ႂကြက္ကေလး ဘယ္ကိုေရာက္

     တစ္ေန႕မွာ သူငယ္ခ်င္းက ဒီလို ပံုျပင္ေလး တစ္ပုဒ္ ေျပာျပပါတယ္။  “အမဲလိုက္ ေခြး ၃ ေကာင္ဟာ ႂကြက္ကေလး တစ္ေကာင္ေနာက္ကို လိုက္ၾကသတဲ႕။ လိုက္ရင္းလိုက္ရင္းနဲ႕ ႂကြက္ကေလးဟာ သစ္ေခါင္းတစ္ခုထဲကို  လ်င္ျမန္တဲ႕လႈပ္ရွားမႈနဲ႕ တိုး၀င္သြားတာကို ေတြ႕လိုက္ရတယ္။ အမဲလိုက္ေခြးေတြက သစ္ပင္ကို ၀ိုင္းပတ္ၿပီးၾကည္႕လိုက္ေတာ႕ ဒီသစ္ပင္ရဲ႕သစ္ေခါင္းဟာ ထြက္ေပါက္တခုထဲ ရွိတယ္ဆိုတာ သိသြားၾကတယ္။ ဒါနဲ႕ပဲ အဲဒီထြက္ေပါက္ကေနပဲ ေစာင္႕ေနၾကတာေပါ႕။ ဒါေပမယ္႕ သိပ္မၾကာပါဘူး၊ သစ္ေခါင္းထဲကေန ယုန္တစ္ေကာင္တိုးထြက္လာတယ္။ ယုန္ကေလးက အမဲလိုက္ေခြးေတြရဲ႕ ရက္စက္ေၾကာက္ရြ႕ံဖြယ္ရာ မ်က္လံုးအေရာင္ေတြကို ေတြ႕လိုက္ရေတာ႕ ခ်က္ခ်င္းဆိုသလို အသက္လုၿပီး ေရွ႕ကို တအားကုန္ ေျပးတာေပါ႕။ အမဲလိုက္ေခြး ၃ ေကာင္ကလည္း ေနာက္ကေန ထပ္ျခပ္မကြာ လုိက္ၾကတာပဲ။ ေျပးရင္းေျပးရင္းနဲ႕ ယုန္ကေလးဟာ ေနာက္ဆုံးမွာ သစ္ရြက္သစ္ကိုင္းေတြ ေ၀ဆာစည္ပင္ေနတဲ႕ သစ္ပင္ႀကီးတစ္ပင္ကို ေတြ႕သြားတာနဲ႕ လ်င္လ်င္ျမန္ျမန္ ေျပးတက္သြားတယ္။  အပင္ေအာက္မွာ ေနမထိထိုင္မသာျဖစ္က်န္ေနတဲ႕ အမဲလိုက္ေခြးေတြကိုျမင္ရေတာ႕ ယုန္ကေလးက ေအာင္႕မထားႏိုင္ပဲ ႀကိတ္ၿပီးေက်နပ္ေနေတာ႕တာေပါ႕။ ဒါေပမယ္႕ ၀မ္းသာလို႕မွမဆံုးေသးဘူး ေျခတစ္ခ်က္ေခ်ာ္ၿပီး ေအာက္က (ေခြးေတြအေပၚ) တည္႕တည္႕ႀကီး ျပဳတ္က်သြားေရာ။ ကံေကာင္းခ်င္ေတာ႕ ေခါင္းေမာ႕ၿပီးသူ႕ကိုၾကည္႕ေနတဲ႕ ေခြးသံုးေကာင္လံုးက (သူျပဳတ္က်လာတဲ႕အရွိန္ေၾကာင္႕) မူးေ၀ကုန္ၾကတယ္။ ဒီလိုနဲ႕ပဲ ယုန္ကေလးလည္း ေနာက္ဆံုးမွာ ထြက္ေျပးလြတ္ေျမာက္ သြားေတာ႕တယ္’’ တဲ႕။

     ပံုျပင္ေလးေျပာလို႕လည္းၿပီးေရာ သူငယ္ခ်င္းက ေမးတယ္ ‘‘ မင္းဒီပံုျပင္မွာ ဘာျပႆနာ ရွိတယ္လို႕ထင္လဲ။ ’’

     ကၽြန္ေတာ္လည္းစဥ္းစားလိုက္ၿပီးမွ ‘‘ ယုန္က သစ္ပင္မွ မတက္တတ္တာ ’’ လို႕ေျပာလိုက္တယ္။

     သူငယ္ခ်င္းက ေခါင္းညိတ္ၿပီး ‘‘ ေနာက္ေကာ၊ ရွိေသးလား။’’

     ‘‘ အင္း... ’’ ကၽြန္ေတာ္ ေသခ်ာေတြးလိုက္ၿပီး ‘‘ ယုန္တစ္ေကာင္ထဲက အမဲလိုက္ေခြး ၃ ေကာင္လံုးကို တၿပိဳင္နက္ထဲမွာ မူးေ၀သြားေအာင္လုပ္ဖို႕ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး’’ လို႕ေျဖလိုက္တယ္။

