ၾကယ္ငါးေလးေတြကယ္ၾကမယ္

  

     ပင္လယ္က အခုေလးတင္မွ ဒီေရက်ကာစ၊ တံငါသည္ႀကီးက သူ႕ ၇ႏွစ္အ႐ြယ္သားေလးကို မေတြ႕တာနဲ႕ ကပ်ာကယာေျပးထြက္ၿပီး ရွာတယ္။ ပင္လယ္ကမ္းစပ္နားေရာက္ခါနီးမွာ သူ႕သားရဲ႕ေသးေကြးလွတဲ႕ ပံုရိပ္ကေလးဟာ ပင္လယ္ကမ္းစပ္သဲေသာင္ျပင္မွာ ခါးကုန္းလိုက္ဆန္႕လိုက္နဲ႕  ကေနတာကို ေတြ႕လိုက္ရတယ္။ ထပ္ေလွ်ာက္သြားလို႕ အနားနီးေတာ႕မွ သူ႕သား ကစားေနတာမဟုတ္ဘူးဆိုတာ ေသေသခ်ာခ်ာ ျမင္ရေတာ႕တယ္။ ဒီေရတက္တုန္းက ပင္လယ္ေရက သဲေသာင္ျပင္ေပၚ ပုတ္တင္လိုက္တဲ႕ ၾကယ္ငါးေလးေတြကို ေကာက္ေနတာပါ။ ၿပီးေတာ႕ ေကာက္လို႕ရတဲ႕ ၾကယ္ငါးေလးေတြကို ေျခေထာက္ေလးေျမွာက္လႊဲၿပီး ပင္လယ္ထဲျပန္လႊတ္ေပးေနတာ။

     ‘‘သား၊ ဘာလုပ္ေနတာလဲကြ’’ တံငါသည္ႀကီးက ေအာ္ၿပီးေမးလိုက္တယ္။

     ‘‘သား ၾကယ္ငါးေတြကို ကယ္ေနတာ အေဖ’’ လို႕ ကေလးက ႏုနယ္တဲ႕ကေလးအသံေလးနဲ႕ ျပန္ေျဖလိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ႕ သူ႕အေဖဘက္ကို သူ႕မွာ ခြန္အားရွိပါတယ္ဆိုတဲ႕ အမူအရာတစ္ခု လုပ္ျပလိုက္တယ္။

     ‘‘မင္းကဘာျဖစ္လို႕ ဒီလိုလုပ္ရမွာလဲကြ’’ တံငါသည္ႀကီးက ထူးဆန္းလြန္းလို႕ ေမးလိုက္တယ္။

     ‘‘ၾကည္႕ေလ၊ ဒီၾကယ္ငါးေလးေတြ ဘယ္ေလာက္သနားစရာေကာင္းလဲ။ ပင္လယ္ေရကပုတ္တင္လိုက္လို႕ သူတို႕ကမ္းေပၚမွာ ၾကာလွၿပီ၊ ေရငတ္လို႕ေသကုန္ေတာ႕မယ္။’’ ကေလးက တစ္ဖက္က ေခၽြးေတြသုတ္ရင္း တစ္ဖက္ကျပန္ေျဖလိုက္တယ္။

     ‘‘ဪ၊ သေဘာေပါက္ပါၿပီကြာ။ ဒါေပမယ္႕ ဒီသဲေသာင္ျပင္တစ္ခုထဲနဲ႕တင္ ေရတြက္လို႕မကုန္ႏိုင္တဲ႕ ၾကယ္ငါးေတြ႐ွိေနတာ။ ဘယ္အခ်ိန္အထိ ေကာက္ေနရမွာတုန္းကြ။’’ တံငါသည္ႀကီးက ၿပံဳးၿပီး ျပန္ေမးလိုက္တယ္။

     ၇ ႏွစ္သား ကေလးက မွင္သက္ၿပီး အဲဒီမွာ ရပ္သြားတယ္။ ဒီျပႆနာကို သူလံုး၀ သတိမမူမိဘူးဆိုတာ အရမ္းကို ေပၚလြင္ေနတယ္။

     ‘‘ဒါေၾကာင္႕ ေဖေဖနဲ႕ ခ်က္ခ်င္း အိမ္ျပန္လိုက္ခဲ႕ေတာ႕၊ ဒီလိုလုပ္တာ ဘာမွ အက်ိဳးမရွိပါဘူးကြာ။’’ ေျပာၿပီးတာနဲ႕ တံငါသည္ႀကီးက ကေလးရဲ႕လက္ကို ဆြဲလိုက္တယ္။

     မထင္မိတာက ကေလးက ေခါင္းမာမာနဲ႕ လက္ကို ျပန္ျဖဳတ္လိုက္ၿပီး ‘‘မဟုတ္ဘူး အေဖ၊ အနည္းဆံုးေတာ႕ ဒီၾကယ္ငါးက ဆက္ၿပီးရွင္သန္ႏိုင္မယ္။’’ သူ လက္ကိုျဖန္႕လိုက္တယ္။ သူ႕လက္၀ါးေသးေသးေလးထဲမွာ အသက္မွ်င္းမွ်င္းေလးပဲရွိေတာ႕တဲ႕ ၾကယ္ငါးေလးတစ္ေကာင္ ၿငိမ္သက္စြာနဲ႕ လဲေလ်ာင္းေနတယ္။

