၁ ေဒၚလာနဲ႕ အရိုးရွင္းဆံုးသီအိုရီ

  

     ၁၉၃၅ ခုႏွစ္မွာပါ။ အေမရိကန္ဟာ ဘယ္တုန္းကမွ မျဖစ္ခဲ႕ဖူးတဲ႕ စီးပြားေရးပ်က္ကပ္ႀကီး ဆိုက္ေရာက္ေနခ်ိန္ေပါ႕။ အဲဒီတုန္းက အသက္ ၁၀နွစ္ျပည္႕ကာစ အာသာေလးက ကုန္ကားႀကီးတစ္စီးေပၚမွာ အလုပ္လုပ္ရပါတယ္။ သူ႕တာ၀န္ကေတာ႕ ေန႕စဥ္ေန႕တိုင္း ကုန္ဆိုင္ေပါင္း ၁၀၀ နီးပါးအတြက္ အထူးစားေသာက္ကုန္ေတြကုိ ပို႕ေပးရတာပါ။ ဒီအလုပ္က အရမ္းပင္ပန္းပါတယ္။ ေန႕စဥ္ ၁၂-နာရီ ေလာက္လုပ္မွ ဟမ္ဘာဂါတစ္လံုး၊ အေအးတစ္ခြက္နဲ႕ ေဒၚလာ ျပား-၅၀ပဲရပါတယ္။ ဒီေလာက္ပဲရတဲ႕အျပင္၊ ျဖစ္ျဖစ္ညွစ္ညွစ္နဲ႕ အသက္ဆက္ရွင္လို႕ရေနေသးတဲ႕ဒီအလုပ္က ေန႕တိုင္းရွိတာလည္းမဟုတ္ျပန္ဘူး။  စားေသာက္ကုန္ပို႕စရာမရွိတဲ႕ေန႕ေတြမွာ အာသာေလးဟာ အသက္ဆက္ဖို႕အတြက္တြန္းအားနဲ႕ လမ္းေထာင္႕က သၾကားလံုးဆိုင္မွာ ေတာက္တိုမယ္ရသြားလုပ္ရပါတယ္။

     တစ္ရက္မွာ သူေဌးက အာသာကို လြတ္သြားတာသိပ္မၾကာေသးတဲ႕ ဂိုေဒါင္ထဲမွာ သန္႕ရွင္းေရးသြားလုပ္ခိုင္းပါတယ္။ အဲဒီမွာ စားပြဲေအာက္ကေန သူ ၁-ေဒၚလာ ေကာက္ရသြားတယ္။ အခုလို စီးပြားေရးေတြမၿငိမ္မသက္ျဖစ္ေနတဲ႕အခါကာလမွာ တေန႕မွ ျပား-၅၀ေလာက္ပဲ ရွာႏုိင္တဲ႕၊ အသက္ ၁၀-ႏွစ္ျပည္႕ကာစ ကေလးတစ္ေယာက္အတြက္ေတာ႕ ၁-ေဒၚလာဆိုတာ ေသးေသးမႊားမႊားပမာဏေတာ႕ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေပမယ္႕ အာသာေလးဟာ ေတြေ၀မႈအလ်ဥ္းမရွိပဲနဲ႕ ပိုက္ဆံကို ဆိုင္ပိုင္ရွင္သူေဌးဆီအပ္လိုက္ပါတယ္။

     အဲဒီေဒၚလာတန္ကို ရလိုက္တဲ႕အခိုက္မွာပဲ သူေဌးက ၿပံဳးတယ္။ သူက အာသာေလးရဲ႕ ပုခံုးႏွစ္ဖက္ကို ကိုင္ရင္းနဲ႕ ေျပာလိုက္တယ္။ ‘‘ေကာင္ေလး၊ ပိုက္ဆံကို အဲဒီမွာ ငါတမင္ထားထားတာကြ။ ရည္ရြယ္ခ်က္ကေတာ႕ မင္းဟာယံုၾကည္လို႕ရႏိုင္မလားဆိုတာ စမ္းသပ္ဖို႕ပဲ။ ငါက ရိုးသားတဲ႕ဆိုင္၀န္ထမ္းတစ္ေယာက္ကို ေရရွည္ ခန္႕ထားခ်င္လို႕ပါ။’’

     ဒီလိုနဲ႕ပဲ အာသာေလးဟာ လစာျမင္႕ၿပီး ေတာ္ေတာ္ေလးတည္ၿငိမ္တဲ႕အလုပ္တစ္ခုကို ရလိုက္ပါတယ္။ ဒီအလုပ္ကို သူအထက္တန္းေအာင္တဲ႕အထိ တစ္ေလွ်ာက္လံုးလုပ္ခဲ႕ပါတယ္။ တိုင္းျပည္ရဲ႕စီပြားေရး အၾကပ္တည္းဆံုးကာလမွာ အလုပ္ေကာင္းတစ္ခုကိုရၿပီး ဆက္ထိန္းထားလာႏိုင္ခဲ႕တာဟာ သူ႕ရဲ႕ရိုးသားပြင္႕လင္းမႈေၾကာင္႕လို႕ ေျပာလို႕ရပါတယ္။

