္ပါတယ္။

ဘယ္ပညာကိုမဆို သင္ယူဖို႕လိုအပ္တဲ႕အေျခခံအခ်က္ေတြကို ပံုမွန္ေပးခ်င္ရဲ႕လား?
ဥပမာ...ေငြေၾကး၊ အခ်ိန္၊ ႀကိဳးပမ္းအားထုတ္မႈ။ အဲဒါေတြတခုမွမေပးပဲ ဘာပညာမွ မရပါဘူး။ ၿပီးေတာ႕ သူတို႕အားလံုးဟာ စပ္ဆက္ေနပါတယ္။ နည္းနည္းပဲေပးရင္ နည္းနည္းပဲရပါမယ္။ (ေငြေၾကးကိုမဆိုလိုပါ။ :-D) ပံုမွန္မေပးႏိုင္ရင္...မိမိရဲ႕တတ္ကၽြမ္းမႈကလည္း ပံုမမွန္ပါဘူး။ (ေငြေၾကးကိုမဆိုလိုပါ။ :-D)

မိမိမွာ တရုတ္စကားေျပာတဲ႕အသိုင္းအ၀ိုင္းရွိလား?
ရွိရင္ကံေကာင္းပါတယ္။ စကားေျပာအျမန္တတ္လာမွာပါ။ မရွိရင္ေတာ႕ ဘယ္လိုရွိေအာင္လုပ္မလဲဆိုတာ စဥ္းစားရပါမယ္။ Online ကေန တရုတ္စကားေျပာေလ႕က်င္႕ဖို႕ မလြယ္ပါဘူး။ စာေလ႕လာဖို႕ပဲလြယ္မွာပါ။ အဲဒီေတာ႕ အနည္းဆံုး သင္တန္းတခုကို အားကိုးရမွာပါ။ အဲဒီမွာ တျခားသင္တန္းသားေတြနဲ႕အတူတူ ေလ႕က်င္႕လို႕ရပါတယ္။ ဆရာနဲ႕ေလ႕က်င္႕ဖို႕ဆိုရင္ေတာ႕ ဒုကၡမ်ားႏိုင္ပါတယ္။ ဆရာက အလြန္တရာစိတ္ရွည္တဲ႕လူျဖစ္မွရမွာပါ။

ကိုယ္႕ဖာသာအစအဆံုး ဆရာမပါပဲေလ႕လာလို႕မရဘူးလား?
ရပါတယ္။ စာအုပ္စာတမ္း၊ အဘိဓါန္၊ ကက္ဆက္တိတ္ေခြ၊ ဗီဒီယိုတိတ္ေခြ၊ CD/DVD၊ ရုပ္ရွင္ကားေတြနဲ႕ online ကတဆင္႕ ေလ႕လာလို႕ရပါတယ္။ ဒါေပမယ္႕ ဘာသာစကားဆိုတာ interactive ရွိမွ အဓိပၸါယ္ပိုရွိလာပါတယ္။ ပိုၿပီးအတတ္ျမန္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင္႕ effective နဲ႕ efficient ဆိုတဲ႕ ေ၀ါဟာရနွစ္ခုကို ဆင္ျခင္ေပးဖို႕လိုပါတယ္။ ထိေရာက္မႈ နဲ႕ သတ္မွတ္တဲ႕အခ်ိန္အတြင္း ၿပီးေျမာက္မႈပါ။

စနစ္တက်တတ္ခ်င္တာလား?
ဟုတ္တယ္ဆိုရင္ေတာ႕ ဆရာတစ္ေယာက္ဆီက အရင္ဦးဆံုးဆည္းပူးရပါမယ္။ အေျခခံကို စနစ္က်နစြာ ပိုင္ႏိုင္သြားၿပီဆိုရင္ေတာ႕ မိမိဖာသာဆက္ၿပီး ေလ႕လာလို႕ရပါၿပီ။ စနစ္မက်ရင္ အခိ်န္ပိုကုန္ပါတယ္။ လူပိုပင္ပန္းပါတယ္။ ဘယ္လိုဆက္ၿပီး စနစ္တက် ေလ႕လာရမယ္ဆိုတာသိဖို႕လည္း အေရးႀကီးပါတယ္။

ဆရာဘယ္မွာရွိ?
လိုလွ်င္ႀကံဆ၊ နည္းလမ္းရ ဆိုတဲ႕အတိုင္း အနီးအနားမွာ ေမးျမန္းစံုစမ္းၾကည္႕ရင္ သိလာရမွာပါ။ သတင္းစာ၊ notice-board ေၾကာ္ျငာေတြနဲ႕ လက္ရွိသင္တန္းတက္ေနတဲ႕သူေတြကို ေမးရင္ရႏိုင္ပါတယ္။ မသင္ျဖစ္ေသးဘူး၊ မစျဖစ္ေသးဘူးဆိုရင္ တကယ္မလိုခ်င္ေသးဘူးဆိုတာ ေသခ်ာပါတယ္။

ဘယ္ဆရာေကာင္းလဲ?ဘယ္စာအုပ္ေကာင္းလဲ?

ဘယ္ဆရာ ဘယ္စာအုပ္မဆို အကန္႕အသတ္ရွိပါတယ္။ သူ႕အေနအထားနဲ႕သူ ေကာင္းၾကပါတယ္။ သင္႕လိုအပ္ခ်က္နဲ႕ ကြက္တိျဖစ္တဲ႕စာအုပ္ဆိုတာ မရွိပါဘူး။ ေရးသူမတူရင္ ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႕ အာေဘာ္လည္းမတူႏိုင္ပါဘူး။ ဒါေၾကာင္႕ အဆင္ေျပတဲ႕စာအုပ္တအုပ္အုပ္နဲ႕သာ စလိုက္ပါ။ အဲဒီစာအုပ္ကုန္ေအာင္သင္ၿပီးရင္ ေနာက္တစ္အုပ္ဖတ္ဖို႕လိုမလို သင္႕ဖာသာသိလာပါလိမ္႕မယ္။ ဆရာေကာင္းမေကာင္းကိုလည္း သင္ယူၾကည္႕လိုက္ရင္ သိလာႏိုင္ပါတယ္။ ဒီဆရာကိုယ္နဲ႕မသင္႕ေတာ္ရင္ ေနာက္ဆရာတစ္ေယာက္ရွာဖို႕ပဲ ရွိပါတယ္။  ဆရာမ်ိဳးစံုဆီက ဆည္းပူးႏိုင္ရင္လည္း ယူတတ္ရင္ ရစရာခ်ည္းပဲျဖစ္ပါတယ္။

ဘာဆင္ေျခေတြကတားဆီးထားသလဲ?
အလုပ္လုပ္ေနရလို႕။ အခ်ိန္က ညမွအားတာ၊ မနက္မွအားတာ။ အသက္ႀကီးသြားလို႕။ ဥာဏ္မေကာင္းလို႕။ ပိုက္ဆံမရွိလို႕။ အတူသင္မယ္႕အေဖာ္မရွိလို႕။ ဆရာက လူနည္းရင္မသင္ဘူးတဲ႕။ စသျဖင္႕ ႀကိဳက္တဲ႕ဆင္ေျခေပးလို႕ရပါတယ္။ တတ္ေျမာက္ျခင္းကလည္း သင္႕ဆင္ေျခအတိုင္း အခ်ိဳးက်က်လိုက္ပါေနမွာပါ။ ကိုယ္အေျခအေနနဲ႕ ကိုက္ညီတဲ႕ အေျခအေနတခုကေတာ႕ တကယ္တတ္ေျမာက္ခ်င္တဲ႕လူေတြအတြက္ ရွိေနမွာမလြဲပါဘူး။

ဒါေတြဖတ္ၿပီးေတာ႕ သင္ခ်င္စိတ္ကုန္သြားၿပီလား?
မသင္ျဖစ္ေတာ႕ရင္ ဒုကၡေတြ ၿငိမ္းသြားၿပီလို႕ထင္ရစရာရွိပါတယ္။ ဒါေပမယ္႕ တရုတ္စကားနဲ႕ပတ္သက္တဲ႕ ကိစၥေတြနဲ႕ ႀကံဳလာတိုင္း တရုတ္စာတတ္ခ်င္တဲ႕စိတ္ ေပၚလာရင္၊ သင္ဟာ တရုတ္စာနဲ႕ စကားကို သင္မွကိုျဖစ္ေတာ႕မွာပါ။ :-D...

တရုတ္စာတတ္ၾကပါေစ။
ဦးေမာင္

၁၃-၀၃၀၂၀၁၀ ညေန ၀၆း၄၈

၁ ေဒၚလာနဲ႕ အရိုးရွင္းဆံုးသီအိုရီ

  

     ၁၉၃၅ ခုႏွစ္မွာပါ။ အေမရိကန္ဟာ ဘယ္တုန္းကမွ မျဖစ္ခဲ႕ဖူးတဲ႕ စီးပြားေရးပ်က္ကပ္ႀကီး ဆိုက္ေရာက္ေနခ်ိန္ေပါ႕။ အဲဒီတုန္းက အသက္ ၁၀နွစ္ျပည္႕ကာစ အာသာေလးက ကုန္ကားႀကီးတစ္စီးေပၚမွာ အလုပ္လုပ္ရပါတယ္။ သူ႕တာ၀န္ကေတာ႕ ေန႕စဥ္ေန႕တိုင္း ကုန္ဆိုင္ေပါင္း ၁၀၀ နီးပါးအတြက္ အထူးစားေသာက္ကုန္ေတြကုိ ပို႕ေပးရတာပါ။ ဒီအလုပ္က အရမ္းပင္ပန္းပါတယ္။ ေန႕စဥ္ ၁၂-နာရီ ေလာက္လုပ္မွ ဟမ္ဘာဂါတစ္လံုး၊ အေအးတစ္ခြက္နဲ႕ ေဒၚလာ ျပား-၅၀ပဲရပါတယ္။ ဒီေလာက္ပဲရတဲ႕အျပင္၊ ျဖစ္ျဖစ္ညွစ္ညွစ္နဲ႕ အသက္ဆက္ရွင္လို႕ရေနေသးတဲ႕ဒီအလုပ္က ေန႕တိုင္းရွိတာလည္းမဟုတ္ျပန္ဘူး။  စားေသာက္ကုန္ပို႕စရာမရွိတဲ႕ေန႕ေတြမွာ အာသာေလးဟာ အသက္ဆက္ဖို႕အတြက္တြန္းအားနဲ႕ လမ္းေထာင္႕က သၾကားလံုးဆိုင္မွာ ေတာက္တိုမယ္ရသြားလုပ္ရပါတယ္။

     တစ္ရက္မွာ သူေဌးက အာသာကို လြတ္သြားတာသိပ္မၾကာေသးတဲ႕ ဂိုေဒါင္ထဲမွာ သန္႕ရွင္းေရးသြားလုပ္ခိုင္းပါတယ္။ အဲဒီမွာ စားပြဲေအာက္ကေန သူ ၁-ေဒၚလာ ေကာက္ရသြားတယ္။ အခုလို စီးပြားေရးေတြမၿငိမ္မသက္ျဖစ္ေနတဲ႕အခါကာလမွာ တေန႕မွ ျပား-၅၀ေလာက္ပဲ ရွာႏုိင္တဲ႕၊ အသက္ ၁၀-ႏွစ္ျပည္႕ကာစ ကေလးတစ္ေယာက္အတြက္ေတာ႕ ၁-ေဒၚလာဆိုတာ ေသးေသးမႊားမႊားပမာဏေတာ႕ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေပမယ္႕ အာသာေလးဟာ ေတြေ၀မႈအလ်ဥ္းမရွိပဲနဲ႕ ပိုက္ဆံကို ဆိုင္ပိုင္ရွင္သူေဌးဆီအပ္လိုက္ပါတယ္။

     အဲဒီေဒၚလာတန္ကို ရလိုက္တဲ႕အခိုက္မွာပဲ သူေဌးက ၿပံဳးတယ္။ သူက အာသာေလးရဲ႕ ပုခံုးႏွစ္ဖက္ကို ကိုင္ရင္းနဲ႕ ေျပာလိုက္တယ္။ ‘‘ေကာင္ေလး၊ ပိုက္ဆံကို အဲဒီမွာ ငါတမင္ထားထားတာကြ။ ရည္ရြယ္ခ်က္ကေတာ႕ မင္းဟာယံုၾကည္လို႕ရႏိုင္မလားဆိုတာ စမ္းသပ္ဖို႕ပဲ။ ငါက ရိုးသားတဲ႕ဆိုင္၀န္ထမ္းတစ္ေယာက္ကို ေရရွည္ ခန္႕ထားခ်င္လို႕ပါ။’’

