လူလား က ဘယ္သူလဲ

     လူလားဟာ အလြန္ဆင္းရဲတဲ႕ မိသားစုမွာ ေမြးဖြားလာတာပါ။ စား၀တ္ေနေရးကို ဆက္ထိန္းထားႏုိင္ဖို႕အတြက္ သူဟာ ၃ႏွစ္သားအရြယ္ကတည္းက လမ္းေဘးမွာ သူမ်ားေတြကို ဖိနပ္တိုက္ေပးခဲ႕ရပါတယ္။ ၁၂ႏွစ္အ႐ြယ္မွာ ဆိုးေဆးအလုပ္ရံုမွာ အလုပ္သင္အေနနဲ႕ လုပ္ခဲ႕ရပါတယ္။ ၁၄ႏွစ္သားမွာေတာ႕ သံမဏိစက္ရံုမွာ အလုပ္၀င္လုပ္ခဲ႕ရၿပီး လူႀကီးတစ္ေယာက္ရဲ႕ တာ၀န္ေတြကို ထမ္းပိုးခဲ႕ရပါတယ္။ ေအာက္က သူနဲ႕ပတ္သက္တဲ႕ ဇာတ္လမ္းေလးဟာ သူ မူလတန္းတက္ေနတုန္းမွာ ျဖစ္ခဲ႕တာပါ။ ႀကံဳတုန္းတဆက္တည္းေျပာရရင္ေတာ႕ သူဟာ မူလတန္းကို ၅ႏွစ္ပဲတက္ခဲ႕ပါတယ္။ ဒါ႕အျပင္ သူ႕တသက္လံုးမွာ ဒီမူလတန္း ၅ႏွစ္ပဲ ေက်ာင္းေနခဲ႕ဖူးပါတယ္။

     ေဆာင္းဦးရာသီရဲ႕ တခုေသာညေနခင္းမွာေပါ႕။ အသက္ ၁၀ႏွစ္မျပည္႕တျပည္႕အ႐ြယ္ လူလားဟာ ေက်ာင္းဆင္းလို႕အိမ္ျပန္အေရာက္ တံခါးဖြင္႕မယ္လုပ္တုန္း ေသာ႕ရွာမေတြ႕ေတာ႕ဘူးဆိုတာ သိသြားတယ္။ အဲဒါနဲ႕ လူလားေလးဟာ ခဏေတာ႕ ျပာသြားတာေပါ႕။ အေဖေရာအေမပါ အျပင္မွာ အလုပ္ထြက္လုပ္ေနၾကၿပီး တနဂၤေႏြေန႕မွ ျပန္လာႏိုင္ၾကတာ။ ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲေပါ႕။ ေတာ္ေတာ္ေလးၾကာေအာင္ စဥ္းစားလိုက္တယ္။ သူ စစခ်င္း ေက်ာင္းသားကဒ္နဲ႕ အဲဒီေသာ႕ကို သြားၿပီး ဟိုေ႐ႊ႕ဒီေ႐ႊ႕လုပ္ၾကည္႕တယ္။ ဒါေပမယ္႕ ပလတ္စတစ္ကဒ္က သံမဏိေသာ႕ကို ဘယ္လိုနည္းနဲ႕ ဖြင္႕လို႕ရႏိုင္ပါ႕မလဲ။ သိပ္မၾကာဘူး ေက်ာင္းသားကဒ္သာ စုတ္သြားတယ္ ေသာ႕ကေတာ႕ တုတ္တုတ္မလႈပ္ဘူး။ တံခါးေဘးမွာ ခဏထိုင္နားလိုက္ၿပီးေတာ႕ သူအားျပန္တင္းတယ္။ အိမ္ေနာက္ဘက္ကိုသြားတယ္။ ၾကည္႕ရတာ သူျပတင္းေပါက္ကို ခုန္တက္ၿပီး တြားသြား၀င္ရမယ္႕ပံုျဖစ္ေနတယ္။ ဒါေပမယ္႕ ျပတင္းေပါက္က အထဲကေန အေသပိတ္ထားတာ။ မဖ်က္ရင္ လံုး၀၀င္လို႕ရမွာ မဟုတ္ဘူး။ ကိုယ္႕ကိုယ္ကို ဒုကၡမေပးခ်င္တာနဲ႕ သူအင္အားအကုန္ခံၿပီး ေခါင္မိုးေပၚတက္တယ္။ မ်က္ႏွာက်က္ အလင္း၀င္ေပါက္ကေန ခုန္၀င္မယ္ေပါ႕။