     သူငယ္ခ်င္းက ေခါင္းညိတ္လိုက္ၿပီး ‘‘ေနာက္ထပ္ေကာ၊ ရွိေသးလား’’။

     ‘‘ ေနာက္ထပ္... ?’’ ကၽြန္ေတာ္ နည္းနည္း ဇေ၀ဇ၀ါ ျဖစ္လာတယ္။ ဘာမ်ား ရွိေသးလဲေပါ႕။ ခ်က္ခ်င္းေတာ႕ စဥ္းစားလို႕ထြက္မလာေတာ႕ဘူး။

     ‘‘ ေနာက္ထပ္ကေတာ႕ ႂကြက္ကေလး ဘယ္ေရာက္သြားလဲ ဆိုတာပဲ။ ’’ သူငယ္ခ်င္းက ရယ္ခ်င္တာေအာင္႕ၿပီး ေျပာျပတယ္ ‘‘ ဒီေမးခြန္းက လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို အခက္ေတြ႕ေစတာ မနည္းေတာ႕ဘူး။ ’’

    ကၽြန္ေတာ္ ရုတ္ခ်ည္း အသိတရားရသြားတယ္။ တခ်ိန္ထဲမွာပဲ ေတာ္ေတာ္ေလးတုန္ုလႈပ္သြားမိတယ္။ ပံုျပင္တစ္ပုဒ္လံုးမွာ အလယ္တစ္၀က္ေရာက္မွ ယုန္တစ္ေကာင္က ျဗဳန္းဆို ထြက္လာလိုက္တာဟာ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ရဲ႕ အေတြးလမ္းေၾကာင္းကို မသိမသာေလးနဲ႕ ေကာက္သြားေစၿပီး ပံုျပင္ဆံုးတဲ႕အခ်ိန္ေရာက္ေတာ႕  ႂကြက္က ကၽြန္ေတာ္တို႕ေခါင္းထဲမွာ မထင္မွတ္ေလာက္ေအာင္ အစအနမက်န္တဲ႕အထိ ေပ်ာက္သြားတာ။  တကယ္႕လက္ေတြ႕ဘ၀မွာလည္း ကၽြန္ေတာ္တို႕ ဒီလိုပါပဲ၊  (မူလ)အေရးႀကီးကိစၥကို လ်စ္လ်ဴ႐ႈၿပီး (တျခား)အေသးအဖြဲေတြေနာက္ကို လိုက္ေနမိတဲ႕အမွားမ်ိဳး မၾကာခဏ လုပ္မိတတ္ၾကတယ္ မဟုတ္ဘူးလား။ ေနာက္ဆို ဘာလုပ္လုပ္၊ ကိုယ္႕ကိုယ္ကို အၿမဲသတိေပးေနဖို႕လိုလာၿပီ။ ႂကြက္ကေလး ဘယ္ေရာက္သြားၿပီလဲဆိုတာ။ ကိုယ္႕စိတ္ထဲက (မူလ)ရည္ရြယ္ခ်က္ပန္းတုိင္ေလး ဘယ္ေရာက္သြားၿပီးလဲေပါ႕။

သေဘာတရား။     ။ လူ႕ဘ၀ရဲ႕ ပန္းတိုင္ေတြကိုေရာက္ေအာင္ လိုက္လံရွာေဖြတဲ႕ လုပ္ငန္းစဥ္မွာ ကၽြန္ေတာ္တို႕ဟာ အၿမဲဆိုသလို တခ်ိဳ႕အေသးအဖြဲကိစၥေတြေၾကာင္႕ မသိမသာနဲ႕ အာရံုေတြေထြျပားၿပီး လမ္းတ၀က္မွာ ရပ္ရင္ရပ္ မဟုတ္ရင္ လမ္းခြဲတခုထဲကို ၀င္သြားတတ္တယ္။ ဒီလိုအျဖစ္မ်ိဳးေတြျဖစ္တာကေန ေရွာင္ရွားႏိုင္ဖို႕ဆိုရင္ ‘‘ငါ႕ရဲ႕မူရင္းကနဦး ရည္ရြယ္ခ်က္ပန္းတုိင္က ဘာလဲ’’ ဆိုတဲ႕ ကိုယ္႕ကိုယ္ကို ျပန္ေမးတတ္တဲ႕ အေလ႕အထကို ကၽြမ္းက်င္တတ္ေျမာက္ေအာင္ လုပ္ကိုလုပ္ထားရပါမယ္။

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

ဒီဘာသာျပန္ရဲ႕ မူရင္းကေတာ႕ SMALL STORY, BIG PRINCIPLE လို႕ နာမည္ေပးထားတဲ႕ 小故事，大道理 စာအုပ္ထဲကပါ။ ဒီပံုျပင္ရဲ႕ မူရင္း ေခါင္းစဥ္ကေတာ႕ 老鼠哪去了 ဆိုတာပဲျဖစ္ပါတယ္။

ေမာင္ေမာင္

၁၅.၀၁.၂၀၁၀ ည ၀၈း၁၀