     ဒီလိုနဲ႕ပဲ အာသာေလးဟာ လစာျမင္႕ၿပီး ေတာ္ေတာ္ေလးတည္ၿငိမ္တဲ႕အလုပ္တစ္ခုကို ရလိုက္ပါတယ္။ ဒီအလုပ္ကို သူအထက္တန္းေအာင္တဲ႕အထိ တစ္ေလွ်ာက္လံုးလုပ္ခဲ႕ပါတယ္။ တိုင္းျပည္ရဲ႕စီပြားေရး အၾကပ္တည္းဆံုးကာလမွာ အလုပ္ေကာင္းတစ္ခုကိုရၿပီး ဆက္ထိန္းထားလာႏိုင္ခဲ႕တာဟာ သူ႕ရဲ႕ရိုးသားပြင္႕လင္းမႈေၾကာင္႕လို႕ ေျပာလို႕ရပါတယ္။

     ေနာက္ပိုင္းနွစ္ေတြမွာလဲ အရြယ္ေရာက္လာတဲ႕အာသာဟာ စားပြဲထိုး၊ ကားပါကင္ေစာင္႕၊ အခန္းသန္႕ရွင္းေရးသမား စသည္ျဖင္႕ အလုပ္မ်ိဳးစံုလုပ္ခဲ႕ဖူးပါတယ္။ ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ႕ သူဟာ ရိုးသားမႈနဲ႕ ယံုၾကည္ရမႈကိုအားကိုးၿပီး ကုန္ကားေတြနဲ႕ကုန္ပစၥည္းသယ္ယူပို႕ေဆာင္ေရး လုပ္ငန္းကို လုပ္ကိုင္ခဲ႕ပါတယ္။ ဒီလုပ္ငန္းဟာ ၄ႏွစ္ဆက္တိုက္အ႐ႉံးေပၚၿပီး ေနာက္ဆံုးမွာေတာ႕ (အပင္ပန္းခံအၿငိဳၿငင္ခံလုပ္ခဲ႕ရတဲ႕) ေမွ်ာ္လင္႕ခ်က္မဲ႕ကာလကို ေက်ာ္ျဖတ္ႏိုင္ခဲ႕ၿပီး အတက္လမ္းကို စတင္ႏိုင္ခဲ႕ပါတယ္။

     ေနာင္မွာေတာ႕ အာသာ.အင္ပေရတိုး(Arthur-Imperatore)ဟာ နယူးဂ်ာစီ(New-Jersy) -မဟက္တန္(Mahattan) ပို႕ေဆာင္ေရးလုပ္ငန္းရဲ႕ ပိုင္ရွင္လည္းျဖစ္၊ ေအ-ပီ-တီပို႕ေဆာင္ေရးကုမၸဏီရဲ႕ အမႈေဆာင္ခ်ဳပ္လည္းျဖစ္လာခဲ႕ပါတယ္။ 

**(ဘာသာျပန္စာအုပ္ထဲမွာေတာ႕ A-P-T Transport လုိ႕ ေျပာထားတယ္။ ရွာလို႕ေတြ႕တာေတာ႕ A-P-A Transport Corp. ပါ။ ဘယ္ဟာအမွန္လဲဆိုတာ ဦးေမာင္လည္းမေျပာတတ္ပါ။ ေအာက္မွာေပးထားတဲ႕ Link ႏွစ္ခုကို ယွဥ္ဖတ္ၾကည္႕ႏိုင္ပါတယ္။) 

သေဘာတရား။     ။ ။လုပ္ႏိုင္စြမ္းရည္ရွိတဲ႕လူေတြက ဒုနဲ႕ေဒးပါ။ ဒါေပမယ္႕ ယံုၾကည္မႈရႏိုင္တဲ႕လူကေတာ႕သိပ္မမ်ားလွပါဘူး။ သူတပါးရဲ႕ ယံုၾကည္မႈကို မိမိရဲ႕ရိုးသားမႈနဲ႕ စစ္မွန္စြာရယူၿပီးမွသာ တျခားအခြင္႕အေရးအေျမာက္အျမားကို ရႏိုင္မွာပါ။ ဒါမွသာ မိမိရဲ႕အနာဂါတ္အတြက္ အကူအညီေတာင္းခံဖို႕ လူအေျမာက္အျမားကို စြဲေဆာင္ႏိုင္မွာပါ။

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

ဒီဘာသာျပန္ရဲ႕ မူရင္းကေတာ႕ SMALL STORY, BIG PRINCIPLE လို႕ နာမည္ေပးထားတဲ႕ 小故事，大道理 စာအုပ္ထဲကပါ။ ဒီပံုျပင္ရဲ႕ မူရင္း ေခါင္းစဥ္ကေတာ႕ 一美元的效益 ဆိုတာပဲျဖစ္ပါတယ္။

ေလ႕လာႏိုင္ရန္အတြက္ပါ။ http://en.wikipedia.org/wiki/A-P-A_Transport_Corp.

http://www.apttransport.com/terminalscontactinfo/management.html

ေပ်ာ္ရႊင္ၾကပါေစ

ဦးေမာင္

၁၃.၀၃.၂၀၁၀ ည ၁၂း၂၈

ေျပာခ်င္တဲ႕အေၾကာင္း (၁)

     ဦးေမာင္ ၿပီးခဲ႕တဲ႕လက သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ လုပ္ထားတဲ႕ Myanmar In Singapore ဆိုတဲ႕ Ning Social Website ေလးမွာ ဦးေမာင္ ဘာသာျပန္ထားတဲ႕ လူအမ်ားႏွစ္သက္ႏိုင္မယ္႕ post ေလးတစ္ခုကို စၿပီး တင္ျဖစ္ခဲ႕ပါတယ္။ မွတ္မွတ္ရရ ေျပာရရင္ Feb 2, 2010 11:00 PM (SG Time) မွာပါ။ ‘‘အလုပ္ထြက္ျခင္းနဲ႕ရာထူးတိုးျခင္း’’ ဆိုတဲ႕ post ေလးပါ။ ဒုတိယ post ျဖစ္တဲ႕ ‘‘စာေမးေကာင္းတဲ႕အေမ’’ ဆိုတဲ႕ ဟာသ ဘာသာျပန္ကိုေတာ႕ Feb 4, 2010 8:17 PM မွာတင္ျဖစ္ခဲ႕ပါတယ္။ တတိယ ျဖစ္တဲ႕ ‘‘စြန္႕လႊတ္ျခင္းနဲ႕ ေရြးခ်ယ္ျခင္း’’ post ေလးကို ေတာ႕ Feb 19, 2010 8:54 PM မွာတင္ျဖစ္ခဲ႕ပါတယ္။

     Posts ေတြကို လူအမ်ားႏွစ္သက္ၾကတဲ႕အတြက္ ဦးေမာင္ ဘာသာျပန္ရက်ိဳးနပ္တယ္လို႕ ခံစားမိပါတယ္။ ဒါေပမယ္႕ေပါ႕ေလ...။ ဦးေမာင္အီးေမးလ္ဆီကို ဒုတိယ ပို႕စ္ေလးျဖစ္တဲ႕ ‘‘စာေမးေကာင္းတဲ႕အေမ’’ ျပန္ေရာက္လာတဲ႕အခါမွာ ဦးေမာင္ ခံစားမႈနွစ္မ်ိဳးကို တစ္ၿပိဳင္နက္ထဲ ခံစားမိလိုက္ရပါတယ္။ တစ္ခုက ၀မ္းသာပီတိ ျဖစ္ရတာ။ တစ္ခုကေတာ႕ စိတ္မေကာင္းတာပါ။ ဒီအထိေျပာၿပီဆိုရင္ blogger တိုင္းခံစားလို႕ရႏိုင္ပါၿပီ။ 

     ပထမခံစားမႈကေတာ႕ ဦးေမာင္ရဲ႕ ပို႕စ္ေလးဟာ လူအမ်ားအတြက္ အၿပံဳးပန္းတစ္လက္ကို ေသခ်ာေပါက္ ေဆာင္က်ဥ္းေပးႏိုင္မယ္ဆို႕တဲ႕အခ်က္ကို ေတြးမိရင္း ေပ်ာ္ရႊင္ရတာပါ။ တျခားဘာသာစကားနဲ႕လူမ်ိဳးေတြက သူတို႕ဘာသာနဲ႕ ဒါေလးကို ဖတ္ၿပီး ရယ္ေမာေနၾကတဲ႕အခ်ိန္မွာ ဦးေမာင္ကလဲ ကိုယ္႕ျမန္မာစကားေလးနဲ႕ ကိုယ္႕လူေတြရယ္ေမာေစခ်င္တဲ႕ ေစတနာနဲ႕ ဘာသာျပန္ေပးခဲ႕ျခင္းပါ။ ဒီပို႕စ္ေလး အီးေမးလ္နဲ႕ ေလွ်ာက္သြားေနတာ ဦးေမာင္ ေပ်ာ္ပါတယ္။ မူရင္းရည္ရြယ္ခ်က္ေလး ေအာင္ျမင္တယ္လို႕ ယူဆရင္းနဲ႕ေပါ႕။

     ဒုတိယခံစားမႈျဖစ္တဲ႕ စိတ္မေကာင္းမႈကေတာ႕ ဒီပို႕စ္ေလးေအာက္မွာ ဦးေမာင္ တင္ေပးလိုက္တုန္းကလို ဦးေမာင္ရဲ႕ Blog-Linkရယ္၊ နာမည္ရယ္ မပါေတာ႕တဲ႕အတြက္ပါ။ စၿပီးျဖန္႕လိုက္တဲ႕သူကေတာ႕ ပါေအာင္ထည္႕ေပးခ်င္ေပးမွာပါ။ ဒါေပမယ္႕ အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေတြေၾကာင္႕လို႕ နားလည္မိရင္း ျဖစ္လာတဲ႕ခံစားခ်က္ကို ဒီပို႕စ္ထပ္ေရးၿပီး ေျဖသိမ္႕လိုက္ရေၾကာင္းပါ။ 

     အမွန္ေတာ႕ ဒါေလးကို ဘယ္သူမဆို အဲဒီဘာသာစကားတတ္ကၽြမ္းသူတိုင္း ျပန္ႏိုင္တယ္ ဆိုတာ ဦးေမာင္သိပါတယ္။ ဒါေပမယ္႕ ဦးေမာင္ ဘာသာျပန္မိေတာ႕ ဦးေမာင္ရဲ႕အတၱေလးကို ျပန္ျမင္ေယာင္မိတာ မွားႏိုင္မလား။ အခုေတာ႕ ဦးေမာင္ မေရးခ်င္တဲ႕ အေၾကာင္းတစ္ခုကို ဦးေမာင္ရဲ႕ ဘေလာ႕မွာေရးျဖစ္သြားရပါၿပီ။ ဦးေမာင္ရဲ႕ ပို႕စ္ေလးေတြအတြက္ ဦးေမာင္ကို မူပိုင္ခြင္႕ေလးေပးၾကဖို႕ပါ။

     Blogger တိုင္းမွာ ဦးေမာင္လို တူညီတဲ႕ ခံစားမႈေတြရွိမယ္လို႕ ခံစားမိရင္း...။ တျခားလူမ်ားကလည္း Blogger ေတြရဲ႕ခံစားခ်က္ကို ညီတူညီမွ်နားလည္ခံစားေပးႏိုင္မယ္လို႕ ေမွ်ာ္လင္႕ရင္း...

     ခံစားနားလည္ႏိုင္ၾကပါေစ။

ေပ်ာ္ရႊင္ၾကပါေစ

ဦးေမာင္

၀၁.၀၃.၂၀၁၀ မနက္ ၁၂း၃၁

တေယာတစ္လက္ရဲ႕ ေလလံ...