     တံငါသည္ႀကီး မွင္သက္သြားတယ္။ တဆက္ထဲ သူ႕မ်က္လံုးထဲမွာ တဖိတ္ဖိတ္ေတာက္ေနတဲ႕ အရာေတြ ျပည္႕ႏွက္လာတယ္။ ‘‘မင္းမွန္တယ္ကြ၊ သားရဲ႕။ ဟုတ္တယ္။ အနည္းဆံုးေတာ႕ ဒီၾကယ္ငါးတစ္ေကာင္ ဆက္ၿပီးရွင္သန္ႏိုင္တယ္။’’ ေျပာရင္းနဲ႕ တံငါသည္ႀကီးလည္း ခါးကိုင္းၿပီး သူ႕သားလို ၾကယ္ငါးေတြကို ကယ္ဆယ္ပါေတာ႕တယ္။

     ဟုတ္ပါတယ္။ အခ်ိန္၊  စြမ္းေဆာင္ႏိုင္မႈ စတာေတြမွာ အကန္႕အသတ္႐ွိလို႕ဆိုတဲ႕ အေၾကာင္းေတြေၾကာင္႕ ေကာင္းမြန္လွပတဲ႕ ကိစၥႀကီးေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို ကၽြန္ေတာ္တို႕ မလုပ္ႏိုင္ခဲ႕ၾကေပမယ္႕  ကိုယ္တတ္ႏိုင္တဲ႕ ကိစၥေလးေတြကို လုပ္တာေတြနဲ႕ တျခားလူေတြ ဒါမွမဟုတ္ တျခားအရာ၀တၳဳေတြရဲ႕ ကံၾကမၼာကို ေျပာင္းလဲေပးတာေတြဟာလည္း ေကာင္းမြန္လွပတာပဲ မဟုတ္ပါလား။

သေဘာတရား။     ။ (သဲတစ္ပြင္႕တစ္ကမာၻ၊ ပန္းတစ္ပြင္႕တစ္နိဗၺာန္။) သဲတစ္ပြင္႕ထဲကေန ကမာၻႀကီးကို ျမင္ၾကည္႕ႏိုင္သလို၊ ပန္းတစ္ပြင္႕ထဲကေန နိဗၺာန္ကို ျမင္ၾကည္႕ႏိုင္ပါတယ္။ တေလာကလံုး တုန္လႈပ္သြားေလာက္မယ္႕ ကိစၥႀကီးေတြနဲ႕မွ ေလာကရဲ႕အဓိပၸါယ္ကို ဖြင္႕ဆိုႏိုင္မွာ မဟုတ္သလို လူ႕ဘ၀ရဲ႕ တန္ဖိုးကို ထင္ဟပ္ျပႏိုင္မွာလည္း မဟုတ္ပါဘူး။ ကံၾကမၼာကို ေျပာင္းလဲဖို႕ဆိုရင္ ယခုကေန စတင္သင္႕ပါတယ္။ အေသးအဖြဲေလးေတြကေန စတင္သင္႕ပါတယ္။

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

ဒီဘာသာျပန္ရဲ႕ မူရင္းကေတာ႕ SMALL STORY, BIG PRINCIPLE လို႕ နာမည္ေပးထားတဲ႕ 小故事，大道理 စာအုပ္ထဲကပါ။ ဒီပံုျပင္ရဲ႕ မူရင္း ေခါင္းစဥ္ကေတာ႕ 拯救海星 ဆိုတာပဲျဖစ္ပါတယ္။

 

အနီေရာင္ခ်ယ္ထားတဲ႕ စာသားေတြရဲ႕ မူရင္းတရုတ္စာကေတာ႕ ‘‘一沙一世界，一花一天堂’’ ဆိုတာပဲျဖစ္ပါတယ္။ တရုတ္စာတတ္သူမ်ား ဒီ Link ကေန ဒီစကားရဲ႕ အဓိပၸါယ္ကို သြားေရာက္ ေလ႕လာႏိုင္ပါတယ္။ http://zhidao.baidu.com/question/3559471

အဂၤလန္က ကဗ်ာနဲ႕ပန္းခ်ီ ပညာရွင္ William Blake ဟာလည္း ဒီလိုစာသားေလးကို သူ႕ကဗ်ာမွာ သံုးခဲ႕ဖူးပါတယ္။ ဒီ Link ကေန သူ႕အေၾကာင္းေလ႕လာႏိုင္ပါတယ္။ http://www.answers.com/topic/william-blake

ကဗ်ာမူရင္းက ရွည္လ်ားလို႕ ဒီ Link မွာ သြားဖတ္ႏိုင္ပါတယ္။ http://www.online-literature.com/blake/612/

ေမာင္ေမာင္

၁၇-၀၁-၂၀၁၀ ည ၀၅း၁၈