တေယာတစ္လက္ရဲ႕ ေလလံ...

     ေလလံပြဲမွာ ေလလံပစ္သူ အလုပ္မ်ားေနတဲ႕အခ်ိန္။ ေနာက္ေလလံပစ္ေပးရမယ္႕ ပစၥည္းတစ္ခုကို ေစ်းေခၚဖို႕ ယူလိုက္တဲ႕အခိုက္ သူ႕မ်က္ႏွာမွာ ေလွာင္ေျပာင္သေရာ္လိုတဲ႕ အၿပံဳးတစ္ခ်က္ လက္သြားပါတယ္။ ဒီလို စုတ္စုတ္ျပတ္ျပတ္နဲ႕ တေယာတစ္လက္ကုိ ေလလံပစ္တာ ဘာမ်ားစိတ္၀င္စားစရာေကာင္းလို႕လဲ။ ပစၥည္းအစုတ္ေတြစုေဆာင္းတဲ႕ အဖြားႀကီးကို ေရာင္းလုိက္တာကမွ ဟုတ္ဦးမယ္ေပါ႕။ ေလလံပစ္တဲ႕သူက ဒီလို စဥ္းစားေနမိပါတယ္။

     ဒါေပမယ္႕လည္း အေတြးက အေတြးထဲမွာေပါ႕။ ေလလံပစ္ ကၽြမ္းက်င္သူလုပ္ေနမွေတာ႕ ေနာက္ဆံုး မ်က္ႏွာမွာၿပံဳးပန္းဆင္ၿပီး တေယာေလးကိုေျမွာက္လို႕ ‘‘မိတ္ေဆြမ်ားခင္ဗ်ား၊ ဒါကေတာ႕ နွစ္ကာလေတြ ရွည္ၾကာလွၿပီျဖစ္တဲ႕ တေယာေလးပါပဲ။ အရင္ဦးဆံုးႀကိဳတင္ေျပာၾကားထားလိုတာကေတာ႕ ဒါကို ဘယ္အဖိုးတန္သစ္သားနဲ႕မွ လုပ္ထားတာမဟုတ္ပါဘူး။ ဘယ္နာမည္ႀကီးဆရာသမားေတြရဲ႕လက္နဲ႕မွလည္း မထိဖူးမၫႊန္းဖူးထားပါဘူး။ ရိုးရိုးသာမန္တေယာတစ္လက္သက္သက္ပါ။ အခု ဘယ္သူေစ်းစဖြင္႕ပါမလဲ။’’

     ေအာက္ကေစ်းေပးတဲ႕လူေတြ က်ိဳးတိုးက်ဲတဲျဖစ္သြားပါတယ္။ ေပးလိုက္တဲ႕ေစ်းေတြကလည္း ငိုရမလိုရယ္ရမလိုပါပဲ။ ‘‘၁ေဒၚလာ’’။ ‘‘၂ ေဒၚလာ’’။ ‘‘၃ေဒၚလာ’’ အထိေအာ္လိုက္ၿပီးတဲ႕အခါမွာေတာ႕ ဘယ္သူမွဆက္ၿပီးမေအာ္ၾကေတာ႕ပါဘူး။ ေလလံပစ္သူက ေလလံေအာင္ျမင္ေၾကာင္း တူထုမယ္အလုပ္မွာ ေနာက္ဆံုးအတန္းမွာ ထိုင္ေနတဲ႕ အဖိုးအိုတစ္ေယာက္ မတ္တပ္ရပ္ၿပီးေျပာလိုက္ပါတယ္။ ‘‘ခဏေနပါဦး။’’

     အားလံုးက လွည္႕ၾကည္႕လိုက္ၾကေတာ႕ ‘‘႐ႉး’’ကနဲ တညီတညာနဲ႕အသံထြက္လာၿပီး တိတ္ဆိတ္သြားပါတယ္။ လတ္စသတ္ေတာ႕ ဒီၿမိဳ႕ေလးက နာမည္အေက်ာ္ဆံုး တေယာဆရာႀကီးျဖစ္ေနပါတယ္။ အဘိုးႀကီးစင္ျမင္႕ေပၚတက္သြားၿပီး လက္ကိုင္ပ၀ါထုတ္လို႕ တေယာေပၚက ဖုန္ေတြကို သုတ္လိုက္ပါတယ္။ ေလ်ာ႕ေနတဲ႕ တေယာႀကိဳးေတြကိုလည္း ညွိလိုက္ပါတယ္။ ၿပီးတာနဲ႕ ဘိုးတံကိုင္ၿပီး တေယာစဆြဲပါေတာ႕တယ္။ တဒဂၤအတြင္း ခန္းမထဲမွာ နတ္ေတးဂီတေတြ လြင္႕ေမ်ာေနသလို၊ နတ္ေတြလူ႕ျပည္ဆင္းၿပီးတီးခတ္ေနသလို လူေတြကို အံ႔ဩရႈေမာၿပီး နစ္ေမ်ာသြားေစပါတယ္။