     ေလလံပြဲမွာ ေလလံပစ္သူ အလုပ္မ်ားေနတဲ႕အခ်ိန္။ ေနာက္ေလလံပစ္ေပးရမယ္႕ ပစၥည္းတစ္ခုကို ေစ်းေခၚဖို႕ ယူလိုက္တဲ႕အခိုက္ သူ႕မ်က္ႏွာမွာ ေလွာင္ေျပာင္သေရာ္လိုတဲ႕ အၿပံဳးတစ္ခ်က္ လက္သြားပါတယ္။ ဒီလို စုတ္စုတ္ျပတ္ျပတ္နဲ႕ တေယာတစ္လက္ကုိ ေလလံပစ္တာ ဘာမ်ားစိတ္၀င္စားစရာေကာင္းလို႕လဲ။ ပစၥည္းအစုတ္ေတြစုေဆာင္းတဲ႕ အဖြားႀကီးကို ေရာင္းလုိက္တာကမွ ဟုတ္ဦးမယ္ေပါ႕။ ေလလံပစ္တဲ႕သူက ဒီလို စဥ္းစားေနမိပါတယ္။

     ဒါေပမယ္႕လည္း အေတြးက အေတြးထဲမွာေပါ႕။ ေလလံပစ္ ကၽြမ္းက်င္သူလုပ္ေနမွေတာ႕ ေနာက္ဆံုး မ်က္ႏွာမွာၿပံဳးပန္းဆင္ၿပီး တေယာေလးကိုေျမွာက္လို႕ ‘‘မိတ္ေဆြမ်ားခင္ဗ်ား၊ ဒါကေတာ႕ နွစ္ကာလေတြ ရွည္ၾကာလွၿပီျဖစ္တဲ႕ တေယာေလးပါပဲ။ အရင္ဦးဆံုးႀကိဳတင္ေျပာၾကားထားလိုတာကေတာ႕ ဒါကို ဘယ္အဖိုးတန္သစ္သားနဲ႕မွ လုပ္ထားတာမဟုတ္ပါဘူး။ ဘယ္နာမည္ႀကီးဆရာသမားေတြရဲ႕လက္နဲ႕မွလည္း မထိဖူးမၫႊန္းဖူးထားပါဘူး။ ရိုးရိုးသာမန္တေယာတစ္လက္သက္သက္ပါ။ အခု ဘယ္သူေစ်းစဖြင္႕ပါမလဲ။’’

     ေအာက္ကေစ်းေပးတဲ႕လူေတြ က်ိဳးတိုးက်ဲတဲျဖစ္သြားပါတယ္။ ေပးလိုက္တဲ႕ေစ်းေတြကလည္း ငိုရမလိုရယ္ရမလိုပါပဲ။ ‘‘၁ေဒၚလာ’’။ ‘‘၂ ေဒၚလာ’’။ ‘‘၃ေဒၚလာ’’ အထိေအာ္လိုက္ၿပီးတဲ႕အခါမွာေတာ႕ ဘယ္သူမွဆက္ၿပီးမေအာ္ၾကေတာ႕ပါဘူး။ ေလလံပစ္သူက ေလလံေအာင္ျမင္ေၾကာင္း တူထုမယ္အလုပ္မွာ ေနာက္ဆံုးအတန္းမွာ ထိုင္ေနတဲ႕ အဖိုးအိုတစ္ေယာက္ မတ္တပ္ရပ္ၿပီးေျပာလိုက္ပါတယ္။ ‘‘ခဏေနပါဦး။’’

     အားလံုးက လွည္႕ၾကည္႕လိုက္ၾကေတာ႕ ‘‘႐ႉး’’ကနဲ တညီတညာနဲ႕အသံထြက္လာၿပီး တိတ္ဆိတ္သြားပါတယ္။ လတ္စသတ္ေတာ႕ ဒီၿမိဳ႕ေလးက နာမည္အေက်ာ္ဆံုး တေယာဆရာႀကီးျဖစ္ေနပါတယ္။ အဘိုးႀကီးစင္ျမင္႕ေပၚတက္သြားၿပီး လက္ကိုင္ပ၀ါထုတ္လို႕ တေယာေပၚက ဖုန္ေတြကို သုတ္လိုက္ပါတယ္။ ေလ်ာ႕ေနတဲ႕ တေယာႀကိဳးေတြကိုလည္း ညွိလိုက္ပါတယ္။ ၿပီးတာနဲ႕ ဘိုးတံကိုင္ၿပီး တေယာစဆြဲပါေတာ႕တယ္။ တဒဂၤအတြင္း ခန္းမထဲမွာ နတ္ေတးဂီတေတြ လြင္႕ေမ်ာေနသလို၊ နတ္ေတြလူ႕ျပည္ဆင္းၿပီးတီးခတ္ေနသလို လူေတြကို အံ႔ဩရႈေမာၿပီး နစ္ေမ်ာသြားေစပါတယ္။

     ဂီတသံက ေနာက္ဆံုးရပ္သြားပါတယ္။ တေယာဆရာက တေယာအိုေလးနဲ႕ဘိုးတံကို ေျမွာက္ျပၿပီး ‘‘က်ဳပ္ဒီတေယာအတြက္ ေစ်းဖြင္႕ပါမယ္။ ေဒၚလာ ၁၀၀၀ ပါ။ ဘယ္သူမ်ား ၂၀၀၀ ေပးခ်င္ပါသလဲ။’’ ေအာက္ဘက္ကေန ခ်က္ခ်င္း(၂၀၀၀ေစ်း သေဘာတူေၾကာင္း)ျပန္ေျဖပါတယ္။ ‘‘ေကာင္းၿပီ။ အခု ၂၀၀၀ ပါ။ ဘယ္သူ ၃၀၀၀ ေပးခ်င္ပါသလဲ။’’ ေစ်းသေဘာတူေၾကာင္း လူတစ္ေယာက္ျပန္ေျဖပါတယ္။ ‘‘၃၀၀၀ တစ္ႀကိမ္။ ၃၀၀၀ ႏွစ္ႀကိမ္။ ၃၀၀၀ သံုးႀကိမ္ပါ။ ေလလံေအာင္ျမင္သြားပါၿပီ။’’

     အဲဒီအခ်ိန္မွာ ေလလံပြဲလာတဲ႕လူေတြအားလံုး မခ်ိန္းထားပဲနဲ႕ တညီတညာထဲ ဟစ္ေအာ္အားေပးၾကပါေတာ႕တယ္။

     ‘‘ဘာျဖစ္လို႕ ရုတ္တရက္ႀကီး တန္ဖိုးျမင္႕သြားရတာလဲ’’ လို႕ လူတစ္ေယာက္က ေအာ္ေမးပါတယ္။

     ‘‘ဆရာသမားလက္ထဲေရာက္မွေတာ႕ ေက်ာက္ခဲကိုညႊန္ရင္ေတာင္ ေ႐ႊျဖစ္တယ္ဗ်ိဳ႕’’ လို႕ လူတစ္ေယာက္က အသံက်ယ္က်ယ္နဲ႕ ျပန္ေျဖလိုက္ပါတယ္။

သေဘာတရား။     ။ ။လူ႕ဘ၀မွာ သံစဥ္ေတြလြဲကုန္တဲ႕အခါ ကၽြန္ေတာ္တို႕ေတြဟာ မသိလိုက္မသိဖာသာပဲ ကိုယ္႕ကိုယ္ကို အထင္ေသးမိတတ္ၾကပါတယ္။ ဒါ႕အျပင္ ေစ်းခ်ၿပီးေတာ႕လည္း ကိုယ္႕ကိုယ္ကိုေရာင္းၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ္႕ တတ္ကၽြမ္းတဲ႕ဆရာသမားေတြက ကၽြန္ေတာ္တို႕ကို ထိေတြ႕လိုက္ၿပီးတာနဲ႕ ဒီ စိတ္၀ိညာဥ္နဲ႕တန္ဖိုးေတြကပဲ ခ်က္ခ်င္းဆိုသလို တန္ဖိုးအဆတရာ တက္သြားႏိုင္ပါတယ္။ ဒီလိုဆိုၾကရင္ျဖင္႕ ကၽြန္ေတာ္တို႕ေတြ ဘာျဖစ္လို႕ မိမိကိုယ္တုိင္ရဲ႕ ဆရာသမားေကာင္း မလုပ္ႏိုင္ၾကရမွာလဲဆိုတာပါ။

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

ဒီဘာသာျပန္ရဲ႕ မူရင္းကေတာ႕ SMALL STORY, BIG PRINCIPLE လို႕ နာမည္ေပးထားတဲ႕ 小故事，大道理 စာအုပ္ထဲကပါ။ ဒီပံုျပင္ရဲ႕ မူရင္း ေခါင္းစဥ္ကေတာ႕ 拍卖旧提琴 ဆိုတာပဲျဖစ္ပါတယ္။

မူရင္း စကားပံုေလးက ‘‘大师经手, 点石成金’’ ပါ။

ေပ်ာ္ရႊင္ၾကပါေစ

ဦးေမာင္

၂၈.၀၂.၂၀၁၀ ညေန ၀၅း၀၄

ေအာင္ျမင္မႈဆုိတာ...

     အလႉရွင္ေတြအတြက္ သီးသန္႕လုပ္ေပးတဲ႕ ကပြဲတစ္ခုမွာျဖစ္ပါတယ္။ လာေရာက္ၾကသူအားလံုးကေတာ႕ ေငြေၾကးပမာဏအေျမာက္အျမား လႉဒါန္းဖူးတဲ႕ ေအာင္ျမင္တဲ႕ပုဂၢိဳလ္ေက်ာ္ေတြပဲျဖစ္ပါတယ္။ ေျပာစကားအရဆိုရင္ သူတို႕ထဲမွာ အနည္းဆံုးလႉဖူးတဲ႕သူေတာင္ အလႉေငြ သန္းဂဏန္းအထက္မွာရွိပါတယ္။

     မီးေရာင္ေတြထိန္ထိန္လင္းေနတဲ႕ၾကားမွာ ကေဋႂကြယ္သူေဌးတစ္ေယာက္ဟာ အသစ္ရင္းႏွီးတဲ႕ မိတ္ေဆြေတြနဲ႕ ေျပာဆိုရယ္ေမာေနပါတယ္။ ရုတ္တရက္ အခန္းေထာင္႕မွာ ဘာစကားမွမေျပာတဲ႕ ဘယ္သူမွလဲအေဖာ္မလုပ္တဲ႕ လူတစ္ေယာက္ထိုင္ေနတာကို သူရိပ္ကနဲေတြ႕လိုက္ပါတယ္။ ဒါနဲ႕ပဲ သူဟာ အရက္ခြက္ကေလးကိုင္ၿပီး ေလွ်ာက္သြားလိုက္ပါတယ္။

     ‘‘ဟိုင္း၊ မဂၤလာပါ၊ မိတ္ေဆြ။’’ သူေဌးႀကီးက အဲဒီလူကို ႏႈတ္ဆက္လိုက္ပါတယ္။ ခင္ဗ်ားလည္း ဒီကပြဲလာတဲ႕ ဧည္႕သည္ပဲလား။’’

     ‘‘’ဟုတ္ပါတယ္။’’ အဲဒီလူက သူ႕ကို တစ္ခ်က္ၾကည္႕ၿပီး ယဥ္ေက်းစြာနဲ႕ ၿပံဳးရယ္ၿပီး ျပန္ေျဖပါတယ္။

     ‘‘ဒါဆို ကၽြန္ေတာ္တို႕ခ်င္း မိတ္ဆက္ရေအာင္လားဗ်ာ။ ခင္ဗ်ားက ဘာလုပ္သလဲ။’’ သူေဌးႀကီးက ထပ္ေမးပါတယ္။

     ‘‘ကၽြန္ေတာ္က သတင္းဌာနက ေကာ္လံအပိုင္စားသတင္းေရးဆရာပါ။’’ အဲဒီလူက ျပန္ေျဖပါတယ္။

     ‘‘ဪ...’’ သူေဌးႀကီးက အံ႕အားသင္႕ၿပီး မ်က္လံုးျပဴးသြားတယ္။ ‘‘ဒါဆိုရင္ေတာ႕ ခင္ဗ်ားက ေအာင္ျမင္တဲ႕သူ ေသခ်ာေပါက္ျဖစ္ရမယ္။ ဒီညကပြဲကိုလာႏိုင္တယ္ဆိုေတာ႕ လႉဒါန္းေငြက တစ္သန္းထက္ေတာ႕ မနည္းဘူးေပါ႕။’’

     ‘‘ကၽြန္ေတာ္ကေတာ႕ ခၽြင္းခ်က္ပါ။’’ ေကာ္လံစားသတင္းေရးဆရာက အသာအယာၿပံဳးရင္းနဲ႕ ‘‘ကၽြန္ေတာ္က ၅ေသာင္းပဲ လႉခဲ႕တာပါ။’’

     ‘‘ဘာ...’’ သူေဌးႀကီးက ပထမ မွင္သက္သြားတယ္။ ေနာက္ေတာ႕ အထင္ေသးတဲ႕အၾကည္႕ေတြနဲ႕ တဟားဟားရယ္ပါေတာ႕တယ္။ ‘‘က်ဳပ္က ခင္ဗ်ားကို ေအာင္ျမင္တဲ႕သူတစ္ေယာက္လို႕ထင္ေနတာ။ လတ္စသတ္ေတာ႕ ခင္ဗ်ားက ေငြေလး ၅ေသာင္းပဲလႉဖူးတာကိုး။’’