     အဲဒီအခ်ိန္မွာ အိမ္နီးခ်င္းျဖစ္သူ မစၥတာေပၚပါက သူ႕ကိုေတြ႕သြားတယ္။ ခ်က္ခ်င္းပဲ ေအာ္ေတာ႕တာေပါ႕။ ‘‘ကေလး၊ မင္းဘာလုပ္မလုိ႕လဲကြ။’’

     ‘‘ကၽြန္ေတာ္ ေသာ႕ေပ်ာက္သြားလို႕ တံခါးကေန၀င္လို႕မရေတာ႕ဘူး။’’ လူလားက ျပန္ေျဖလိုက္တယ္။

     ‘‘ေသာ႕ေပ်ာက္သြားတာ မင္းတျခားနည္းလမ္း မစဥ္းစားၾကည္႕ဘူးလားကြ။’’ တဖက္က ျပန္ေမးတယ္။

     ‘‘ကၽြန္ေတာ္ နည္းလမ္းအားလံုး စဥ္းစားၾကည္႕ၿပီးၿပီ။’’ လူလားက ဒုကၡေရာက္လြန္းလို႕ ညည္းတြားၿပီးေျပာလိုက္တယ္။

     ‘‘မဟုတ္ဘူး။ မင္းရွိသမွ်နည္းလမ္းအားလံုးကို တကယ္မွ မစဥ္းစားတာ။’’ မစၥတာ ေပၚပါက သင္ခန္းစာေပးတဲ႕ ေလသံနဲ႕ေျပာလိုက္တယ္။ ‘‘အနည္းဆံုးေတာ႕ မင္းငါ႕အကူအညီကို မေတာင္းခဲ႕ဘူးေလ။’’

     ‘‘ဦးေလးဆီက...’’ လူလားက သံသယ၀င္၀င္နဲ႕ လိုက္ၿပီး ေရ႐ြတ္ၾကည္႕တယ္။ ‘‘တံခါးက ေသာ႕ခတ္ထားတာ။ ဦးေလး ဘာလုပ္ႏိုင္မွာလဲ။’’

     မစၥတာေပၚပါက စကားမေျပာပဲနဲ႕ အိတ္ထဲကေန ေသာ႕ကိုထုတ္လိုက္ၿပီး မ်က္စိတမွိတ္အတြင္းမွာပဲ လူလားရဲ႕အိမ္တံခါးကို ဖြင္႕ေပးလိုက္ပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္ၾကမွ လူလားေလးဟာ အသိတရားပြင္႕သြားတယ္။ အေမအလုပ္သြားရင္ အဲဒီအိမ္နီးခ်င္းကို သူတို႕အိမ္ေသာ႕တေခ်ာင္း ေပးထားခဲ႕တာကိုး။ သားျဖစ္သူဒုကၡမႀကံဳရေအာင္ေပါ႕။

     အဲဒီအခ်ိန္မွာ မစၥတာေပၚပါ ေျပာလိုက္တာကို သူၾကားလိုက္တယ္။ ‘‘အခက္အခဲနဲ႕ႀကံဳရင္ တျခားလူကို အကူအညီေတာင္းတာလည္း ေျဖရွင္းတဲ႕နည္းလမ္းပါပဲကြ။’’

