ေသာမတ္.၀က္ဆန္ (Thomas. Watson) ဟာ IBM (International Business Machines) ကုမၸဏီရဲ႕ အမႈေဆာင္ခ်ဳပ္အေဟာင္းပါ။ သူတာ၀န္ထမ္းေဆာင္စဥ္က ျပင္းထန္တဲ႕ ႏွလံုးေရာဂါ ျဖစ္ခဲ႕ပါတယ္။ ဒါနဲ႕ ဆရာ၀န္က သူ႕ကို ေဆး႐ံုတက္ၿပီးကုသဖို႕ အႀကံျပဳပါတယ္။
ဒီအႀကံျပဳခ်က္ကို ၾကားတာနဲ႕ ၀က္ဆန္ဟာ ခ်က္ခ်င္းပဲ ကန္႕ကြက္ပါတယ္။ သူက စိတ္မၿငိမ္မသက္နဲ႕ ခံုကိုေခါက္ရင္း ေျပာပါတယ္။ ‘‘ဒါဟာ ေနာက္ေျပာင္မႈတစ္ခုပါပဲ။ ကၽြန္ေတာ္႕မွာ ေဆး႐ံုတက္ဖို႕အခ်ိန္ ဘယ္ကလာၿပီးရွိရမွာတုန္း။ ခင္ဗ်ားသိထားဖို႕က IBM ဆိုတာ ကုမၸဏီ ေသးေသးေကြးေကြးေလး မဟုတ္ဘူးဗ်။ ကၽြန္ေတာ္ေျဖရွင္းဖို႕ မေရမတြက္ႏိုင္တဲ႕ကိစၥေတြ ေန႕တိုင္းေစာင္႕ေနတာ။ ကၽြန္ေတာ္မရွိရင္ ဘယ္ျဖစ္မလဲ။’’ ၾကည္႕ရတာ သူမရွိရင္ IBM ႀကီး ဒုကၡေတြအပံုအပင္ျဖစ္သြားမယ္လို႕ ၀က္ဆန္ ထင္ေနပံုရပါတယ္။
ဆရာ၀န္က ၿပံဳးပဲၿပံဳးေနပါတယ္။ သူ႕စကားကို ခ်က္ခ်င္းပဲ ခြန္းတံု႕မျပန္လိုက္ပါဘူး။ သူနဲ႕အတူ ကားစီးၿပီး ေလွ်ာက္သြားဖို႕ကိုပဲ ၀က္ဆန္ကို ဖိတ္လိုက္ပါတယ္။ ကားက ဘယ္ေကြ႕ညာေကြ႕နဲ႕ ႏွစ္ေယာက္သား ၿမိဳ႕အစြန္နားက ဂူသခ်ႋဳင္းကိုေရာက္လာပါတယ္။
‘‘ၾကည္႕လုိက္ပါဦး’’ ဆရာ၀န္က ေရွ႕က အုတ္ဂူတစ္ခုကို ၫႊန္ျပၿပီးေျပာလိုက္တယ္ ‘‘ဘယ္သူပဲျဖစ္ျဖစ္ ေနာက္ဆံုးေတာ႕ သူတို႕လိုပဲ လဲေလ်ာင္းေနရမွာ၊ ကၽြန္ေတာ္အပါအ၀င္ေပါ႕၊ ခင္ဗ်ားလည္းပါတာပဲ။ အဲဒီအခါက်ရင္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ရဲ႕အလုပ္ေတြကို တစ္ေယာက္ေယာက္နဲ႕ အစားထိုးလိုက္ၾကမွာပဲ။ ကၽြန္ေတာ္႕ေဆး႐ံုကလည္း ပံုမွန္ဖြင္႕ေနမွာပဲ။ ခင္ဗ်ားရဲ႕ ကုမၸဏီလည္း ဆက္ၿပီးလုပ္ငန္းလုပ္ေနဦးမွာပဲ။ မဟုတ္ဘူးလား။’’
ဒီစကားကို ၾကားလိုက္ေတာ႕ ၀က္ဆန္ ဘာစကားမွမေျပာပဲ တိတ္သြားတယ္။ သူေခါင္းငံု႕ေနတယ္။ အေရးပါတဲ႕ ဆံုးျဖတ္ခ်က္တစ္ခုကို ခ်ေနပံုရတယ္။ ေနာက္တေန႕မွာေတာ႕ သူဟာ IBM ဒါရုိက္တာအဖြဲ႕ဆီ အလုပ္ထြက္စာ တင္လိုက္ၿပီး ေဆး႐ံုတက္ကုသမႈကို လက္ခံလိုက္ပါတယ္။ ကုသမႈအခ်ိန္မီသြားတဲ႕အတြက္ သူ႕ရဲ႕ႏွလံုးေရာဂါဟာ ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ပဲ ျပန္ေကာင္းလာပါတယ္။ ဒါေပမယ္႕ ေဆး႐ံုကဆင္းၿပီးတဲ႕ေနာက္ IBM ရဲ႕ ျပန္လည္ဖိတ္ေခၚခ်က္ကို သူျငင္းဆိုလိုက္ပါတယ္။ လူသာမန္ေတြရဲ႕ ေအးခ်မ္းတဲ႕ဘ၀မ်ိဳးနဲ႕ပဲေနသြားပါေတာ႕တယ္။
|
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ဒီဘာသာျပန္ရဲ႕ မူရင္းကေတာ႕ SMALL STORY, BIG PRINCIPLE လို႕ နာမည္ေပးထားတဲ႕ 小故事,大道理 စာအုပ္ထဲကပါ။ ဒီပံုျပင္ရဲ႕ မူရင္း ေခါင္းစဥ္ကေတာ႕ 没有谁都行 ဆိုတာပဲျဖစ္ပါတယ္။
ေအာက္က Link ေတြမွာ IBM နဲ႕ Thomas Watson အေၾကာင္းေလ႕လာႏိုင္ပါတယ္။
ေမာင္ေမာင္
၂၃.၀၁.၂၀၁၀ ည ၀၆း၀၆
သံေ၀ဂ ရစရာေကာင္းပါတယ္။ ဒါေပမယ္႕ ဘ၀မွာ ဘာကိုပိုတန္ဖိုးထားတယ္ဆိုတာ မူတည္ၿပီးေတာ႕ ေရြးခ်ယ္မႈေတြ ကြဲျပားကုန္ႏိုင္ပါတယ္။ ေသခ်ာတာကေတာ႕ ငါမရွိရင္ အလုပ္မတြင္ဘူးဆိုတဲ႕ အေတြးကေတာ႕ မထားတာေကာင္းပါတယ္။ မာနတမ်ိဳး ျဖစ္ေနလို႕ပါ။ ဒီထက္နက္နက္ေတြးၾကသူေတြကေတာ႕ No man is indispensable ဆိုတာကို ေျပာၾကေလ႕ရွိပါတယ္။
ReplyDelete