     ‘‘ကၽြန္ေတာ္က ေအာင္ျမင္တဲ႕သူတစ္ေယာက္ပါပဲ၊ မစၥတာ။’’ ေကာ္လံစားသတင္းေရးဆရာက ေအာက္လဲမက်ိဳ႕ မာနလည္းကင္းကင္းနဲ႕ မတ္တပ္ရပ္လိုက္ၿပီး တည္ၾကည္ေလးနက္စြာေျပာပါတယ္။ ‘‘ကၽြန္ေတာ္က ေငြ၅ေသာင္းပဲလႉတယ္ဆိုေပမယ္႕ ဒါက ကၽြန္ေတာ္ပိုင္ဆိုင္သမွ်ဥစၥာရဲ႕ ႏွစ္ပံုပံုရင္ တစ္ပံုပါပဲ။ ခင္ဗ်ားက်ေတာ႕ေရာ။ ေငြတစ္သန္းလႉတယ္ဆိုေပမယ္႕ ခင္ဗ်ားပိုင္ဆိုင္သမွ်ဥစၥာရဲ႕ အပံုတစ္ရာပံုတစ္ပံုပဲရွိပါတယ္။ ႏႈိင္းယွဥ္လိုက္မယ္ဆိုရင္ ဘယ္သူက ပိုၿပီးေအာင္ျမင္တဲ႕လူျဖစ္မလဲ။ ဘယ္သူက ဒီေနရာမွာရပ္ေနႏိုင္တဲ႕ အရည္အခ်င္းနဲ႕ ပိုၿပီးျပည္႕မီပါသလဲ။’’

     ဒီစကားေတြၾကားလိုက္ရေတာ႕ ကုေဋႂကြယ္သူေဌးႀကီးလည္း ရုတ္တရက္ ဆြ႕ံအသြားပါေတာ႕တယ္။

     ဒါေတြေျပာမိလိုိ႕ ဟုိင္ေအာ္(Haier)အမႈေဆာင္ခ်ဳပ္ က်န္းေရြ႕မင္ရဲ႕ စကားတစ္ခြန္းကို ရုတ္တရက္သြားၿပီး သတိရမိပါတယ္။ ‘‘ေသးတာဟာ အလွတရားမဟုတ္ဘူး။ ႀကီးတာလည္း အလွတရားမဟုတ္ဘူး။ ေသးရာကေနၿပီးႀကီးလာတာကမွ အလွတရားပါ။’’ ပကတိ အလွတရားဆိုတာမရွိပါဘူး။ ႏႈိင္းယွဥ္လို႕ပဲရပါတယ္။ ႏိႈင္းယွဥ္မႈေတြလုပ္လိုက္ၿပီးေတာ႕မွသာ တကယ္႕အလွတရားက ဘာလဲဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ခြဲျခားလို႕ရမွာပါ။ ဒီလို လူတိုင္းသိထားတဲ႕ ေၾကာင္းက်ိဳးသေဘာတရားနဲ႕ ဒီပံုျပင္ထဲက ကုေဋႂကြယ္သူေဌးႀကီးနဲ႕ ေကာ္လံစားသတင္းေရးဆရာတို႕ကို ခြဲျခမ္းစိတ္ျဖာၾကည္႕လိုက္ရင္ ဒုတိယျဖစ္တဲ႕ ေကာ္လံစားသတင္းေရးဆရာကပဲ ပိုၿပီးေအာင္ျမင္တဲ႕သူပါ။ ဒီကပြဲကိုတက္ေရာက္ဖို႕ အရည္အခ်င္းနဲ႕ ပိုျပည္႕စံုတဲ႕သူပါ။

သေဘာတရား။     ။ ။ေအာင္ျမင္မႈနဲ႕ ေငြေၾကးႂကြယ္၀ခ်င္းဟာ ဆန္႕က်င္ဘက္ပါ။ ပံုေသသတ္မွတ္ထားတဲ႕ စံနဲ႕လာၿပီးတိုင္းတာလို႕မရစေကာင္းပါဘူး။ ဒါ႕အျပင္ ေအာင္ျမင္မႈသေကၤတရဲ႕ တကယ္႕အဓိပၸါယ္အစစ္က မိမိကိုယ္ကို တစ္ႀကိမ္ၿပီးတစ္ႀကိမ္ ေက်ာ္လြန္ေဖာက္ထြက္ႏိုင္မႈပါ။ မိမိပိုင္ဆိုင္သမွ်စည္းစိမ္ဥစၥာနဲ႕ လံုး၀တိုင္းတာလို႕မရႏိုင္ပါဘူး။

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

ဒီဘာသာျပန္ရဲ႕ မူရင္းကေတာ႕ SMALL STORY, BIG PRINCIPLE လို႕ နာမည္ေပးထားတဲ႕ 小故事，大道理 စာအုပ္ထဲကပါ။ ဒီပံုျပင္ရဲ႕ မူရင္း ေခါင္းစဥ္ကေတာ႕ 谁更成功 ဆိုတာပဲျဖစ္ပါတယ္။

ေလ႕လာခ်င္သူမ်ားအတြက္ Haier Company အေၾကာင္းပါ။ http://www.haier.com/abouthaier/corporateprofile/index.asp

ေပ်ာ္ရႊင္ၾကပါေစ

ဦးေမာင္

၂၈.၀၂.၂၀၁၀ ေန႕လည္ ၀၃း၁၅

ဆရာ၀န္နဲ႕လူနာ (၂)

အေရးႀကီးတဲ႕ေမးခြန္း...

လူနာ။     ။ ‘‘ဆရာ၊ ဆရာ လူနာေတြကို ညေနစာဘာစားလဲလို႕ အၿမဲေမးတတ္တာ ကၽြန္ေတာ္ သိထားပါတယ္။’’

ဆရာ၀န္။     ။ဆရာ၀န္က ျပန္ေျဖလိုက္တယ္။ ‘‘ဟုတ္ပါတယ္။ အဲဒါက လူနာေတြကို ဘယ္လိုပိုက္ဆံေတာင္းရမယ္ဆိုတာ အရိပ္အျမြက္သိရတယ္ေလ။’’

တကယ္အကုခံခ်င္တယ္ဆိုရင္...

ဆရာ၀န္။   ‘‘သာမန္အေအးမိရံုပါ။ ကုစရာမလိုပါဘူး။ သူ႕ဖာသာေပ်ာက္သြားတဲ႕ အထိေနေပးလိုက္ရံုပါပဲ။’’

လူနာ။     ။ညီးညဴလိုက္ရင္း ‘‘ဒါေပမယ္႕၊ ဆရာ။ ဒီဟာေၾကာင္႕ ကၽြန္ေတာ္႕မွာ ေနရထုိင္ရတာ ေတာ္ေတာ္ မအီမသာျဖစ္ေနတယ္။’’

ဆရာ၀န္။     ။မ်က္ႏွာက်က္ေပၚ မ်က္လံုးကလည္ကလည္နဲ႕ၾကည္႕ၿပီး ေျပာလိုက္တယ္။ ‘‘ဒီလိုလုပ္ပါ။ အိမ္ျပန္ၿပီး ေရပူပူေလးနဲ႕ေရခ်ိဳးလိုက္။ ၿပီးရင္ ေရခ်ိဳး၀တ္စံုေလး၀တ္ၿပီး အိမ္ယာ(တုိက္ဘေလာက္)ကိုပတ္ၿပီး ၃၊၄ေခါက္ေလာက္ေျပးလိုက္ပါလား။’’

လူနာ။     ။‘‘ဘာဗ်။ ကၽြန္ေတာ္ အဆုတ္ေရာင္ေရာဂါရသြားမွာေပါ႕။’’

ဆရာ၀န္။     ။‘‘အဆုတ္ေရာင္ေရာဂါကို ကၽြန္ေတာ္တို႕ကုသလို႕ရပါတယ္။’’

ေက်ာ္ၾကားတဲ႕ပန္းခ်ီဆရာ...

ပန္းခ်ီဆရာတစ္ေယာက္က ျပပြဲေန႕က သူ႕ပန္းခ်ီကားေတြအေပၚ လူေတြစိတ္၀င္စားမႈရွိမရွိ ျပခန္းပိုင္ရွင္ကိုေမးပါတယ္။

ျပခန္းပိုင္ရွင္က ျပန္ေျဖပါတယ္။ ‘‘ကၽြန္ေတာ္႕မွာ သတင္းေကာင္းနဲ႕ သတင္းဆိုး ႏွစ္ခုရွိပါတယ္။ သတင္းေကာင္းကေတာ႕ လူႀကီးလူေကာင္းတစ္ေယာက္ ခင္ဗ်ားပန္းခ်ီကားေတြအေၾကာင္း လာစံုစမ္းပါတယ္။ ၿပီးေတာ႕ သူက ခင္ဗ်ားေသသြားၿပီးရင္ ဒီပန္းခ်ီကားေတြ တန္ဖိုးတက္လာႏိုင္မလားဆိုတာ သိခ်င္ေနပါတယ္။ ဒါနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္က တန္ဖိုးတက္လာႏိုင္တယ္လို႕ ျပန္ေျဖလိုက္ေတာ႕ ခင္ဗ်ားရဲ႕ ပန္းခ်ီကား ၁၅ ခ်ပ္လံုးကို သူအကုန္၀ယ္သြားေတာ႕တာပါပဲ။’’

ပန္းခ်ီဆရာက ေျပာတယ္။ ‘‘အံ႕ဩစရာပဲဗ်ိဳ႕။ ဒါနဲ႕ သတင္းဆိုးက ဘာမ်ားလဲဗ်။’’

‘‘အဲဒီလူက ခင္ဗ်ားရဲ႕ ဆရာ၀န္ပါပဲ။’’

အကူအညီလိုတယ္...

သြားဆရာ၀န္။     ။ ‘‘ကၽြန္ေတာ္႕ကို တဆိတ္ေလာက္ကူညီေပးပါလား။ ခင္ဗ်ားရဲ႕ အက်ယ္ဆံုးနဲ႕ အနာၾကင္ဆံုး အသံေလး ၃၊၄ ခ်က္ေလာက္ ေအာ္ေပးလို႕ရမလား။’’

လူနာ။     ။‘‘ဘာျဖစ္လို႕လဲ၊ ဆရာ။ အဲဒီေလာက္မွ တကယ္ အခံရမခက္တဲ႕ဟာ။’’

သြားဆရာ၀န္။     ။‘‘အခု လူနာေစာင္႕ခန္းထဲမွာ လူနာေတြအမ်ားႀကီးပဲဗ်။ ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ ၅ နာရီတိတိ အလုပ္သိမ္းခ်ိန္ေလး ေက်ာ္မသြားေအာင္လို႕ပါဗ်ာ။’’

မင္းကအေကာင္းႀကီးပဲ...

သတင္းေထာက္တစ္ေယာက္က လူတစ္ေယာက္ကို သူ႕ရဲ႕၉၉ႏွစ္ျပည္႕ေမြးေန႕ပြဲမွာ အင္တာဗ်ဴးတယ္။ အင္တာဗ်ဴးအၿပီးမွာ သတင္းေထာက္က ေျပာလိုက္တယ္ ‘‘ခင္ဗ်ားရဲ႕ နွစ္၁၀၀ျပည္႕ေမြးေန႕အတြက္ ေနာက္နွစ္မွာျပန္လာေတြ႕ႏိုင္ဖို႕ ေမွ်ာ္လင္႕ပါတယ္။’’ 

အဲဒါကို အဘိုးႀကီးျပန္ေျဖလိုက္တာက ‘‘မလာႏိုင္မယ္႕အေၾကာင္း က်ဳပ္မျမင္မိပါလား။ ေမာင္ရင္က က်န္းမာေရး ေဒါင္ေဒါင္ျမည္ေနတာပဲဟာ။’’

ဒါမ်ိဳးလည္းရွိတတ္ပါလား...