     အဲဒီစကားတခြန္းဟာ လူလားကို ရုတ္ခ်ည္း တုန္လႈပ္သြားေစခဲ႕ပါတယ္။ အဲဒီေန႕ကစၿပီး ေျဖရွင္းရခက္ခဲတဲ႕ ဘယ္လိုကိစၥနဲ႕ပဲေတြ႕ေတြ႕ သူဟာ မစၥတာေပၚပါကို အလိုလို စဥ္းစားမိသြားတယ္။ သူ႕ရဲ႕ အဲဒီ စကားတခြန္းကိုေပါ႕။

     တျဖည္းျဖည္းအ႐ြယ္ေရာက္လာတဲ႕ လူလားဟာ ‘‘တျခားလူရဲ႕အကူအညီ’’ အားကိုးနဲ႕ အဆင္ေျပသထက္ေျပလာခဲ႕ပါတယ္။ ေနာင္ ႏွစ္၃၊၄ဆယ္ၾကာေတာ႕ ဆင္းရဲသားမိသားစုက ေပါက္ဖြားခဲ႕တဲ႕ မူလတန္း၅ႏွစ္သာ စာဖတ္ခဲ႕ဖူးတဲ႕ လူလားဟာ ေရြးေကာက္ပြဲကေနတဆင္႕ ဘရာဇီးလ္ႏိုင္ငံရဲ႕ အဆက္ ၄၀ ေျမာက္ သမၼတ ျဖစ္လာခဲ႕ပါတယ္။ ဘရာဇီးလ္ ႏိုင္ငံသားေတြသာမက တကမာၻလံုးကလူေတြ အေနနဲ႕ေျပာရရင္ ဒါဟာ ေခတ္သစ္ ဒ႑ာရီတစ္ပုဒ္လိုပါပဲ။ ဒါေပမယ္႕ ဒါဟာ တကယ္႕အျဖစ္အပ်က္ပါ။

သေဘာတရား။     ။အကူအညီေတာင္းတယ္ဆိုတာ ေျဖရွင္းတဲ႕နည္းလမ္းပါပဲ။ ျပႆနာနဲ႕ ႀကံဳတဲ႕အခ်ိန္မွာ လူဟာ အရင္ဦးဆုံး ကိုယ္႕ဖာသာ စဥ္းစားသင္႕တယ္။ ကိုယ္႕ဖာသာ ေျဖရွင္းႏိုင္ဖို႕ ႀကိဳးပမ္းသင္႕တယ္။ မေအာင္ျမင္ႏိုင္ေတာ႕ဘူးဆိုမွ ေျဖရွင္းေပးႏိုင္တဲ႕လူကို စစ္မွန္ရိုးသားစြာ အကူအညီေတာင္းခံသင္႕တယ္။ လူအမ်ားစုကေတာ႕ ကိုယ္႕ကို ကူညီဖို႕ ဆႏၵရွိၾကပါတယ္။ အဲဒီလိုဆိုရင္ ကိုယ္ေရွ႕ဆက္မယ္႕ ေျခလွမ္းေတြကို တားဆီးမယ္႕ အခက္အခဲဆိုတာ မရွိႏိုင္ေတာ႕ပါဘူး။

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

ဒီဘာသာျပန္ရဲ႕ မူရင္းကေတာ႕ SMALL STORY, BIG PRINCIPLE လို႕ နာမည္ေပးထားတဲ႕ 小故事，大道理 စာအုပ္ထဲကပါ။ ဒီပံုျပင္ရဲ႕ မူရင္း ေခါင္းစဥ္ကေတာ႕ 卢拉的故事 ဆိုတာပဲျဖစ္ပါတယ္။

ဒါကေတာ႕ ၄၀ ဆက္ေျမာက္ ဘရာဇီးလ္ သမၼတ Luis Inacio Lula da Silva ရဲ႕ အေၾကာင္း Link ပါ။ http://en.wikipedia.org/wiki/Luiz_In%C3%A1cio_Lula_da_Silva

ေမာင္ေမာင္

၃၀.၀၁.၂၀၁၀ ည ၀၉း၄၀