     ဂီတသံက ေနာက္ဆံုးရပ္သြားပါတယ္။ တေယာဆရာက တေယာအိုေလးနဲ႕ဘိုးတံကို ေျမွာက္ျပၿပီး ‘‘က်ဳပ္ဒီတေယာအတြက္ ေစ်းဖြင္႕ပါမယ္။ ေဒၚလာ ၁၀၀၀ ပါ။ ဘယ္သူမ်ား ၂၀၀၀ ေပးခ်င္ပါသလဲ။’’ ေအာက္ဘက္ကေန ခ်က္ခ်င္း(၂၀၀၀ေစ်း သေဘာတူေၾကာင္း)ျပန္ေျဖပါတယ္။ ‘‘ေကာင္းၿပီ။ အခု ၂၀၀၀ ပါ။ ဘယ္သူ ၃၀၀၀ ေပးခ်င္ပါသလဲ။’’ ေစ်းသေဘာတူေၾကာင္း လူတစ္ေယာက္ျပန္ေျဖပါတယ္။ ‘‘၃၀၀၀ တစ္ႀကိမ္။ ၃၀၀၀ ႏွစ္ႀကိမ္။ ၃၀၀၀ သံုးႀကိမ္ပါ။ ေလလံေအာင္ျမင္သြားပါၿပီ။’’

     အဲဒီအခ်ိန္မွာ ေလလံပြဲလာတဲ႕လူေတြအားလံုး မခ်ိန္းထားပဲနဲ႕ တညီတညာထဲ ဟစ္ေအာ္အားေပးၾကပါေတာ႕တယ္။

     ‘‘ဘာျဖစ္လို႕ ရုတ္တရက္ႀကီး တန္ဖိုးျမင္႕သြားရတာလဲ’’ လို႕ လူတစ္ေယာက္က ေအာ္ေမးပါတယ္။

     ‘‘ဆရာသမားလက္ထဲေရာက္မွေတာ႕ ေက်ာက္ခဲကိုညႊန္ရင္ေတာင္ ေ႐ႊျဖစ္တယ္ဗ်ိဳ႕’’ လို႕ လူတစ္ေယာက္က အသံက်ယ္က်ယ္နဲ႕ ျပန္ေျဖလိုက္ပါတယ္။

သေဘာတရား။     ။ ။လူ႕ဘ၀မွာ သံစဥ္ေတြလြဲကုန္တဲ႕အခါ ကၽြန္ေတာ္တို႕ေတြဟာ မသိလိုက္မသိဖာသာပဲ ကိုယ္႕ကိုယ္ကို အထင္ေသးမိတတ္ၾကပါတယ္။ ဒါ႕အျပင္ ေစ်းခ်ၿပီးေတာ႕လည္း ကိုယ္႕ကိုယ္ကိုေရာင္းၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ္႕ တတ္ကၽြမ္းတဲ႕ဆရာသမားေတြက ကၽြန္ေတာ္တို႕ကို ထိေတြ႕လိုက္ၿပီးတာနဲ႕ ဒီ စိတ္၀ိညာဥ္နဲ႕တန္ဖိုးေတြကပဲ ခ်က္ခ်င္းဆိုသလို တန္ဖိုးအဆတရာ တက္သြားႏိုင္ပါတယ္။ ဒီလိုဆိုၾကရင္ျဖင္႕ ကၽြန္ေတာ္တို႕ေတြ ဘာျဖစ္လို႕ မိမိကိုယ္တုိင္ရဲ႕ ဆရာသမားေကာင္း မလုပ္ႏိုင္ၾကရမွာလဲဆိုတာပါ။

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

ဒီဘာသာျပန္ရဲ႕ မူရင္းကေတာ႕ SMALL STORY, BIG PRINCIPLE လို႕ နာမည္ေပးထားတဲ႕ 小故事，大道理 စာအုပ္ထဲကပါ။ ဒီပံုျပင္ရဲ႕ မူရင္း ေခါင္းစဥ္ကေတာ႕ 拍卖旧提琴 ဆိုတာပဲျဖစ္ပါတယ္။

မူရင္း စကားပံုေလးက ‘‘大师经手, 点石成金’’ ပါ။

ေပ်ာ္ရႊင္ၾကပါေစ

ဦးေမာင္

၂၈.၀၂.၂၀၁၀ ညေန ၀၅း၀၄