စိုးရိမ္ပူပန္ေနတဲ႕ ခင္ပြန္းသည္တစ္ေယာက္က မနက္ ၃ နာရီႀကီးမွာ ဆရာ၀န္ကို ဖုန္းဆက္လာပါတယ္။

‘‘ေဒါက္တာရယ္...ကၽြန္ေတာ္႕အိမ္ကို အျမန္လာေပးပါဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ္႕မိန္းမ အူအတက္ေရာင္ေနလို႕ပါ။’’

‘‘မျဖစ္ႏိုင္ဘူး၊ သူ႕ကို ကာဘြန္နိတ္ဆိုဒါ နည္းနည္းတုိက္လိုက္ပါ။ ျပန္အိပ္ေပ်ာ္သြားပါလိမ္႕မယ္။’’

‘‘ဒါေပမယ္႕၊ ေဒါက္တာ၊ ဒီမွာ အရမ္းအသည္းအသန္ျဖစ္ေနလို႕ပါ။ ခ်က္ခ်င္းလာေပးပါဗ်ာ။’’

‘‘ဒီမွာ...လြန္ခဲ႕တဲ႕ ၃ႏွစ္ကပဲ က်ဳပ္ သူ႕ကို အူအတက္ေရာင္အတြက္ ခြဲေပးခဲ႕ရေသးတယ္။ ခင္ဗ်ား ဒုတိယ အူအတက္ဆိုတာ ၾကားဖူးလို႕လားဗ်။’’

‘‘ဒီမွာ...ေဒါက္တာ...ဒုတိယ မိန္းမဆိုတာေတာ႕ ၾကားဖူးမယ္ထင္ပါတယ္။’’

အညႊန္း...

လူနာတစ္ေယာက္က ေက်ာ္ၾကားတဲ႕အထူးကုဆရာ၀န္တစ္ေယာက္ရဲ႕ ေရာဂါစမ္းသပ္ခန္းထဲမွာ စိတ္လႈပ္ရွားစြာနဲ႕ ေစာင္႕ဆိုင္းေနပါတယ္။

အထူးကု။     ။‘‘က်ဳပ္ဆီမလာခင္ ဘယ္သူနဲ႕အရင္ျပခဲ႕ေသးလဲ။’’

လူနာ။     ။‘‘ေဒသခံအေထြေထြေရာဂါကုဆရာ၀န္နဲ႕ပါ။’’

အထူးကု။     ။‘‘အေထြေထြေရာဂါကုနဲ႕..ဟုတ္လား။ သက္သက္မဲ႕အခ်ိန္ျဖဳန္းတာပဲ။ ေျပာစမ္းပါဦး။ ဘယ္လိုအသံုးမက်တဲ႕ အႀကံေတြမ်ား ခင္ဗ်ားကိုေပးလိုက္လဲ။’’

လူနာ။     ။‘‘အထူးကုႀကီးဆီကို လာေတြ႕ဖို႕ေျပာလုိက္ပါတယ္။’’

ေသခ်ာေအာင္ေတာ႕ေျပာေပးပါ...

ပီတာက သူ႕ဆရာ၀န္ရဲ႕ ေဆးခန္းကို လာေတြ႕ဖို႕အခ်ိန္အတြက္ ဖုန္းေခၚပါတယ္။

ဖုန္းေျဖၾကားသူ ၀န္ထမ္းက ေျပာပါတယ္။ ‘‘စိတ္မေကာင္းပါဘူးရွင္၊ ရွင္႕ကို လာမယ္႕ႏွစ္ပတ္အတြင္းဘယ္လိုမွ အခ်ိန္မေပးႏိုင္ပါဘူး။’’

‘‘ဗ်ာ...အဲဒီအခ်ိန္ေလာက္ဆို က်ဳပ္ကေသေနေလာက္ၿပီဗ်။’’

‘‘ကိစၥမရွိပါဘူးရွင္။ ရွင္႕မိန္းမကသာ ကၽြန္မတို႕ကို အေၾကာင္းၾကားရင္ ခ်ိန္းထားတဲ႕အခ်ိန္ကို  ျပန္ဖ်က္ေပးပါ႕မယ္။’’

အေရးေပၚ...

ပင္ပန္းေနတဲ႕ဆရာ၀န္က ညလယ္ေခါင္ႀကီးၾကမွ လာတဲ႕ဖုန္းေၾကာင္႕ လန္႕ႏိုးသြားပါတယ္။

စိတ္ကေယာက္ကယက္ျဖစ္ေနတဲ႕ ငယ္ရြယ္တဲ႕မိခင္တစ္ေယာက္က အသနားခံေတာင္းပန္ေနပါတယ္။ ‘‘ေက်းဇူးျပဳၿပီးခ်က္ခ်င္းလာေပးပါ ေဒါက္တာ။ ကၽြန္မကေလးက သေႏၶတားေဆးကို မ်ိဳခ်လိုက္လို႕ပါရွင္။’’

ဆရာ၀န္လည္း အ၀တ္အစားျမန္ျမန္လဲလိုက္တယ္။ ဒါေပမယ္႕ သူအိမ္အေပါက္၀ကေနေတာင္ မထြက္ရေသးဘူး ဖုန္းတစ္ခါ ထပ္ျမည္လာတယ္။

‘‘ဆရာလာစ႐ာမလိုေတာ႕ပါဘူး’’ အမ်ိဳးသမီးက စိတ္သက္သာရာရတဲ႕ သက္ျပင္းခ်သံနဲ႕ ေျပာလိုက္ပါတယ္။ ‘‘ကၽြန္မေယာက်္ား ေနာက္ေဆးတစ္လံုး အခုပဲရွာလို႕ေတြ႕သြားလို႕ပါ။’’

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

ဒီဟာသေတြကိုေတာ႕ Rewa Mirpuri စုစည္းထားတဲ႕ Best of Humor စာအုပ္ထဲက ျပန္ေကာက္ႏႈတ္ၿပီး ဘာသာျပန္ထားတာပါ။

ေပ်ာ္႐ႊင္ၾကပါေစ...

ဦးေမာင္

၂၈-၀၂-၂၀၁၀ ေန႕လည္ ၀၁း၁၀

စိတ္ကိုျမွင္႕၍ျမင္႕ၾကေစ

     ဟားဗတ္တကၠသိုယ္ စိတ္ပညာပါေမာကၡ ရိုဇန္သယ္ဟာ ႂကြက္ျဖဴကေလးေတြကိုအသံုးခ်ၿပီး စိတ္၀င္စားစရာေကာင္းတဲ႕ ၀ကၤဘာေလွ်ာက္ စမ္းသပ္ခ်က္တစ္ခုကို လုပ္ခဲ႕ဖူးပါတယ္။

     စမ္းသပ္ခ်က္မတိုင္ခင္မွာ ႂကြက္ျဖဴကေလးေတြကို အုပ္စု ၃စုခြဲလိုက္ၿပီး စပ္းသပ္ခ်က္လုပ္မယ္႕လူအဖြဲ႕ ေအ၊ ဘီ၊ စီ ၃ဖြဲ႕ကို ခြဲေပးလိုက္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ႕ ေအအဖြဲ႕ကို ေျပာပါတယ္။ ‘‘မင္းတို႕ေတြ အရမ္းကံေကာင္းတယ္။ မင္းတို႕ကိုေပးတဲ႕ ႂကြက္ျဖဴေလးေတြက ပါေမာကၡေတြ အထူးတလည္ေရြးခ်ယ္ေပးထားၿပီး အႀကံကုန္ဥာဏ္ကုန္ေလ႕က်င္႕ေပးထားတဲ႕ ႂကြက္ကေလးေတြပဲ။ သူတို႕ကမ်ိဳးရိုးေကာင္းၿပီး ဥာဏ္လည္းအရမ္းထက္ၾကတယ္။ ဥာဏ္ရည္ဥာဏ္ေသြးက လူ႕ဦးေႏွာက္နီးနီးပဲ။ ဒါေၾကာင္႕ မင္းတို႕ ဒီႂကြက္ေလးေတြကို ေကာင္းေကာင္းျပဳမူဆက္ဆံရမယ္။ သူတို႕ရဲ႕စြမ္းရည္ကို အေကာင္းဆံုးအဆင္႕ျဖစ္လာေအာင္ မင္းတို႕ကအစြမ္းကုန္ႀကိဳးစားၿပီး ျမွင္႕တင္ေပးရမယ္။’’

     ဘီအဖြဲ႕ကိုေတာ႕ ဒီလိုေျပာပါတယ္။ ‘‘မင္းတို႕ရဲ႕ကံကေတာ႕ သာမန္ပါပဲ။ ဒီႂကြက္ျဖဴေလးေတြက  ႐ိုး႐ိုးႂကြက္ေလးေတြပဲ။ မ်ိဳး႐ိုးလည္းသာမန္ျဖစ္သလို ဥာဏ္ရည္လည္းသာမန္ပါပဲ။ မင္းတို႕က သူတို႕ကို သံုးေနၾကနည္းလမ္းေတြအတိုင္း ေလ႕က်င္႕ေပးရင္ရပါၿပီ။’’

     စီအဖြဲ႕ကိုက်ေတာ႕ ဒီလိုေျပာပါတယ္။ ‘‘မင္းတို႕ကေတာ႕ အလြန္႕အလြန္ကို ကံဆိုးတယ္။ ဒီႂကြက္ျဖဴေလးေတြဟာ တကယ္႕ကိုကံေခၾကပါတယ္။ သူတို႕က မ်ိဳး႐ိုးလည္းညံ႕ၿပီး ဥာဏ္ရည္လည္းအရမ္းနိမ္႕တယ္။ တကယ္႕ ႂကြက္ငတံုးေလးေတြပါပဲ။ မင္းတုိ႕ ဒီႂကြက္ေတြကို ဘာနည္းလမ္းပဲသံုးၿပီး ေလ႕က်င္႕ေပးပါေစ ရပါတယ္။ သူတို႕ရဲ႕ဗီဇကိုက သတ္မွတ္ၿပီးသားျဖစ္ေနၿပီပဲ။’’

     အဖြဲ႕သံုးဖြဲ႕က စမ္းသပ္ခ်က္လုပ္တဲ႕သူေတြဟာ ေျပာထားတဲ႕ၫႊန္ၾကားထားခ်က္အတိုင္း ႂကြက္ျဖဴေလးေတြကို အသီးသီးေလ႕က်င္႕ေပးၿပီးလို႕ တစ္လအၾကာမွာ ပါေမာကၡက အုပ္စုသံုးစုခြဲထားတဲ႕ ႂကြက္ျဖဴေလးေတြနဲ႕ စမ္းသပ္ခ်က္ေတြျပဳလုပ္ပါေတာ႕တယ္။ ေနာက္ဆံုးရလဒ္ေတြကေတာ႕ ေအအဖြဲ႕ရဲ႕ ႂကြက္ျဖဴေလးေတြဟာ ထင္ထားတဲ႕အတိုင္း ဥာဏ္ရည္အထက္ဆံုးျဖစ္ေနၾကပါတယ္။ ၀ကၤဘာကို ထြက္ႏိုင္တဲ႕အျပင္ ၾကာခ်ိန္က ကၽြမ္းက်င္သူေတြႀကိဳတင္ေမွ်ာ္လင္႕ထားတဲ႕အခ်ိန္ထက္ေတာင္ နည္းေနပါေသးတယ္။ ဘီအဖြဲ႕ရဲ႕ ႂကြက္ျဖဴေလးေတြကေတာ႕ စြမ္းေဆာင္ရည္သာမန္ပဲ ျဖစ္ေနၿပီး သူတို႕ထဲကတစ္၀က္ေလာက္သာ ၀ကၤဘာထဲက ထြက္ႏိုင္ၾကပါတယ္။ ၾကာခ်ိန္ကလည္း ကၽြမ္းက်င္သူေတြ ႀကိဳတင္ေမွ်ာ္လင္႕ထားတာထက္ အနည္းငယ္ပိုပါတယ္။ စီအဖြဲ႕ရဲ႕ႂကြက္ျဖဴေလးေတြကေတာ႕ ကံအဆိုးဆံုးပါ။ ၂ေကာင္သာ ၀ကၤဘာထဲကထြက္ႏိုင္ခဲ႕ၿပီး ၾကာခ်ိန္ကလည္း သည္းမခံႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ရွည္လ်ားလွပါတယ္။

     စမ္းသပ္မႈၿပီးသြားတဲ႕အခါမွာေတာ႕ ပါေမာကၡရိုဇန္သယ္က အဖြဲ႕အသီးသီးကို ေအးေဆးစြာနဲ႕ေျပာျပလိုက္ပါတယ္။ ‘‘အမွန္ေတာ႕ ဒီႂကြက္ျဖဴေလးေတြဟာ မ်ိဳး႐ိုးတို႕ဥာဏ္႐ည္တို႕ ဘာဆိုဘာမွ မကြဲျပားၾကပါဘူး။ သူတို႕က သာမန္ႂကြက္ျဖဴေလးေတြပါပဲ။ ငါက သူတို႕ကို အဖြဲ႕ ၃ဖြဲ႕ခြဲလိုက္တာ သက္သက္ပါပဲ။’’