     ေနာက္ပိုင္းနွစ္ေတြမွာလဲ အရြယ္ေရာက္လာတဲ႕အာသာဟာ စားပြဲထိုး၊ ကားပါကင္ေစာင္႕၊ အခန္းသန္႕ရွင္းေရးသမား စသည္ျဖင္႕ အလုပ္မ်ိဳးစံုလုပ္ခဲ႕ဖူးပါတယ္။ ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ႕ သူဟာ ရိုးသားမႈနဲ႕ ယံုၾကည္ရမႈကိုအားကိုးၿပီး ကုန္ကားေတြနဲ႕ကုန္ပစၥည္းသယ္ယူပို႕ေဆာင္ေရး လုပ္ငန္းကို လုပ္ကိုင္ခဲ႕ပါတယ္။ ဒီလုပ္ငန္းဟာ ၄ႏွစ္ဆက္တိုက္အ႐ႉံးေပၚၿပီး ေနာက္ဆံုးမွာေတာ႕ (အပင္ပန္းခံအၿငိဳၿငင္ခံလုပ္ခဲ႕ရတဲ႕) ေမွ်ာ္လင္႕ခ်က္မဲ႕ကာလကို ေက်ာ္ျဖတ္ႏိုင္ခဲ႕ၿပီး အတက္လမ္းကို စတင္ႏိုင္ခဲ႕ပါတယ္။

     ေနာင္မွာေတာ႕ အာသာ.အင္ပေရတိုး(Arthur-Imperatore)ဟာ နယူးဂ်ာစီ(New-Jersy) -မဟက္တန္(Mahattan) ပို႕ေဆာင္ေရးလုပ္ငန္းရဲ႕ ပိုင္ရွင္လည္းျဖစ္၊ ေအ-ပီ-တီပို႕ေဆာင္ေရးကုမၸဏီရဲ႕ အမႈေဆာင္ခ်ဳပ္လည္းျဖစ္လာခဲ႕ပါတယ္။ 

**(ဘာသာျပန္စာအုပ္ထဲမွာေတာ႕ A-P-T Transport လုိ႕ ေျပာထားတယ္။ ရွာလို႕ေတြ႕တာေတာ႕ A-P-A Transport Corp. ပါ။ ဘယ္ဟာအမွန္လဲဆိုတာ ဦးေမာင္လည္းမေျပာတတ္ပါ။ ေအာက္မွာေပးထားတဲ႕ Link ႏွစ္ခုကို ယွဥ္ဖတ္ၾကည္႕ႏိုင္ပါတယ္။) 

သေဘာတရား။     ။ ။လုပ္ႏိုင္စြမ္းရည္ရွိတဲ႕လူေတြက ဒုနဲ႕ေဒးပါ။ ဒါေပမယ္႕ ယံုၾကည္မႈရႏိုင္တဲ႕လူကေတာ႕သိပ္မမ်ားလွပါဘူး။ သူတပါးရဲ႕ ယံုၾကည္မႈကို မိမိရဲ႕ရိုးသားမႈနဲ႕ စစ္မွန္စြာရယူၿပီးမွသာ တျခားအခြင္႕အေရးအေျမာက္အျမားကို ရႏိုင္မွာပါ။ ဒါမွသာ မိမိရဲ႕အနာဂါတ္အတြက္ အကူအညီေတာင္းခံဖို႕ လူအေျမာက္အျမားကို စြဲေဆာင္ႏိုင္မွာပါ။

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

ဒီဘာသာျပန္ရဲ႕ မူရင္းကေတာ႕ SMALL STORY, BIG PRINCIPLE လို႕ နာမည္ေပးထားတဲ႕ 小故事，大道理 စာအုပ္ထဲကပါ။ ဒီပံုျပင္ရဲ႕ မူရင္း ေခါင္းစဥ္ကေတာ႕ 一美元的效益 ဆိုတာပဲျဖစ္ပါတယ္။

ေလ႕လာႏိုင္ရန္အတြက္ပါ။ http://en.wikipedia.org/wiki/A-P-A_Transport_Corp.

http://www.apttransport.com/terminalscontactinfo/management.html

ေပ်ာ္ရႊင္ၾကပါေစ

ဦးေမာင္

၁၃.၀၃.၂၀၁၀ ည ၁၂း၂၈