     စမ္းသပ္ခ်က္လုပ္တဲ႕လူေတြဟာ မ်က္လံုးမ်က္ဆန္ျပဴးလို႕ ပါးစပ္အေဟာင္းသားျဖစ္ကုန္ၿပီး တစ္လအတြင္း ႂကြက္ျဖဴေလးေတြအေပၚ သူတို႕ျပဳမူဆက္ဆံပံုမ်ားကို ျပန္ေတြးမိကုန္ၾကပါေတာ႕တယ္။ ေအအဖြဲ႕ကလူေတြက သူတို႕ရဲ႕ႂကြက္ျဖဴေလးေတြကို အရမ္းတန္ဖိုးထားၾကပါတယ္။ သူတို႕က ႂကြက္ေလးေတြကို အစြမ္းကုန္ ျပဳစုေစာင္႕ေရွာက္ၾကပါတယ္။ ၿပီးေတာ႕ အတက္ႂကြဆံုးနဲ႕ ခက္ခဲေပ႕ဆိုတဲ႕နည္းလမ္းေတြနဲ႕ ဒီ‘စူပါႂကြက္’ေလးေတြကို ေလ႕က်င္႕ေပးခဲ႕ၾကပါတယ္။ ဒါ႕အျပင္ ဒီႂကြက္ကေလးေတြနဲ႕ အခ်ိန္မွန္သတ္မွတ္ၿပီး ‘ဘာသာစကားဖလွယ္’တာမ်ိဳးေတြကိုလည္း လုပ္ခဲ႕ၾကပါေသးတယ္။ ဘီအဖြဲ႕ကလူေတြကေတာ႕ သူတို႕႐ဲ႕ စမ္းသပ္ခံႂကြက္ကေလးေတြကို သာမန္အိမ္ေမြးတိ႐ိစာၦန္ေလးေတြလို ျပဳမူဆက္ဆံခဲ႕ၾကၿပီး သာမန္နည္းလမ္းေတြနဲ႕သာ ေလ႕က်င္႕သင္ၾကားေပးခဲ႕ၾကပါတယ္။ စီအဖြဲ႕က လူေတြကေတာ႕ သူတို႕ကံမေကာင္းတာကိုပဲ သက္ျပင္းခ်ေနခဲ႕ၾကပါတယ္။ မေမွ်ာ္လင္႕ပဲ တံုးအလြန္းတဲ႕ႂကြက္ကေလးေတြနဲ႕ႀကံဳရၿပီး ေလ႕က်င္႕ေပးစဥ္အခါမွာလည္း မူမမွန္တဲ႕လကၡဏာရပ္ေတြက ဒီႂကြက္ကေလးေတြဟာ ‘အတံုးတကာ႕အတံုး’ ေလးေတြဆိုတာ တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ ႀကံဳေတြ႕ခဲ႕ၾကရလို႕ပါ။ ဥပမာအားျဖင္႕ ၫႊန္ၾကားမႈကိုနားမေထာင္ျခင္း နဲ႕ အမွတ္အသားမရွိျခင္း စတာေတြျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင္႕ပဲ ဒီသနားစရာႂကြက္ကေလးေတြကို သူတို႕မၾကာခဏဆိုသလို ဆဲဆိုျငဴစူခဲ႕ၾကပါတယ္။ တခါတေလမွာ ေမ႕ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ၿပီး အစာမေႂကြးမိတဲ႕ နည္းလမ္းနဲ႕ ႂကြက္ကေလးေတြကို ဒဏ္ေပးခဲ႕ၾကပါတယ္။

     ပါေမာကၡရိုဇန္သယ္ဟာ ဒီစမ္းသပ္မႈကေလးကေနတဆင္႕ လူေတြကို တခုခုေျပာျပခ်င္တယ္ဆိုတာ ထင္ရွားလွပါတယ္။ ဥာဏ္ရည္ဥာဏ္ေသြး မကြာျခားေသာ္ျငားလည္း ျပဳမူေျပာဆိုဆက္ဆံခံရပံု မတူတဲ႕အခါမွာေတာ႕ (လူေတြ၊ တိရစာၦန္ေတြရဲ႕ အရည္အေသြး) အနိမ္႕အျမင္႕ဆိုတာ ေနာက္ဆံုးမွာ ကြဲျပားကုန္ႏိုင္ပါတယ္။ ဒီလိုဆိုရင္ျဖင္႕ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕လည္း  (မိမိနဲ႕သူတစ္ပါးအေပၚ) ဘယ္လိုသေဘာထားေတြနဲ႕ ျပဳမူဆက္ဆံသင္႕သလဲဆိုတာ စဥ္းစားသင္႕ၾကေၾကာင္းပါ။

သေဘာတရား။     ။ ။မိမိကိုယ္၌အပါအ၀င္ ေလာကလူသားတခုလံုးကို  မိမိရဲ႕ႀကိဳးပမ္းအားထုတ္မႈျဖင္႕ (ေကာင္းမြန္လာေအာင္) ေျပာင္းလဲသင္႕ၾကပါတယ္။ ဒါေၾကာင္႕ ထက္ျမက္တဲ႕လူတစ္ေယာက္ ျဖစ္ခ်င္တယ္ဆိုရင္ ထက္ျမက္တဲ႕လူေတြရဲ႕ စံခ်ိန္စံၫႊန္းေတြအတိုင္း မိမိကုိယ္ကို ေတာင္းဆိုၾကဖို႕ပါ။

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

ဒီဘာသာျပန္ရဲ႕ မူရင္းကေတာ႕ SMALL STORY, BIG PRINCIPLE လို႕ နာမည္ေပးထားတဲ႕ 小故事，大道理 စာအုပ္ထဲကပါ။ ဒီပံုျပင္ရဲ႕ မူရင္း ေခါင္းစဥ္ကေတာ႕ 罗森塔尔效应 (Pygmalion effect, or Rosenthal effect) ဆိုတာပဲျဖစ္ပါတယ္။

ပါေမာကၡရိုဇန္သယ္ရဲ႕ စမ္းသပ္မႈအၾကမ္းဖ်င္းေလးကို ပိုမိုေလ႕လာခ်င္သူမ်ားအေနနဲ႕ ေအာက္ပါလင္႕ခ္ကို သြားေရာက္ႏိုင္ေၾကာင္းပါ။ http://www.answers.com/topic/pygmalion-effect

ေပ်ာ္ရႊင္ၾကပါေစ

ဦးေမာင္

၂၁.၀၂.၂၀၁၀ ညေန ၀၅း၀၈

စြန္႕လႊတ္ျခင္းနဲ႕ေရြးခ်ယ္ျခင္း

     အေမရိကန္က မိုက္ကယ္လို႕ေခၚတဲ႕လူငယ္တစ္ေယာက္ဟာ တရုတ္ျပည္ကို လာေရာက္လည္ပတ္စဥ္မွာ တရုတ္မေလး ဟြမ္လိကို ျမင္ျမင္ခ်င္း ခ်စ္ခင္သြားပါတယ္။

     ၂ႏွစ္ေလာက္ပိုးပန္းၿပီးတဲ႕ေနာက္ ေနာက္ဆံုးမွာ ဟြမ္လိက  သေဘာက်သြားၿပီး  သက္ေသာင္႕သက္သာလုပ္ေနရတဲ႕ သူမရဲ႕အလုပ္ကိုထြက္လို႕ မိုက္ကယ္နဲ႕ အေမရိကားကို လိုက္သြားပါေတာ႕တယ္။

     မထင္မွတ္ထားမိတာက ပ်ားရည္စမ္းကာလေက်ာ္ကာစပဲရွိေသးတယ္၊ မုိက္ကယ္က သူမကို အလုပ္ထြက္လုပ္ဖို႕ ေတာင္းဆိုပါတယ္။ ‘‘ဒါလင္ရယ္၊ ကၽြန္မရွင္႕အတြက္ အလုပ္ကလည္းထြက္ခဲ႕တယ္။ ၿပီးေတာ႕ ေမြးရပ္ေျမကိုစြန္႕ၿပီး အေမရိကန္ကို လိုက္လာခဲ႕တယ္။ ကၽြန္မရွင္႕အတြက္ စြန္႕လႊတ္ခဲ႕တာေတြကို နားလည္ခံစားၿပီး ကၽြန္မကို ၃၊၄ႏွစ္ေလာက္ ရွာေကၽြးပါဦးလား’’ လို႕ ဟြမ္လိက ခၽြဲလိုက္ပါတယ္။ 

     ‘‘ဘာေျပာတယ္။’’ မိုက္ကယ္ အရမ္းအံ႕အားသင္႕သြားတယ္။ ‘‘ဒါကို ‘စြန္႕လႊတ္’ တယ္လို႕ ဘယ္ေျပာလို႕ျဖစ္မလဲ။ ဒါ မင္းရဲ႕ ေရြးခ်ယ္မႈကြ။ အာလံုးကို မင္းလိုလိုခ်င္ခ်င္နဲ႕ လုပ္ခဲ႕တာမဟုတ္ဘူးလား။’’

     ဒီစကားလည္းၾကားေရာ ဟြမ္လိဟာ မူးေမ႕မတတ္ျဖစ္သြားပါတယ္။ သူေတာ႕ လူကဲခတ္မွားၿပီလို႕ ထင္လိုက္မိတာေပါ႕။ ေနရာစိမ္းလူစိမ္းေတြနဲ႕ အေမရိကားမွာ အလုပ္မလုပ္ႏိုင္ဘူးလို႕ ေခါင္းမာမာနဲ႕ စိတ္ပိုင္းျဖတ္ထားတဲ႕အတြက္ေၾကာင္႕  ေနာက္၃၊၄လအၾကာမွာ မုိက္ကယ္က ကြာရွင္းျပတ္စဲဖို႕ ေျပာပါေတာ႕တယ္။

     ကြာရွင္းျပတ္စဲၿပီးေနာက္မွာ ဟြမ္လိဟာ အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ၾကာေအာင္ စိတ္ဓါတ္ေတြက်ဆင္းခဲ႕ပါတယ္။ မိုက္ကယ္ သူမအတြက္ ခြဲေပးခဲ႕တဲ႕ပစၥည္းေတြ သံုးလို႕ကုန္သြားတဲ႕အခါမွာေတာ႕ ကိုယ္႕၀မ္းကိုယ္ေက်ာင္းဖို႕ သူမ်ားအလုပ္ကို မလုပ္လို႕မရေတာ႕ပါဘူး။ မေမွ်ာ္လင္႕ထားမိတာက တျဖည္းျဖည္းနဲ႕ ကိုယ္႕ေျခေထာက္ေပၚကိုယ္ ေကာင္းေကာင္းရပ္တည္လာႏိုင္တာကိုပါ။ ေငြလည္းတျဖည္းျဖည္းနဲ႕ ျပန္စုမိလာပါေတာ႕တယ္။ 

     အဲဒီေဒသရဲ႕ ဓေလ႕စရိုက္နဲ႕လူေတြအေၾကာင္းနားလည္လာေတာ႕မွာပဲ အေမရိကန္လူမ်ိဳးေတြစိတ္ထဲမွာ တစ္ဖက္သားရဲ႕ေရြးခ်ယ္မႈကိုေလးစားတယ္ဆိုတဲ႕ အေျပာပဲရွိၿပီး တစ္ဖက္သားရဲ႕စြန္႕လႊတ္မႈကို ေက်းဇူးတင္တယ္ဆိုတဲ႕ အေျပာမ်ိဳး မရွိဘူးဆိုတာကို သူမသေဘာေပါက္လာပါတယ္။

     ဒါေၾကာင္႕ ေရြးခ်ယ္မႈေတြျပဳလုပ္တဲ႕အခါ ကိုယ္႕ရဲ႕စိတ္ထဲကစစ္မွန္တဲ႕ဆႏၵအတိုင္း လုပ္ဖို႕လိုပါတယ္။ တစ္ဖက္သူက ကိုယ္႕ကိုေက်းဇူးတင္လြန္းတဲ႕အတြက္ ကိုယ္႕ေရြးခ်ယ္မႈရဲ႕ ေနာက္ဆက္တြဲရလဒ္ေတြကို လံုး၀ တာ၀န္ယူမွာ မဟုတ္ပါဘူး။

     ကၽြန္ေတာ္တို႕အတြက္ေျပာရရင္လည္း သေဘာတရားက အတူတူပဲမဟုတ္ပါလား။

သေဘာတရား။     ။ မိမိေ႐ြးခ်ယ္မႈအတြက္ တျခားလူကို တာ၀န္မခံခိုင္းဖို႕ပါ။  မဟုတ္ရင္လည္း တျခားလူကို ကိုယ္႕အေပၚတာ၀န္မယူဘူးလို႕ သြားၿပီးအျပစ္မတင္ဖို႕ပါ။ ဒါ႕အျပင္ မိမိဖာသာေ႐ြးခ်ယ္ႏိုင္မႈနဲ႕ လြတ္လပ္မႈကို ဘယ္ေတာ႕မွ မစြန္႕လႊတ္ဖို႕ပါ။ သို႕မွသာ ခ်မ္းသာျခင္းအစစ္ကို လက္ပိုင္ရရ ဆုပ္ကိုင္ႏိုင္ၾကမွာပါ။

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

ဒီဘာသာျပန္ရဲ႕ မူရင္းကေတာ႕ SMALL STORY, BIG PRINCIPLE လို႕ နာမည္ေပးထားတဲ႕ 小故事，大道理 စာအုပ္ထဲကပါ။ ဒီပံုျပင္ရဲ႕ မူရင္း ေခါင္းစဥ္ကေတာ႕ 牺牲与选择 ဆိုတာပဲျဖစ္ပါတယ္။

ေပ်ာ္ရႊင္ၾကပါေစ

ဦးေမာင္

၁၈.၀၂.၂၀၁၀ ည ၁၁း၃၁

စြန္႕ဖို႕လိုေနတာက

     ၅ႏွစ္ျပည္႕ေမြးေန႕မွာ ညိဳညိဳေလးဟာ ပုလဲတုဆြဲႀကိဳးုေလးတစ္ကံုးကို လက္ေဆာင္ရခဲ႕ပါတယ္။ ဒီဆြဲႀကိဳးေလးကို ႀကိဳက္လြန္းလို႕ သူ႕မွာလက္ကမခ်ႏိုင္ပါဘူး။ ဘာအက်ႌပဲ၀တ္၀တ္ သူကေတာ႕ အဲဒီဆြဲႀကိဳးေလးကို လည္ပင္းမွာအၿမဲဆြဲထားတတ္ပါတယ္။ ညဘက္အိပ္ရင္လည္း ဆြဲႀကိဳးေလးကို ေခါင္းအံုးေဘးမွာ ထားၿပီးအိပ္ပါတယ္။ ၆ႏွစ္ျပည္႕ေမြးေန႕ေရာက္တဲ႕အထိ ဆြဲႀကိဳးေလးအေပၚ သူ႕ႏွစ္သက္မႈက ေလ်ာ႕မသြားပဲ တိုးလို႕သာလာပါတယ္။

     ‘‘ေမေမ၊ ဒီေန႕သမီးကို ဘာလက္ေဆာင္ေပးမွာလဲဟင္။’’ ညိဳညိဳေလးက သူ႕အေမကို ေမးလိုက္ပါတယ္။

     မေအက ခါးေလးကိုင္းၿပီး သူ႕ရဲ႕ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ႕မ်က္ႏွာေလးေပၚမွာ နဖူးေလးအပ္လို႕ ‘‘သမီးေလးရယ္၊ ေမေမက သမီးေလးကို အရမ္းလွတဲ႕ လက္ေဆာင္ေလးတစ္ခုေပးရမွာေပါ႕။ ဒါေပမယ္႕ သမီးရဲ႕ ပုလဲဆြဲႀကိဳးေလးနဲ႕ေတာ႕ အလဲအလွယ္လုပ္မွရမယ္။’’

     ဒါကိုလည္းၾကားေရာ ညိဳညိဳေလးရဲ႕ မ်က္လံုးအိမ္ထဲမွာ တမုဟုတ္ခ်င္းပဲ မ်က္ရည္ေလးေတြေ၀႕လာတာေပါ႕။ ‘‘မျဖစ္ဘူး၊ ေမေမရဲ႕။ သမီးဒီဆြဲႀကိဳးေလးကို အရမ္းႀကိဳက္တာေမေမလည္းသိတာပဲ။ သမီး တျခားဟာနဲ႕ အလဲအလွယ္လုပ္မယ္ေလ၊ ရမလား။’’

     ‘‘မရဘူးကြယ္။’’ မေအရဲ႕ေလသံက အရမ္းႏူုးညံ႕ေပမယ္႕ ခုိင္မာျပတ္သားလွပါတယ္။

     ‘‘သမီးရဲ႕ ဆင္ျဖဴရုပ္ကေလး ေမေမ႕ကို ေပးမယ္ေလ။ အဲဒါေလးက သမီးအရမ္းႀကိဳက္တဲ႕ ကစားစရာေလး။ ဟို မင္းသမီးဂါ၀န္လွလွေလးကိုလည္း ေမ႕ေမ႕ကိုေပးလို႕ရတယ္.......’’ ညိဳညိဳေလးက ပူပန္စိတ္ကေလးနဲ႕ ေျပာေနရွာပါတယ္။

     ‘‘မရဘူးကြယ္၊ ေမေမက သမီးရဲ႕ ဆြဲႀကိဳးကိုပဲလိုခ်င္တာ။’’ မေအက ေခါင္းခါၿပီး ထပ္ေျပာလိုက္ပါတယ္။

     ညိဳညိဳေလး အသံတိတ္သြားတယ္။ ေတာက္ပတဲ႕ မ်က္ရည္လံုးေလးေတြက မ်က္ႏွာေပၚမွာ တလံုးၿပီးတလံုး လိမ္႕ဆင္းလာပါေတာ႕တယ္။ ခဏေလာက္ အသံတိတ္ေနၿပီးမွ ေနာက္ဆံုးမွာ ညိဳညိဳေလးက လည္ပင္းကပုလဲဆြဲႀကိဳးေလးကို ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ျဖဳတ္လိုက္ၿပီးေတာ႕ လက္ေလးႏွစ္ဖက္နဲ႕ သူ႕အေမကို ေပးလိုက္ပါတယ္။

     ‘‘သမီးေလး..ေရာ႕၊ ဒါကေမေမ သမီးကို ေပးတဲ႕ လက္ေဆာင္။’’ မေအရဲ႕ အသံက အနည္းငယ္ ဆို႕နင္႕ေနပါတယ္။

     ညိဳညိဳေလးက ေျဖးေျဖးျခင္းေခါင္းေမာ႕လုိက္ပါတယ္။ သူ႕အငိုမ်က္လံုးေလးထဲမွာ လွပေသသပ္တဲ႕ ဗူးေလးတခု ေပၚလာပါတယ္။ အထဲမွာေတာ႕ ညက္ေညာစင္ၾကယ္ၿပီး ၿပိဳင္ဘက္ကင္းေအာင္လွတဲ႕ ပုလဲဆြဲႀကိဳးေလးတစ္ကံုး။ ဒါကေတာ႕ ပုလဲအစစ္ပါ။

     လတ္စသတ္ေတာ႕ မေအက သမီးျဖစ္သူ ပုလဲတုဆြဲႀကိဳးေလးကို စြန္႕လႊတ္ရဲတဲ႕အခ်ိန္အထိ တမင္ေစာင္႕ၿပီးေတာ႕မွ ပုလဲအစစ္ဆြဲႀကိဳးေလးကို ေပးခဲ႕တာကိုး။

သေဘာတရား။     ။ ရတနာအတုကိုစြန္႕မွ ရတနာအစစ္ကိုရမွာပါ။ တန္ဖိုး စစ္စစ္မွန္မွန္မ႐ွိတဲ႕အရာေတြကို ကိုယ္႕ဘ၀ထဲမွာထားမယ္ဆိုရင္ တကယ္တန္ဖိုးစစ္မွန္တဲ႕အရာေတြက ေရာက္လာႏိုင္ေတာ႕မွာမဟုတ္ပါဘူး။ (စြဲလမ္းမႈေတြနဲ႕လိုခ်င္ေနတဲ႕ မစစ္မွန္တဲ႕အရာေတြကို) နာၾကင္မႈကိုၿမိဳသိပ္ၿပီး ျဖတ္ႏိုင္မွ (စစ္မွန္တာေတြကို) ပိုၿပီးရလာႏိုင္ၾကမွာပါ။

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

ဒီဘာသာျပန္ရဲ႕ မူရင္းကေတာ႕ SMALL STORY, BIG PRINCIPLE လို႕ နာမည္ေပးထားတဲ႕ 小故事，大道理 စာအုပ္ထဲကပါ။ ဒီပံုျပင္ရဲ႕ မူရင္း ေခါင္းစဥ္ကေတာ႕ 妞妞的项链 ဆိုတာပဲျဖစ္ပါတယ္။

ေပ်ာ္ရႊင္ၾကပါေစ

ဦးေမာင္

၁၈.၀၂.၂၀၁၀ ည ၁၀း၁၃

ဘာသာျပန္ျခင္း

     [ကၽြန္ေတာ္သည္ ဘာသာအနည္းငယ္မွ်သာျပန္ဖူးပါသည္။ ဘာသာျပန္ကၽြမ္းက်င္သူလည္းမဟုတ္ပါ။ ဘာသာေကာင္းမြန္စြာျပန္တတ္ရန္ ႀကိဳးပမ္းေနသူတစ္ဦးသာျဖစ္ပါသည္။ မိမိ ခံစားခဲ႕ရ ႀကံဳခဲ႕ရသည္မ်ားကို ျပန္လည္ေဖာက္သည္ခ်ျခင္းသာျဖစ္ပါသည္။ အေရးမေတာ္၍ ဆရာႀကီးပံုေပါက္ခဲ႕ေသာ္ နားလည္မႈျဖင္႕ ခြင္႕လႊတ္ေပးၾကေစလိုပါသည္။]

     ဘာကိစၥမဆို လြယ္တယ္လို႕ေတြးရင္လြယ္ပါတယ္။ ခက္တယ္လို႕ေတြးရင္လည္း ခက္ေနႏိုင္ပါတယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္တကယ္ လုပ္ၾကည္႕တဲ႕အခါ အခက္အခဲကေတာ႕ အနည္းနဲ႕အမ်ားဆိုသလို ေတြ႕လာႏိုင္ပါတယ္။

     အဲဒီေတာ႕ ဘာသာျပန္ျခင္းအေပၚ ဘယ္လိုသေဘာထားၾကပါမလဲ။ ဘာသာျပန္တာဟာ လြယ္ကူပါသလား? ဒီေမးခြန္းကို ကၽြန္ေတာ္တို႕ႀကိဳးစားၿပီး ေျဖၾကည္႕ၾကရေအာင္လားဗ်ာ။

     ကၽြန္ေတာ္ ဘာသာျပန္မလုပ္ခင္တုန္းက ဟုိစာအုပ္ဘာသာျပန္ခ်င္သလိုလို၊ ဒီစာအုပ္ဘာသာျပန္ခ်င္သလိုလိုနဲ႕ ဘယ္ဟာမွ ဟုတ္တိပတ္တိ မစျဖစ္ခဲ႕ပါဘူး။ စဖို႕ႀကိဳးစားခဲ႕တိုင္း ဟုိဟာမသိ ဒီဟာမသိနဲ႕ တိုးလိုးတန္းလန္းရပ္သြားခဲ႕တာခ်ည္းပါပဲ။ အေၾကာင္းျပခ်က္ကလည္း စံုမွစံု။ အဘိဓါန္လွန္ရမွာပ်င္းတာရယ္။ တျခားစာႀကီးေပႀကီးေတြကို မ်ားမ်ားဖတ္မွ ဘာသာျပန္ရတာ ပိုေကာင္းမယ္ဆိုတာေတြ။ ခါးနာတာနဲ႕။ ေခါင္းကိုက္တာနဲ႕။ ဒီထက္အေရးႀကီးတာေတြ လုပ္ေနရတာနဲ႕။  ေပးလည္းေပးႏိုင္လြန္းတဲ႕ ဆင္ေျခေတြ။ (ဒီေန႕အထိလည္း ကိုယ္မလုပ္ခ်င္တာေတြကို ဆင္ေျခမ်ိဳးစံုေပးတုန္းပါပဲ။)

     တကယ္႕တကယ္ အေနာက္ကတြန္းအားနဲ႕ အလုပ္သေဘာလည္းဆန္လာေရာ အဲဒါေတြကို အကုန္ေဘးပံုရေတာ႕တာပဲ။ ပ်င္းပ်င္းမပ်င္းပ်င္း အဘိဓါန္လွန္။ ေရာခ်လို႕မွမရတာ။ တျခားစာေတြလည္းမဖတ္အားပါဘူး။ ကိုယ္ဘာသာျပန္ရမယ္႕ဟာကိုပဲ ထပ္ျပန္တလဲလဲ ၾကည္႕ေနရတာ။ ခါးနာလည္းလုပ္၊ ေခါင္းကိုက္လည္းလုပ္။ ဒီထက္အေရးႀကီးတာမရွိ။ ဒါကအေရးအႀကီးဆံုးပဲ။  အဲဒီလိုအခါမ်ိဳးၾကမွ ဆရာေတာ္ႀကီးတစ္ပါးမိန္႕ခဲ႕ဖူးတဲ႕စကားေလးနဲ႕ ကိုယ္႕ကိုယ္ကို တြန္းရတာေပါ႕။ ‘‘လုပ္ခ်င္ခ်င္မလုပ္ခ်င္ခ်င္ ေပလုပ္’’ ဆိုတာ။ (တရားက်င္႕တဲ႕ေနရာမွာအသံုးခ်ဖို႕ မိန္႕ခဲ႕ပံုရပါတယ္။)

    လူတိုင္းသိၾကပါတယ္။ ဘာသာျပန္လုပ္ငန္းရဲ႕ ပထမဆံုးအခက္အခဲက ကိုယ္ကိုင္တြယ္ရတဲ႕ ဘာသာစကားကို ေ၀ါဟာရ မကၽြမ္းက်င္တာပါ။ ဒါကေတာ႕ ဘာသာရပ္ဆိုင္ရာစာအုပ္ေတြ၊ အဘိဓါန္ေတြကို အားကိုးရင္ ေျပလည္ႏိုင္ပါတယ္။ ကိုယ္နဲ႕စိမ္းတဲ႕နယ္ပယ္အေၾကာင္း ဘာသာျပန္တုန္းကဆို ငိုေတာင္ငိုခ်င္တယ္။ တစ္လံုးမွ ကိုယ္နဲ႕မရင္းႏွီးဘူး။ ေနာက္ဆံုး သူငယ္ခ်င္းဆီက ဘာသာရပ္ဆိုင္ရာအဘိဓါန္ ၂အုပ္၃အုပ္ေလာက္ ငွားလို႕ရေတာ႕မွပဲ စိတ္ထဲ နည္းနည္းေပါ႕သြားေတာ႕တယ္။ ဒါေတာင္မွ အဘိဓါန္ထဲမွာ ကုိယ္ရွာခ်င္တာ အကုန္မရွိပါဘူး။

     ဒုတိယကေတာ႕ ဘာသာစကားအခက္အခဲမရွိဘူးထားဦး၊ ဆီေလ်ာ္တဲ႕ေ၀ါဟာရနဲ႕ ဖလွယ္ႏိုင္ေရးကခက္ျပန္ေရာ။ အေျခအေနနဲ႕ လိုက္ေလ်ာညီေထြျဖစ္ေအာင္  ေ၀ါဟာရေတြ ေျပာင္းသံုးရပါတယ္။ ခပ္တည္တည္ ခပ္ခန္႕ခန္႕ ျပန္ရမွာလား။ ဟာသသံေလးေႏွာၿပီးျပန္ရမွာလား။ ေလသံအေနအထား၊ ဇာတ္ေကာင္စရိုက္၊ ဇတ္လမ္းအေျခအေန၊ ေခတ္အခါကာလ၊ ေနာက္ခံဆင္း(Scene) စတာေတြနဲ႕ကိုက္ညီေအာင္ ေ၀ါဟာရတစ္လံုးထဲကိုပဲ အသံုးအႏႈံးအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႕ အလိုက္သင္႕ေျပာင္းလဲသံုးႏႈံးေပးရပါတယ္။ 

     တတိယကေတာ႕ ေျပျပစ္တဲ႕၀ါက်ေလးေတြ၊ စာပိုဒ္ေလးေတြ၊ စကားေလးေတြရလာဖို႕ပါ။ သဒၵါပိုင္းလို႕ေျပာႏိုင္ပါတယ္။ စာေတြစကားေတြက ေထာင္႕ေထာင္႕ႀကီးေတြျဖစ္ေနရင္ အရမ္းသိသာပါတယ္။ အဲဒီမွာ ေဘးလူအကူအညီ ယူရေတာ႕တာပါပဲ။ ကုိယ္ျပန္ထားတဲကဟာကို ကိုယ္႕ဖာသာျပန္ဖတ္ရင္ေတာ႕ ဟုတ္ေနသလိုလို။ သူမ်ားကို အကူအညီေတာင္းၿပီး ျပန္ဖတ္ခိုင္းေတာ႕မွ တမ်ိဳးႀကီးျဖစ္ေနတတ္ပါတယ္။ ဒါကိုေတာ႕ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ စာမ်ားမ်ားဖတ္ရင္ ေျဖရွင္းလို႕ ရႏိုင္ပါတယ္။

     စတၱဳထၳကေတာ႕ လူမ်ိဳးေတြရဲ႕ ယဥ္ေက်းမႈနဲ႕ သူတို႕ရဲ႕ ကိစၥရပ္ေတြအေပၚျမင္ၾကပံုပါ။ အထူးသျဖင္႕ ဟာသဘာသာျပန္ တခ်ိဳ႕ကိုဖတ္ၿပီး မရယ္ရတဲ႕အခါ တခုခုသိဖို႕လိုေနေၾကာင္း သတိထားမိၾကမွာပါ။ ဟာသက ရယ္စရာမေကာင္းလို႕ မဟုတ္ပါဘူး။ ကိုယ္က သိထားရမယ္႕ ယဥ္ေက်းမႈထံုးတမ္းေတြကို မသိထားတာေၾကာင္႕လည္း ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။

     ပဥၥမကေတာ႕ က်င္လည္းက်က္စားရာ နယ္ပယ္အသိုင္းအ၀ိုင္းပါ။ ေရွ႕ေနေလာက၊ စီးပြားေရးေလာက၊ ဆရာ၀န္ေလာက စသျဖင္႕ သူတို႕ေတြရဲ႕ေလာကမွာ အသံုးမ်ား လူသိမ်ားတဲ႕ ေ၀ါဟာရနဲ႕ အေၾကာင္းအရာေတြပါ။ ဒါေတြကေတာ႕ စာစံုဖတ္၊ လူစံုေပါင္းမွ ရလာႏိုင္မယ္႕ ဗဟုသုတေတြပါ။

     ဆဌမကေတာ႕ ဘာသာစကားကိုယ္၌ပါ။ ဒါကေတာ႕ ပိုၿပီးခက္ခဲတဲ႕အပိုင္းပါ။ စာေပမတူတဲ႕အတြက္ ျဖစ္လာတဲ႕အခ်က္ပါ။ ဒါေတြကိုေတာ႕ နီးနီးစပ္စပ္ ကိုယ္႕စာေပအသံုးအႏႈံးမ်ိဳးရေအာင္ပဲ ျပန္ႏိုင္ပါတယ္။ ဥပမာ စကားပံုလိုဟာမ်ိဳးေတြပါ။ တခါတေလမွာ ဖလွယ္စရာမရွိေလာက္ေအာင္ ကြဲျပားလွပါတယ္။

     သတၱမကေတာ႕ ေ၀ါဟာရအက်စ္အေဖာင္းပါ။ တခါတေလမွာ ဘာသာျပန္ရင္ ကိုယ္႕ဘာသာစကားကိုယ္ ဖလွယ္လိုက္ၿပီးတဲ႕အခါ သူက စာတစ္ေၾကာင္း ကိုယ္က စာႏွစ္ေၾကာင္း၊ သူကစာတစ္မ်က္ႏွာ ကိုယ္က စာႏွစ္မ်က္ႏွာေလာက္ျဖစ္ေနတတ္ပါတယ္။ သူက စကားတစ္ခြန္း ကိုယ္က သံုးေလးခြန္းျဖစ္ေနတတ္ပါတယ္။ သူက တစ္သံထဲထြက္ၿပီး ကိုယ္႕က်မွ အသံသံုးေလးသံေလာက္ထြက္ေနတာပါ။

     အ႒မကေတာ႕ သူတိုမွာ ဒီလိုသံုးေပမယ္႕ မိမိဘာသားစကားမွာ ဘယ္လိုသံုးသလဲဆုိတာ ေလ႕လာရတာပါ။ ဒီအခ်က္ဟာ ေတာ္ေတာ္ ဒြိဟပြားစရာပါပဲ။ ကၽြန္ေတာ္ သူမ်ားဘာသာျပန္ေလးေတြကို စဖတ္တုန္းက စာထဲမွာေရးထားတဲ႕ ေ၀ါဟာရကိုက်ေတာ႕မျပန္ဘဲနဲ႕ မပါတဲ႕ေ၀ါဟာရကိုေတာ႕ ထည္႕သံုးထားတာ သတိထားမိပါတယ္။ ကိုယ္က အထင္ေတာင္တစ္မ်ိဳးေရာက္ခဲ႕မိေသးတယ္။ တိုက္ရိုက္ဖလွယ္လိုက္ရင္ ေျပေျပျပစ္ျပစ္ေတာ႕ ရလာႏိုင္ေကာင္းေပမယ္႕ ကိုယ္႕အသံုး ကိုယ္႕အေျပာမဟုတ္တဲ႕အတြက္ ေထာင္႕ေထာင္႕ႀကီးျဖစ္ေနတယ္ဆိုတဲ႕ ခံစားခ်က္ႀကီးက အပိုပါေနေတာ႕မွာပါ။ ဒါေပမယ္႕ ဆီေလ်ာ္ေအာင္၊ အာေဘာ္မိေအာင္၊ ေျပျပစ္ေအာင္ စတာေတြအတြက္ free ရမ္းလုပ္လို႕လည္းမရႏိုင္ပါဘူး။ ခ်ိန္ဆမႈအမ်ားႀကီးလိုအပ္လာပါတယ္။ ဒီအခ်က္ကိုေတာ႕ ဘာသာျပန္သက္ရင္႕ေနတဲ႕ ဆရာသမားႀကီးမ်ားရဲ႕ ဘာသာျပန္ေတြကို ျပန္ေလ႕လာတာရယ္ ၊ မိမိကိုယ္တိုင္ ဘာသာျပန္သက္ရင္႕လာတာရယ္ကလြဲလို႕ တျခားျဖတ္လမ္းမရွိႏိုင္ဘူးလို႕ထင္မိပါတယ္။

     ဒီအခက္အခဲေတြအေၾကာင္းကို ကၽြန္ေတာ္ေျပာေနရျခင္းမွာ ရည္ရြယ္ခ်က္ရွိပါတယ္။ ဘာသာျပန္တာဟာ လြယ္ကူသလားဆိုတဲ႕အခ်က္ပါ။ ပထမဆံုးက နိဒါန္းကိုျပန္ေကာက္ၾကည္႕ဖို႕ပါ။ 

     

     ဘာသာျပန္နဲ႕ ႏိႈင္းယွဥ္ရရင္ ကုိယ္႕စိတ္ထဲ ကိုယ္႕ေခါင္းထဲမွာ ရွိေနတဲ႕ ခံစားခ်က္ေတြ အေတြးေတြကို သိပ္မနက္နဲရင္ အလြယ္တကူေရးခ်လို႕ရႏိုင္မွာပါ။ ဘာသာျပန္ကေတာ႕ အဲဒီေလာက္ မလြယ္ဘူးလို႕ ထင္မိပါတယ္။ ဘာသာစကားေပါင္းကူးတံတားကို အဆင္ေျပေျပခင္းေပးဖို႕ တာ၀န္တစ္ရပ္ အပိုရွိလာပါတယ္။ မူရင္းစာေရးသူရဲ႕ အာေဘာ္နဲ႕ ဆိုလိုရင္းကို မတိမ္းမေစာင္းပဲ ထပ္တူျပဳေပးႏိုင္ဖို႕ တာ၀န္ကိုလည္း ယူထားရပါတယ္။ အေပ်ာ္ဖတ္စာေပေတြ၊ ပံုတိုပတ္စေတြကို ဘာသာျပန္ရင္ ဒီေလာက္ ဒုကၡခံဖို႕လိုခ်င္မွလိုမွာပါ။ ဒါေပမယ္႕ သမိုင္းဘာသာျပန္၊ သတင္းဘာသာျပန္၊ ေဆာင္းပါးဘာသာျပန္၊ အက္ေဆးဘာသာျပန္ စတဲ႕ နက္နဲတဲ႕အပိုင္းေတြကို ဘာသာျပန္ရင္ေတာ႕ အထက္ပါအခ်က္ေတြကို ဂရုျပဳဖို႕လိုအပ္လာပါလိမ္႕မယ္။

     ဘာသာျပန္တတ္ၾကပါေစ။

ေပ်ာ္႐ႊင္ၾကပါေစ

ဦးေမာင္

၁၁-၀၂-၂၀၁၀ ည ၁၂း၄၉